Kerby Jean-Raymond bespreekt een van de weinige zwarte luxeontwerpers in de mode te zijn

Kort voor 17 Pratt Instituut afgestudeerden toonden hun werk op de modeshow van de school op donderdagavond - getiteld "Really Good" - iconische Harlem-modeontwerper Dapper Dan stond vooraan in de zaal om te presenteren Kerby Jean-Raymond, oprichter van Pyr Moss, met de Pratt Fashion Visionary Award 2019.

"Ik denk niet dat er hier vanavond iemand is, de studenten hier [en] Kerby inbegrepen, die meer van deze ervaring geniet dan ik," zei Dapper Dan tegen de menigte. "Wanneer... je hele ervaring is buiten de doos en dan nodigt iemand je uit in de doos, het is gewoon zo geweldig. Ik geniet plaatsvervangend van wat er in [Kerby's] leven gebeurt."

Van de kant van Jean-Raymond begon hij zijn dankwoord met een speelse zinspeling op Dapper Dan's vroegste klantenkring tijdens zijn 125th St.-winkel in New York, en zei: "Ik wist dat Dap vandaag Pyer Moss zou dragen, dus besloot ik me te kleden als een cola uit de jaren 80 handelaar."

Toen het lachen verstomde, uitte Jean-Raymond zijn dankbaarheid jegens Dapper Dan omdat hij een van de eerste mensen in de branche was die zijn werk omarmde. Hij moedigde de afgestudeerden van Pratt aan om uitdagingen, of 'bootcamp' zoals hij het uitdrukte, te omarmen als leermogelijkheden. "Ik geloof echt dat je doel in het leven bepaalt wat voor soort bootcamp je gaat doormaken, en of je roeping in het leven is om buitengewoon te zijn, dan zal je bootcamp even [als] buitengewoon zijn en pijnlijk."

Dit idee was iets wat Jean-Raymond had aangeroerd toen hij vlak voor zijn toespraak met Fashionista ging zitten. Tijdens ons interview besprak hij ook de afrekening met zijn rol als een van de weinige zwarte luxeontwerpers en wat hij hoopt dat de Pratt-afgestudeerden uit zijn eigen verhaal zullen halen. Lees verder voor de hoogtepunten van dat gesprek.

Wat betekende het voor u om deze onderscheiding te ontvangen?

Het krijgen van de prijs was zo'n schok omdat ik constant probeer te verbeteren [en] constant probeer een doel te bereiken. Ik heb het gevoel dat dat doel nog niet is bereikt, maar in de tussentijd is het gaaf om te zien dat mensen aandacht besteden aan het werk.

Als je hoge ambities hebt, heb je nooit het gevoel dat je gesetteld bent, en dat is een beetje hoe ik me voel. Tussendoor [werken aan mijn doel], krijg ik al deze lof, en het is als, wauw. Het voelt alsof het universum, de wereld, de mensen en de cultuur om me heen me aanmoedigen. Het voelt alsof ik brandstof krijg terwijl ik op weg ben naar iets anders.

Wat is je uiteindelijke doel voor het merk?

Het doel is groot. Ik heb het nooit hardop gezegd, en ik zal het waarschijnlijk ook nooit hardop zeggen. Maar het is vergelijkbaar met wat we hebben gedaan wat betreft het bouwen van een gemeenschap rond Pyer Moss. Ik begrijp dat dit merk groter is dan ik en het is een brug. Het wordt gebruikt als een manier om de ene cultuur naar de andere te communiceren en om de ene cultuur empathie voor de andere bij te brengen. Dat is het pad dat ik bewandel en waar dat ook naar uitmondt - mijn verheven ambities, zoals ik zeg - de impact zal mij overleven, als ik dit doe zoals ik wil.

Wat is er zo zinvol aan dat Dapper Dan jou de prijs uitreikt?

Hij is een van mijn idolen en een van de redenen waarom ik ben begonnen met ontwerpen. Hij kwam naar een van mijn eerste shows in 2014 en steunde me en is me sindsdien blijven steunen. Voordat er een Gucciovereenkomst,,Voor alles had ik mijn gesprek met Dap, dus dit is een volledig cirkelmoment. Het is echt surrealistisch om te zien hoe de cultuur ons beiden tegelijkertijd omarmt.

Wat is de afhaalmaaltijd waarvan je hoopt dat de jonge ontwerpers die vanavond presenteren uit jouw verhaal halen?

Mijn hoop voor alle ontwerpers - vooral degenen die hier vanavond zijn - is dat we hun eigen verhaal in hun werk zien. Ik denk dat het beste geschenk van een artiest het vermogen is om media te gebruiken om te communiceren. Zo vaak passen we ons werk toe, haasten we ons door het werk, doen we dingen waarvan we denken dat ze cool zijn, we doen dingen die andere mensen willen, maar ze zijn niet representatief voor ons. Als je je persoonlijke verhaal niet communiceert, wat vertel je dan? Dus ik ben geïnteresseerd om vanavond via hun werk meer te weten te komen over [de afgestudeerden van Pratt].

Welke uitdagingen en successen heb je gehad die opvallen als drijvende krachten om je op deze plek te krijgen waar je je persoonlijke verhaal kunt laten zien?

Ik denk dat we allemaal onze individuele bootcamps doorlopen, en hoe buitengewoon je bootcamp zal zijn, hangt af van hoe buitengewoon je doel is. Ik kijk terug op alle dingen die ik heb moeten doorstaan ​​en doorstaan ​​[en zie ze nu] als hoogtepunten. Zoals, wauw, daar moest ik doorheen, dus ik weet hoe ik dit moet doen.

Ik kijk naar aantekeningen die ik een jaar geleden, zelfs een paar maanden geleden, aan mezelf schreef, en ze waren zo boos en zo verbitterd. Ik was het slachtoffer van mijn omstandigheden. In de afgelopen paar maanden heb ik dit ontwaken gehad en 'aha!' moment [dat] alle [de dingen die ik heb meegemaakt] nuttig zijn. Je ziet altijd dat citaat [dat zegt] 'Op een dag zal deze pijn nuttig voor je zijn', en ik heb het gevoel dat al die dingen - hoe ik ben opgegroeid, met wie ik ben opgegroeid, dingen dat ik heb meegemaakt, dingen waar ik mee te maken had [voor zover] de politie, dingen waar ik mee te maken had [voor zover] school - heeft me een betere communicator gemaakt. Het heeft van mij een betere brug gemaakt tussen mijn gemeenschap en andere gemeenschappen die minder sympathiek staan ​​tegenover de mijne. Ik kijk niet meer terug op alles wat ik heb moeten doorstaan ​​of dat ik heb moeten doorstaan ​​of hoe lang dit proces is geweest als negatief.

Als een van de weinige zwarte luxe ontwerpers zit je vaak in ruimtes waar je als uitzondering bestaat. Hoe navigeer je dat?

Ik heb het gevoel dat ik omringd ben door een geweldig ondersteuningssysteem. Ik ben een mens, dus ik heb mijn momenten waarop ik denk: 'Waar doe ik dit in godsnaam voor?' ik heb die momenten waarop ik denk: 'Ik ga deze shit gewoon sluiten en verdwijnen.' Maar ik ben niet gestopt nog. Ik heb het gevoel dat het verstand boven materie is - mijn hart zal me altijd opnieuw op één lijn brengen. Mijn hart is het ding dat [me] weer in focus en in toom houdt.

Ik weet niet of het zwarte ontwerpergedoe zo erg stoort als het deed, want ik begin het nu pas te zien als wat nodig was. Ik zal misschien nooit mijn volledige potentieel bereiken in het idee van wat een succesvolle modeontwerper is - ik zal nooit een Valentino of een Versace of iets dergelijks, maar mijn pad is anders. En toen ik op dat pad was om de volgende van die dingen te zijn, kon ik de zegeningen en berichten niet voor me zien. Ik dacht na over wat ik nodig had om mijn ego te bevredigen. Het zou geen problemen in de wereld oplossen. Was ik de volgende Versace of. geworden Armani, wat zou ik eigenlijk hebben opgelost?

Dus ik liet die [verwachting] los en begon te begrijpen dat mijn pad een beetje anders is. Ik moest van het pad van iemand anders afstappen en stoppen met meeliften op een ander idee van wat een succes ontwerper eruit zou kunnen zien en in mezelf zou kunnen zoeken naar een pad dat logisch is voor mij, mijn gemeenschap en mijn mensen. Mijn doel hier is om te dienen. Ik zal nog wat meer moeten doorstaan ​​en uiteindelijk zal ik het hopelijk een stuk makkelijker maken voor de mensen die na mij komen.

Bekijk hieronder enkele van onze favoriete looks van de "Really Good" Pratt Institute Fashion Show.

Dit interview is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.

Homepage-foto: Kerby Jean-Raymond tijdens zijn dankwoord voor de Pratt Fashion Visionary Award 2019 in New York City. Foto: Fernando Colon

Wil je als eerste het laatste nieuws uit de mode-industrie? Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief.