Fanm Mon heeft uw zomerkledingbehoeften gedekt

De zomer zal er dit jaar ongetwijfeld een beetje anders uitzien. Eén ding hoeft niet te veranderen: de luchtige, vrolijke garderobe die normaal gesproken het seizoen inluidt.

Fanm Mon - een luxe confectiemerk van de in Haïti geboren, in Turkije gevestigde ontwerper Sophia Demirtas - is gebaseerd op dat soort dressing. De afgelopen jaren brengt het kleurrijke, geborduurde stukken uit, handgemaakt in Oekraïne, waardoor je wilt ronddraaien. En de laatste weken krijgt het veel meer aandacht op sociale media. (Misschien heb je Demirtas gezien op de Instagram van Tina Craig.)

Hoewel mode altijd aanwezig is geweest in het leven van Demirtas - ze beschrijft dat ze wordt omringd door vrouwen die zouden maken van jongs af aan hun eigen kleding en ze kregen te horen dat ze als tiener moest modelleren — haar pre-Fanm Mon-carrière was in sociale werk. Ze begon het merk toen ze eind 2013 vanuit New York City naar Turkije verhuisde met haar man en twee kinderen.

Hoewel het nu bekend staat om zijn dromerige, kleurrijke jurken en losse items, begon Fanm Mon eigenlijk als een sieradenmerk. "Ik denk dat het als creatieveling heel moeilijk is om een ​​richting van creativiteit te structureren. Ik had het gevoel dat ik mezelf gewoon moest toestaan ​​om te ontdekken wat ik voelde dat ik moest creëren", zegt ze tijdens een Zoom-gesprek. "Toen ik met de sieraden begon, was dat omdat ik het gevoel had dat er niet iets was dat mijn taal sprak. Dat verbond zo puur en organisch met andere mensen die ook voelden: 'O, het zegt iets dat ik nergens anders zie.' De sieraden begonnen het heel, heel, heel goed te doen."

Kleding kwam in beeld rond eind 2015, begin 2016 - "ongeveer twee jaar in het maken van sieraden", schat Demirtas. De spil is geboren uit een paar persoonlijke, praktische redenen. Ten eerste had ze iets nodig om bij haar sieraden te dragen. "Omdat ze erg op maat waren en [een] energie en een eigen geest hadden, had ik iets excentriekers nodig om het te complimenteren", legt ze uit. Dan was er het feit dat ze een eenvrouwsoperatie was en alle stukken met de hand maakte; met kleding, zou ze een atelier kunnen inhuren om te helpen met het product.

"Met het knippen van het eerste stuk stof begonnen zich andere creatieve visies voor te doen", zegt ze. "Gelukkig voor mij begon borduren iets te worden dat wereldwijd iedereen wilde. Ik had gewoon het gevoel, nou ja, als ik borduurwerk ga maken, wil ik het echt brengen en ontwerpen [op een] manier die meer vertrouwd voor mij, voor zover het mijn cultuur betreft, voor zover de vrouwen waarmee ik ben opgegroeid kijken naar kleding zijn bezorgd." 

De geborduurde stukken die Demirtas elders trending zou zien, deden haar denken aan wat ze opgroeide toen ze haar grootmoeder, tantes en buren in Haïti zag dragen. Met de hulp van haar man vond ze een atelier in Oekraïne, een land dat een rijke traditievan borduurwerk, om de eerste Fanm Mon-jurk te maken - een zwarte linnen stijl met oranje en blauw borduurwerk.

"Ik zette het op Instagram en iedereen zei: 'Oh, ik wil dit kopen.' Binnen een week hebben we denk ik bijna 50 stuks verkocht", herinnert ze zich. "Mijn man zei: 'Nou, ik denk dat dit niet meer iets is dat je alleen voor jezelf maakt - je moet hier op ingaan.'" 

Dat eerste ontwerp zette een esthetische toon voor wat Fanm Mon-kleding zou zijn, vooral als het ging om gewaagde, contrasterende kleurencombinaties. "Soms heb je de kleding gewoon nodig om het statement te maken", legt ze uit. "Dat is wat zoveel mensen aantrok tot [die jurk]. Hoewel ik het voor mezelf heb gemaakt, heb ik het uiteindelijk niet gehouden omdat het werd verkocht." 

Sinds het begin heeft Demirtas een open communicatielijn met de Fanm Mon-klant onderhouden, zij het via haar berichten op de sociale media van het merk of door de stukken zelf te modelleren. En de klant was de kern van Fanm Mon: het is niet ongebruikelijk dat een enkele shopper "een dozijn stuks tegelijk koopt", zegt Demirtas, "omdat het sprak met ze zo puur." Soms voelde het alsof het merk "ieders kleine geheim was - en dat was oké voor mij, omdat het geen helder licht op de ons. Het gaf ons het gevoel dat er veel vraag was naar de mensen die ons zagen, de taal verstonden en het op prijs stelden. Maar nu, uit het niets, heeft iedereen het opgemerkt. De liefde stroomt binnen en we zijn er erg blij mee." 

Fanm Mon's fanbase is ook gekomen om de oprichter en ontwerper te helpen bij een aantal van de uitdagingen waarmee ze als bedrijfseigenaar wordt geconfronteerd, zoals een paar jaar geleden bijna haar domein kwijtraken en verliezen voorraadhouders. Demitras beschrijft de eerste, evenals een reis naar Paris Fashion Week afgelopen herfst, als momenten die hebben het merk opnieuw gecentreerd, in termen van wat het is, wat het deelt met de wereld en wat het is vertegenwoordigt.

"Ik wil niet deze illusie van een merk creëren om op het lichaam van een vrouw te komen en het midden leeg te laten", zegt ze. "Ik wil me meer richten op het contact met de mensen die rechtstreeks bij mij kopen." Dat betekent posten over wat ze in haar tuin kweekt, wat ze ziet op haar boerderij, wat ze kookt, welke gesprekken ze heeft met haar zoon over ras, enzovoort - zonder filter.

"Als ik wil blijven creëren, moet het de waarheid zijn", legt Demirtas uit. "En de waarheid spreken betekent niet dat ik iets wil creëren en tegen de vrouw wil zeggen: 'Hier, koop dit omdat het deze kwaliteit is, het is prachtig.' Wat kan ik je nog meer bieden, behalve de kleding? Waar kan ik je nog meer mee intrigeren? Hoe kan ik je anders aanmoedigen?" 

De nieuwste collectie van Fanm Mon, voor het voorjaar van 2020, ging helemaal over het vinden van balans - tussen hardlopen zaken doen, moeder zijn, tijd doorbrengen in de natuur, op de hoogte blijven van alles wat er gebeurt in de wereld. "Ik wilde iets hebben dat geregeld was, maar nog steeds heel mooi", legt Demirtas uit. De bestsellers van dit moment: de Demre, een maxi met ruches en rode rozen over de buste (hieronder afgebeeld); de Alanya, een off-the-shoulder, kuitskimmende stijl met een delicaat bloemendetail langs de zoom (boven); en de Aktur, een jurk in babydoll-stijl met V-hals en korte mouwen.

Demirtas beschrijft de esthetiek van Fanm Mon als "zeer elegant, vrouwelijk, sensueel maar niet per se sexy. Het is om zelfvertrouwen op te bouwen, te weten dat je een mooie jurk aan hebt en dat is genoeg. Je hoeft niet per se iemand te worden die je niet bent, want speciaal voor mij denk ik de energie en wens waarmee ik mijn kleding maak, wordt overgedragen aan de vrouw die het mag dragen... Het is iets dat ervoor zorgt dat ze rond willen slingeren en gezien willen worden."

Wil je meer fashionista's? Schrijf u in voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang ons direct in uw inbox.