Hoe Nikki Ogunnaike van de modekast naar het vormgeven van cultuur bij topmodetitels ging

In onze langlopende serie "Hoe ik het maak", we praten met mensen die hun brood verdienen in de mode- en schoonheidsindustrie over hoe ze inbraken en succes vonden.

Het woord 'cool' is een ironisch hete term in de mode. Een ontspannen pak is cool; laarzen met vierkante neus zijn cool; harnassen op de rode loper zijn cool - alles met een klein randje dat niet als chic kwalificeert, is cool. Hetzelfde geldt voor redacteuren, van wie velen een carrière hebben die leest als professionele sporters, die van de ene uitgeverijgigant naar de andere worden geruild. En terwijl modemedia gevuld is met mensen die gracieus bekwaam zijn in hun werk en in het aankleden, Nikki Ogunnaike - die senior posities bekleedde bij beide Hearst en Condé Nast - steekt boven de rest uit.

David Brooks definieert een "cool persoon" in een op-ed voor The New York Timesals iemand die 'met nonchalante intensiteit zijn of haar eigen unieke en authentieke manier van leven heeft gevonden'. Hij zou net zo goed Ogunnaike kunnen beschrijven: Als we haar meenemen 

#BadkamerBigFit-berichten rekening mee, die vaak perfect baggy zijn Levi's en een statement-blazer of button-down, dan blijven we achter met misschien wel de coolste persoon die in de branche werkt.

Ogunnaike kreeg haar start in de mode met een korte kaststint bij Vanity Fair, voordat hij overstapte naar een meer redactionele rol bij In stijl. Van daaruit deed ze een slimme gok op digitaal en ging naar Glamour.com. "Ik dacht dat als ik een website kon krijgen om het risico te nemen op iemand die alleen printervaring had, maar connecties had en heel goed was in schrijven en rapporteren, ik klaar zou zijn", zegt Ogunnaike.

Glamour.com was een internet-bootcamp voor Ogunnaike, die later al die waardevolle training volgde en toepaste op haar tijd bij Elle.com, waar ze begon als Senior Fashion Editor en later de Style Director van de website werd. Daar gaf ze de wereld een voorproefje van haar coolheid door middel van originele videocontent op YouTube en Snapchat. Ze schreef ook belangrijke verhalen die de industrie dwongen om te mediteren over hoe zichzelf te repareren.

GQbeet haar in oktober vast, waardoor ze adjunct-modedirecteur werd onder modedirecteur Mobolaji Dawodu. De modeafdeling van de mannenglossy wordt nu gerund door twee Nigeriaans-Amerikanen, die Ogunnaike trots opmerkt 'zo belangrijk is bij een bedrijf als Condé Nast in de media van vandaag'.

We sprongen aan de telefoon met Ogunnaike om te praten over haar nieuwe optreden, wat haar enthousiast maakt over het werken in de herenkledingruimte en hoe ze ernaar streeft een persoon van invloed te zijn in plaats van een beïnvloeder. Als extra bonus deelt ze haar loopbaanadvies uit en wat ze zoekt in een nieuwe medewerker. Lees verder voor hoogtepunten.

Wat interesseerde je het eerst aan het werken in de mode of media?

Mijn moeder werkte in de detailhandel toen ik opgroeide en het was altijd een gebeurtenis om te zien hoe mijn vader zich op zondag aankleedde voor de kerk. Dus ik herinner me gewoon dat ik omringd was door kleding. En toen verhuisde mijn zus Lola, die 10 jaar ouder is dan ik, naar New York om in kranten en tijdschriften te werken. Ik heb vanaf dat moment altijd geweten dat je in deze branche je brood kunt verdienen en dat je jezelf kunt onderhouden. Ik wist dat ik in haar voetsporen wilde treden, maar op een modieuze manier.

Wat waren je eerste stappen in de branche?

Ik ging naar de Universiteit van Virginia en het is een heel traditionele school, dus iedereen met wie ik op school zat, zou bankier of advocaat worden. Ze studeerden geschiedenis of politiek, en ik studeerde sociologie omdat ik altijd al geïnteresseerd was in ras in de media en vrouwen in de media. Uiteindelijk heb ik een hoofdvak gekozen in wat ik leuk vond, want uiteindelijk maakt je hoofdvak, wanneer je deze baan krijgt, niet echt uit. Vanuit een sociologische lens komen heeft me altijd geholpen, omdat ik daardoor kon zien hoe verschillende mensen in print werden geportretteerd.

Ik wist dat UVA me niet aan een stage zou helpen. Ik moest zelf bedenken hoe ik dat moest doen. Ik vroeg mijn zus of ze iemand kende die op zoek was naar een stagiaire. Domino magazine was net begonnen, dus kwam ik daar terecht op de PR-afdeling. De stagecoördinator zag al snel dat ik op dat moment niet echt geïnteresseerd was in woondecoratie. Maar ze zei wel dat ze een vriend had bij... Glamour die op zoek was naar een stagiaire in hun modekast. Ik heb voor die functie gesolliciteerd en gekregen.

Wat deed je toen je afgestudeerd was aan de universiteit?

Ik ben afgestudeerd zonder baan. Het was 2007, kort voor de recessie. Ik had in de loop der jaren contact gehouden met al mijn stagecoördinatoren en kon stage lopen bij Elle.com in hun modekast toen ik voor zes maanden afstudeerde totdat ik een fulltime baan kon vinden positie.

Wat was je eerste fulltime functie?

Mijn eerste fulltime baan was in de modekast bij Vanity Fair. Ik was daar ongeveer negen tot tien maanden. Ik realiseerde me dat ik geen geweldige marktassistent was, omdat je hypergeorganiseerd moet zijn en er echt om geeft over de kleine dingen, zoals ervoor zorgen dat de stukken er op tijd zijn en het bijhouden van schema's georganiseerd. Toen ik net begon, was ik niet goed in dat soort logistieke dingen.

Ik ging weg en werd uiteindelijk redactieassistent bij In stijl, dat is waar mijn carrière echt begon en van start ging, omdat ik tegelijkertijd kon schrijven en assisteren. Ik was in staat om aan de pagina van de bijdrager te werken, en ik schreef voor de website en schreef functies in de "bron". Ik kreeg de kans om mijn schrijf- en rapporteringsvaardigheden daar aan te scherpen.

Wat heeft je doen besluiten om over te stappen van print naar digitaal?

Ik was bij In stijl voor ongeveer vier jaar en ik vertrok in 2012 om bij Glamour.com te gaan werken, omdat ik een goede vriend had die een DIY-blog begon en ik alle kansen zag die ze kreeg. Ik wist dat ik niet mijn eigen blog wilde beginnen, maar ik wilde wel meer leren over internet. Ik dacht dat als ik een website kon krijgen om het risico te nemen op iemand die alleen printervaring had, maar connecties had en echt goed was in schrijven en rapporteren, ik klaar zou zijn. Dus ik ben uiteindelijk vertrokken In stijl, wat een fulltime, uitkeringsbaan was voor een vaste baan bijGlamour.com.

Ik was ongeveer drie en een half jaar bij Glamour.com en daar leerde ik hoe het internet in de beginfase werkte. Toen had ik een vriend die Elle.com verliet en ik had gezien wat Leah Chernikoff, de toenmalige directeur van de site, deed daar en daar wilde ik op ingaan. Dus uiteindelijk verliet ik Glamour.com om naar Elle.com te gaan

Wat waren je doelen toen je bij Elle.com was en hoe zijn ze in de loop van de tijd veranderd?

Twee jaar later was ik een van de enige gekleurde vrouwen, zwarte vrouw, die een hoge functie bekleedde bij een tijdschrift, laat staan ​​bij een website. Ik leerde dat ik echt invloed kon hebben op de verhalen die werden verteld en wie ze vertelde. In mijn laatste twee jaar bij Elle, het werd mijn missie om vorm te geven aan de mensen die gedekt waren, de merken die werden gedekt en ook de mensen die we inhuurden om die verhalen te vertellen.

Waar was je het meest trots op tijdens je tijd bij Elle.com?

Ik ben trots op twee dingen: ik begon deze webserie genaamd "Online, IRL" een YouTube-serie die vervolgens overging op Snapchat. Ik was er trots op omdat het de verschillende werelden van digitale en homevideo's samensmolt. Toen ik door de video's op straat werd opgemerkt, realiseerde ik me dat ik iets had gemaakt waar mensen echt mee bezig waren.

Tegelijkertijd was ik echt trots op de vrouwen in mijn team die die verhalen vertelden. Ik leidde het mode- en schoonheidsteam toen ik daar werkte en het bestond uit drie Filippijnse meisjes en twee zwarte meisjes. Dat is in wezen ongehoord. Dat gebeurt niet echt in deze branche, en ik denk dat ze me door haar samenwerking met Leah echt in staat heeft gesteld om deze vrouwen aan te nemen die niet alleen volledig gekwalificeerd voor de baan, maar bracht ook een ander gezichtspunt en vormde echt het soort verhalen dat werd verteld op de website.

Hoe heeft sociale media invloed gehad op hoe u uw werk benadert?

Het is interessant. Ik schommel heen en weer tussen dit idee om een ​​?? beïnvloeder en een persoon van invloed zijn op internet. Ik denk dat ze heel verschillend zijn en ik heb er altijd naar gestreefd een persoon van invloed te zijn. Dus ik praat niet alleen over mode en schoonheid, maar ik praat over ras in de media en wat er gaande is in de politiek. omdat ik denk dat het belangrijk is om mensen een complete ervaring te bieden wanneer ze naar je social media komen platformen. Het is belangrijk voor mij om bekend te staan, niet alleen om de schattige outfits die ik draag, maar ook om de tijd die ik met mijn gezin doorbrengen en dat ik halve marathons ren, en dat ik om politiek geef en wat er in de wereld gebeurt vandaag.

Welke doelen heb je als plaatsvervangend modedirecteur bij? GQ?

Mobolaji (Dawodu) is een Nigeriaans-Amerikaan en ik ben een Nigeriaans-Amerikaan. Dus eerst en vooral, twee Nigeriaanse Amerikanen die een modeafdeling runnen, is doelcontrole nummer één - dat is zo belangrijk bij een bedrijf als Condé Nast in de media van vandaag. En dan kijk ik er naar uit om de mensen te beïnvloeden die we behandelen in het tijdschrift en de ideeën die worden gepitcht en de mensen met wie we werken.

Wat maakt het jou zo leuk om bij te zijn? GQ nu?

Ik stond te popelen om hier te beginnen omdat GQ heeft een soort energie die niet alleen uitgaat en weerkaatst van de pagina's, maar ook in de videoverslaggeving op sociale media.

Veel mensen zeiden: "Oh mijn god, ga je in herenkleding werken? Laat je dameskleding achter of ben je bang om het achter te laten?" En ik dacht: "Ik wil gaan waar de energie is." Je kijkt naar een tijdschrift dat Odell Beckham Jr. fotografeert en ze schieten Keanu Reeves en Pharrell en Brad Pitt en hoe zou je daar geen deel van willen uitmaken?

gerelateerde artikelen 
Hoe Lindsay Peoples Wagner zich een weg baant van Closet Intern tot hoofdredacteur bij 'Teen Vogue'
Wat is de toekomst van de 'mode-editor' als carrière?
Hoe Mobolaji Dawodu zijn Indie Magazine-ervaring gebruikt om een ​​globaal perspectief op 'GQ' en 'GQ Style' te brengen

Welke kwaliteiten zoek je in een nieuwe medewerker als je iemand zou aannemen?

Ik wil dat je georganiseerd en ambitieus en attent bent en kunt anticiperen op wat ik nodig heb. We noemen het een 'ja en'-persoon - je zegt ja en je biedt een heleboel verschillende oplossingen als er iets gebeurt of als er iets mis is gegaan, je anticipeert hoe je dat probleem kunt oplossen.

Dan wil ik echt gewoon iemand die opgewonden is om in de kamer te zijn. Dat betekent dat je het magazine hebt gelezen. Je zou verbaasd zijn hoeveel mensen niet de tijd hebben genomen om echt te kijken naar wat het merk heeft gedaan. En dan ook nog iemand die voor het merk wil werken, niet van zichzelf een merk wil maken. Veel mensen zeggen: "Ik werk aan mijn persoonlijke merk", maar het is erg belangrijk om erachter te komen hoe merken werken voordat je jezelf op de eerste plaats zet.

Wat is iets dat je graag had willen weten voordat je begon?

Ik dacht dat ik op mijn dertigste modedirecteur zou worden. Ik dacht dat ik de rangen kon beklimmen, elk jaar promoveren. Maar ik wou dat ik eerder had geweten dat je dit soort dingen in deze branche niet echt kunt plannen. Je kunt een los raamwerk of een soort klimrek in gedachten hebben van hoe je wilt komen waar je heen gaat, maar je moet wat flexibeler zijn in termen van het soort banen dat je aanneemt als je voor het eerst van school komt, omdat je echt alles kunt leren op een baan en dat kun je meenemen naar je volgende functie.

Wat denk je dat mensen verkeerd begrijpen over je baan of over banen die je in het verleden hebt gehad?

Een veel voorkomende misvatting is dat we naar buiten gaan en mooie kleding kiezen en dat is onze dagelijkse bezigheid - alsof het gewoon leuk en frivool is. Maar als je naar een tijdschrift kijkt als GQ of je kijkt naar een tijdschrift zoals Elle, we geven echt vorm aan culturele berichtgeving. Ik zou willen dat mensen dat begrepen en het een beetje serieuzer namen, omdat het veel verder gaat dan alleen stellen leuke dingen op de pagina of leuke jongens - we maken elke maand een mini-tijdcapsule en dat is belangrijk.

Wat is je favoriete onderdeel van je werk?

Ik hou van het verhalende aspect, of het nu door de kleding of door de woorden is. Het is belangrijk dat mensen die zichzelf nog nooit op de omslag van een tijdschrift hebben gezien, vertegenwoordigd zijn op de pagina's van een modetijdschrift. Het was echt verbazingwekkend om te zien hoe deze verhalen en deze verhalen door de jaren heen zijn verschoven.

Wat is het meest uitdagende deel van je baan?

De meest uitdagende baan is uitschakelen. Je geest is constant aan het racen en je komt met nieuwe ideeën en je hebt echt het gevoel dat je veel "aan" moet zijn. Het gaat vooral om het vinden van balans voor mezelf en het dagelijks oefenen van dat evenwicht.

Wat is je uiteindelijke doel voor jezelf?

Ik weet het niet echt, want qua carrière had ik tot zes maanden geleden niet gedacht dat ik in deze functie zou zitten. Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat ik zou werken bij GQ. Ik sta echt overal voor open. Persoonlijk is een doel om een ​​geweldige partner en een geweldige moeder te zijn en mijn ouders mee te nemen naar Brazilië.

Dit interview is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.

Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.