SINGAPORE - Geprezen Britse ontwerper Hussein Chalayan gesloten Audi's Modefestival Singapore op zondagavond, de laatste van een aantal internationale ontwerpers die deze week hun herfstcollecties 2013 laten zien. Hoewel de kleding het publiek zeker imponeerde - vooral de converteerbare jurken die modellen op dramatische wijze loslieten terwijl ze over de catwalk liepen - was het nog leuker om chatten met Chalayan backstage na de voorstelling.
De zeer eigenzinnige ontwerper besprak alles, van waarom hij waarschijnlijk nooit meer zal showen op London Fashion Week, tot zijn ideale modecyclus.
Fashionista: Wat vond je van Singapore? Hussein Chalayan: Het eten was geweldig. En de stad - het is als een toekomstige stad. Als ik achtergronden voor mijn modellen zou schetsen, zou ik dit schetsen.
Tijdens uw gesprek met de creative director van het festival, [Britse journalist] Collin McDowell, sprak u donderdag veel over de ups en downs van een onafhankelijk bedrijf. Op een gegeven moment zou je zaken gaan doen met PPR [nu Kerring]. Zou je ooit overwegen om weer lid te worden van een conglomeraat? Dat soort investeringen heeft positieve en negatieve kanten. Je staat onder grote druk, maar je voelt je ook veiliger. Het is een merkwaardige tweedeling tussen je veilig voelen en onder druk staan. Ik was heel kort bij de PPR-groep, en toen kwam de crisis en hebben we het niet gedaan. Dus uiteindelijk ben ik vijf jaar creatief directeur geweest van Puma, eigendom van [PPR]. Ik heb het gevoel dat ik zoiets alleen zou doen als het de juiste soort deal was. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik in een gevangenis zit. Je zou je zo kunnen voelen. Ik weet zeker dat je hebt gehoord van alle ontwerpers die onder stress staan….
Denk je dat een ontwerper tegenwoordig zoiets moet doen als wat je bij Puma hebt gedaan om financieel te overleven? Het hangt af van de hoek van de markt die je hebt uitgehouwen. Ik heb het gevoel dat je geen deel hoeft uit te maken van een groot bedrijf om je merk zichtbaar te maken. Het helpt. Ik heb nu drie grote gedaan. Ik was de ontwerper van Tse - in New York eigenlijk - en toen werd ik de creatief directeur van Asprey. Toen was het Poema.
Dus het heeft voor jou gewerkt. Het heeft voor mij gewerkt, maar het was ook best moeilijk.
Er wordt tegenwoordig veel gepraat over de druk van de modecyclus: ontwerpers die zes, zeven, acht collecties per jaar creëren. Zou je een "seizoenloze" ontwerper zijn als je kon? Ik denk dat, dit idee van seizoenen... daar ben je als ontwerper de dupe van. Omdat het veel te maken heeft met de eisen van de markt. Het is kip-ei, nietwaar? Als je die seizoenen niet aanbiedt, heeft de markt ze niet. De markt zal het zonder jou moeten stellen. Als het aan mij lag, zou ik bijna één collectie per jaar doen: lente, zomer en winter in één. Ik zou delen van de collectie hebben die een beetje 'gekruid' zijn, zodat je iets hebt als je in een warm klimaat als dit leeft. Net als vanavond heb ik mijn wintercollectie laten zien, maar het is te warm om hier ooit jassen te dragen.
Je showt in Parijs en doet dat al vele, vele jaren. Nu Londen, waar je woont, zo'n belangrijke stop op het modeweekschema is, zou je ooit overwegen om daar te showen? Dit krijg ik veel gevraagd. Het punt is dat ik in Londen showde voordat ik naar Parijs ging. Ik heb zeven, acht jaar of zo in Londen geshowd. Ik show al langer in Parijs. [Toen ik Londen verliet], had ik het gevoel dat er in die tijd niet genoeg mensen langskwamen. We doen zo'n grote inspanning, en niet genoeg mensen zagen het. Nu hebben we onze weg gevonden in Parijs. We hebben een slot - we denken dat het een goede is. Voor mij is teruggaan naar Londen niet zo gemakkelijk. De hele manier waarop de collectie wordt voorbereid, en de timing ervan is voor Parijs. Ik zou grote veranderingen moeten doorvoeren. Ik voel me ook het soort ontwerpers in Londen... Ik denk dat er nu een duidelijke aanpak is. In de dagen dat ik daar showde, showde ik met McQueen. We hebben echt geweldige shows gedaan. We hebben echt grenzen verlegd. Tegenwoordig denk ik dat veel ontwerpers gewoon een bedrijf willen hebben. Wat ik respecteer. Maar in mijn geval ging het altijd om iets nieuws doen. Ik zou het een beetje raar vinden om nu in Londen te zijn, omdat ik denk dat de ontwerpers daar op een bepaalde manier commerciëler zijn. We zijn commercieel, maar ik ben iemand die zowel om nieuwigheden als om een bedrijf geeft.