Michael Halpern, de New Yorkse ontwerper die een stempel drukt in Londen

Michael Halpern is een van de meest opwindende, opvallende ontwerpers die momenteel in Londen werkt. En dat bedoelen we heel letterlijk: zijn flitsende, zwaar verfraaide, kleurgelukkige stukken springen in het oog en houden de blik vast. Hij is ook een van een handvol Amerikaanse ontwerpers die huizen aan de overkant van de vijver bouwen en hun stempel drukken op de Britse modescene. Maar aan het eind van de dag is Halpern door en door een New Yorker: "Ik weet zeker dat je het in mijn stem kunt horen", vertelt hij me in februari aan de telefoon.

Halpern groeide op tussen New York City, waar zijn moeder woonde, en de staat New York, waar zijn vader was, en bracht zijn studentenjaren door in Manhattan in Parsons. Hij verhuisde pas naar Londen toen hij halverwege de twintig was, toen hij, na in New York te hebben gewerkt, J.Mendel en Oscar de la Renta, besloot hij dat hij nog niet klaar was met ontwikkelen als ontwerper. Dat, en hij wilde altijd al in Europa wonen.

"Ik ging naar het buitenland naar Parijs toen ik bij Parsons was, en dat was geweldig", zegt hij. "Ik heb altijd geweten dat ik terug wilde naar Europa. Het was een combinatie van de MA willen doen bij Centraal Sint Maarten, [wat] zoveel ongelooflijke mensen hadden gedaan - Christopher Kane, John Galliano, Roksanda Ilincic, Alexander McQueen - en destijds het mysterie van het leven in een ander land en de opwinding van het leven in een ander land? cultuur. Ik had al die dingen echt nodig om mijn ziel te voeden."

De rest is modegeschiedenis: de afstudeercollectie van Halpern was een enormraken toen het liep Londen Fashion Week in 2016, en kreeg hem zelfs een jobaanbieding van Donatella Versace werken aan de Atelier Versace haute couture-collecties in Milaan. Het jaar daarop won hij de Fashion Award voor Brits opkomend talent in dameskleding; hij was opnieuw erkend in 2020, voor zijn tijd als vrijwilliger bij het maken van persoonlijke beschermingsmiddelen en voor zijn lookbook voorjaar 2021 ter ere van de eerstelijnswerkers van het VK tijdens de Covid-19-pandemie.

Toen Halpern voor het eerst in Londen aankwam, zagen zijn ontwerpen er heel anders uit dan we van hem verwachten nu: Ten eerste herinnert hij zich hoe hij voor zijn eerste project bij Central Saint Martins exclusief werkte in zwart. Als hij eraan terugdenkt, zegt hij dat het uit angst kwam. "Ik was bang om mezelf uit te drukken op een manier die niet paste in de mode van dat moment", legt hij uit. Het was het MA-programma waardoor hij er echt uit kon breken - een ervaring die "zo bevrijdend en zo opwindend was, om te kunnen om uit mijn eigen geweten te stappen en te experimenteren, te spelen met kleur en textuur en dat te vullen op een manier die ik nog nooit heb gedaan voordat."

Halpern wist altijd al dat hij voor zichzelf wilde beginnen als ontwerper, maar hij was niet van plan om het meteen na zijn afstuderen te doen. "Het is organisch gegaan. [Nadat ik was afgestudeerd aan Central Saint Martins] was ik het alleen, en ik kreeg steeds de berichten van winkels en kopers. Ik had zoiets van: 'Nou, ik heb niet eens een bedrijf. Ik werk nu bij een ander bedrijf'", herinnert hij zich. "Het voelde alsof ik moest slaan terwijl het ijzer op een bepaalde manier heet was. Ik bleef parttime bij Versace en begon toen Halpern. Ik zou heen en weer gaan van Milaan naar Londen. Ik begon heel, heel klein, met mijn MA-collectie - ik heb zojuist bestellingen voor een paar winkels afgehandeld. En toen groeide het heel snel."

Die drie hoofdstukken van het leven van de ontwerper - studeren aan Parsons, verhuizen naar Londen voor Central Saint Martins en werken voor Versace in Milaan — hebben uiteindelijk de meest consequente vorm gegeven aan de Halpern die we zien vandaag.

"Ik ben in 2010 afgestudeerd aan Parsons - nu 10 jaar geleden, wat ik niet kan geloven - en in die tijd was [het programma] technischer. Je had lessen patroonmaken, naailessen, lessen collectieontwikkeling. Dat is heel anders dan de manier waarop de meesters op Central Saint Martins werkten. Het is veel meer een zelfgestuurde, zelfgeleide oefening", legt hij uit. "Om ze allebei te hebben - de iets technischere en meer merchandisingkant van Parsons, en de veel creatievere en vrijer geleide kant kant van Central Saint Martins — was echt heel nuttig voor mij om een ​​bedrijf te runnen, om te weten hoe ik kleding kon maken in een echt manier. Daarna ging ik bij Versace werken en dat was voor mij het omslagpunt in het soort kleding dat ik nu doe." 

Naast het leren van de kunst van couture, kwamen veel van Halperns grootste afhaalrestaurants uit zijn tijd bij Versace van Donatella zelf, zegt hij: "Donatella is altijd een inspiratie voor mij geweest. De manier waarop ze mode benadert en de manier waarop ze zo inherent goed geïnformeerd is over haar merk en haar klant, de manier waarop ze omgaat haar team als een familie - dat zijn allemaal dingen die ik bij Versace heb geleerd en zo probeer ik met mijn team hier in Londen. Ze is altijd geweest en zal ook een enorme inspiratie en steun voor me zijn." 

Die 'superglammy'-energie die door zijn werk stroomt - en die hem zoveel bijval over de hele wereld opleverde - gaat terug naar zijn roots in New York City en zijn moeder, die een vaste klant was bij Studio54. "Vanuit een ontwerpoogpunt, is een ding waar ik altijd op terugkom over New York de energie van de stad. Gewoon om uit te zijn en mensen te ontmoeten en naar feestjes te gaan en naar bars te gaan - die glamour van de avond is iets dat echt speciaal is en iets dat me altijd bij zal blijven met mijn ontwerpesthetiek, "hij verklaart. "Dat ik dat als student en in mijn vroege werkdagen kon ervaren, is iets dat mijn ontwerptaal voortdurend heeft gevormd."

Maar toen het tijd was om zijn bedrijf formeel op te richten, voelde Londen zich de enige plek om het te doen: "Ik vond het heerlijk om hier te wonen. Ik hou van de modescene hier, en hoe de modepers en kopers en winkels jong talent zo enorm steunden. En ik dacht: 'Ik heb hier mijn eerste stempel gedrukt.' Ik zag mezelf op dat moment nergens anders ontwerper zijn." 

Voor de pandemie reisde Halpern vaak terug naar New York. ("Mijn familie is er nog steeds. Veel van mijn vrienden zijn er nog. We verkopen daar aan winkels.") Hoewel hij "zegt nooit nooit", weet hij niet zeker of teruggaan in de kaarten zit, althans op dit punt van zijn leven. "Ik weet niet of ik er ooit aan gedacht heb om bijna voor altijd [in Londen] te blijven, maar ik voel me nu wel zo", legt hij uit. "Ik voel me hier echt onderdeel van een gemeenschap. Ik word burger in 2021, wat heel spannend zal zijn. Het voelt nu als thuis."

De voeten van Halpern the Brand zijn ook stevig geplant in het VK: naast het feit dat er een team van Londen, alle productie vindt plaats in Leicester - een beslissing die al vroeg in het jaar werd genomen bedrijf.

"Ik dacht dat dit land me zoveel heeft gegeven, door onderwijs en door steun - het was een kleine manier" voor mij om veel duurzamer te zijn en iets terug te geven aan een land dat zoveel voor mij heeft gedaan," Halpern verklaart.

Hij is ook op andere manieren blijven teruggeven. Afgelopen voorjaar heeft hij bood zich aan om operatiejassen te maken voor medische professionals die samen met andere leden van de modegemeenschap strijden tegen Covid-19 in Londen. Maanden later, toen het tijd was om lente 2021 te presenteren, besloot Halpern om die frontlinie te eren werknemers door vrouwen uit verschillende openbare dienstensectoren, van de NHS tot de TFL, te laten modelleren verzameling.

"Het was de geweldige kans om de verhalen van deze mensen te helpen vertellen en tegelijkertijd op een heel bijzondere manier dank te kunnen zeggen aan al deze eerstelijnswerkers", zegt hij. "Dat was echt een diepgaande verschuiving in het kunnen vertellen van zo'n verhaal, en iets dat ik wil blijven doen, want het is iets waar ik heel trots op was om er deel van uit te maken. En het voelde gewoon zo natuurlijk voor ons om de collectie aan zoveel verschillende mensen te laten zien en het idee van glamour af te breken." 

Dat wil niet zeggen dat de landingsbaan voorbij is voor Halpern - alleen dat de uitdagingen van Covid-19 een oefening uitnodigden om opnieuw te bedenken hoe een ontwerper zijn werk presenteert waar hij zich nog niet eerder mee bezig had gehouden. "Er zijn zoveel manieren om met mensen in contact te komen en verhalen te vertellen", stelt hij. "Er is geen formule meer over hoe of wanneer je een collectie moet tonen. Ik denk dat dat heel bevrijdend is voor veel ontwerpers, waaronder ikzelf."

De aanhoudende wereldwijde pandemie maakte opnieuw een digitaal debuut voor herfst 2021 noodzakelijk. Maar dat doet niets af aan de heldere energie en opzichtigheid die ons in de eerste plaats verliefd hebben gemaakt op zijn werk.

"Het gaat erom mensen fantasie te geven en een beetje een pauze te geven van de moeilijke dingen die iedereen de hele tijd doormaakt", zegt Halpern over zijn benadering van design. "Een gedrapeerde bustier met pailletten - dat zijn de dingen die nooit zullen verdwijnen, want er zijn zoveel manieren waarop je het kunt doen. Je kunt het constant ontwikkelen en pushen. Het kan zich vormen tot verschillende dingen. En ik denk dat dat soort superglamour-stukken die nu synoniem zijn aan Halpern dingen zijn die mensen constant van ons willen. Ze willen dat over-the-top ding dat prachtig is gemaakt en de grens balanceert tussen volledig wild en opzichtig en echt mooie, klassiek gemaakte kleding." 

De laatste tijd heeft hij nagedacht over - en geïnspireerd door - wat hij beschrijft als "de kracht van mode... Als je iets draagt ​​waar je je goed in voelt, dat er mooi uitziet, dat geeft je een zelfverzekerd gevoel - ik denk niet dat er veel dingen zijn die daarmee kunnen concurreren." Dat is waar hij altijd naar toe werkt met zijn gelijknamige merk, hij zegt. Hij voelt zich ook optimistisch, wat helpt: "We hebben een nieuwe president in de Verenigde Staten, dingen kunnen beter worden - dingen zullen uiteindelijk beter worden met COVID. Ik denk dat dat optimisme nu heel belangrijk voor me is.”

Terugkijkend op zijn tijd in Londen zegt Halpern dat het hem toestemming heeft gegeven om een ​​'echt authentieke ontwerper' te zijn.

"Het gaat niet om het halen van een quotum of het halen van een aantal cijfers. Het gaat hier niet om de bottom line als het om mode gaat", zegt hij. "Het gaat om expressie en creativiteit en echt vrij zijn om te ontwerpen waar je het meest gepassioneerd over bent. Als ik in een andere situatie zou zitten, weet ik niet of ik die kans zou krijgen. Ik ben Londen daar zo dankbaar voor. Het kan alleen maar beter worden. Het is een moeilijk jaar geweest voor iedereen, in alle verschillende lagen van de bevolking, en ik ben gewoon enthousiast om mooie dingen te creëren en te blijven maken." 

Wil je meer fashionista's? Schrijf u in voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang ons direct in uw inbox.