Chantal Zegt Hasta La Vista, Baby

Na bijna precies twee jaar bij Fashionista, markeert vandaag mijn laatste dag op deze prachtige boutique #content farm. Het is een surrealistisch gevoel omdat ik me hier zo thuis voel.

Het is ook bizar om te bedenken hoeveel ik ben veranderd sinds mijn aankomst. Als voormalig borderline-middelmatige Condé Nast-assistent, eigenlijk alles Lauren Indvik vroeg me te doen nadat ik me had aangenomen, schrok me dood. Maar dankzij haar onwankelbare vertrouwen in mij - en de marineblauwe powerjumpsuit van mijn moeder - leerde ik mezelf te vertrouwen. Natuurlijk niet zonder een aantal cruciale hulp onderweg.

Lauren heeft me geleerd hoe ik moet rapporteren, terwijl Dhani liet me zien hoe je een catwalkshow beoordeelt. Eliza heeft me geleerd hoe ik inkomstenrapporten moet schrijven en mijn gevoelens uiten door luxe mode. Fawnia legde uit hoe om te gaan met de manie van rode lopers en hoe je ongrijpbare interviews met kostuumontwerpers vasthoudt.

Alyssa liet me zien hoe je snel het laatste nieuws kunt pakken en hoe je een kop schrijft. Tyler legde me Twitter uit en wat een verhaal goed maakt voor Fashionista. Maura inspireerde me om harder te werken elke keer dat ze een perfecte kopie inleverde. Maria bewees dat sommige mensen gewoon cooler worden geboren dan alle anderen. Onze kleine maar machtige staf (shout-out to Chloe, Stephanie, Liza en Karina) deed dit alles en nog veel meer.

Ik ben zo dankbaar voor de ongelooflijke ervaringen die ik heb gehad, zoals het bedekken van de rode loper van Met Gala; het ervaren van het Fashionista-overgangsritueel, ook bekend als Moscow Fashion Week; praten met Anna Wintour, St. Vincent, Steven Kolb, Joseph Altuzarra, Carine Roitfeld en nog veel meer; Bill Cunningham aan het werk zien; een paar primeurs en functies uithalen die op dat moment onmogelijk leken; luisteren naar Michelle Obama spreken en Kanye West tirade; Nashville en Savannah verkennen. Er zijn talloze andere keren geweest dat ik mezelf aan tafels, eerste rijen en krankzinnige appartementen met mijn modehelden vond en me afvroeg: "Wat doe ik hier in godsnaam?"

Dat is de speciale magie van Fashionista - nog iets dat ik niet begreep toen ik hier begon. Er is geen andere plek in deze branche waar je over mode kunt schrijven zonder druk van verkeersdoelen, adverteerders of dreigende publicisten, en met het soort vreugde en humor dat me echt elke ochtend om 7.30 uur (of eigenlijk 07.45 uur) mijn bed deed uitkomen ben.). Dit team doet altijd vrijwilligerswerk voor buiten kantooruren, haalt verhalen op in het weekend of 's avonds laat, niet omdat iemand erom vroeg, maar omdat we allemaal willen dat deze site zo goed mogelijk is. Fashionista is echt een familie, zoals de vele ex-editors die in de branche zijn rondgestrooid, me altijd hebben verteld als ik ze tegenkom op evenementen. Ik had nooit verwacht dat ik dat hier zou vinden - of dat ik er zoveel waarde aan zou hechten.

Dus het is dan ook geen verrassing dat ik het meest zal missen niet het werk zelf, maar de mensen. En de manier waarop we inhoud verpletteren op bijzonder gekke ochtenden. Of hoe grappen over Trump-hoeden veranderden in echte Fashionista-merchandise (shout-out naar Nina en, natuurlijk, Jon Klein). En die langzame nieuwsmiddagen als Slack krijgt echt raar en we wenden ons tot onze favoriete roddelonderwerpen aller tijden (sorry, het is waarschijnlijk het beste dat ik die niet opsom, om de onschuldigen te beschermen).

Deze plek zit vol met bizarre, hilarische, geestige, zweep-slimme vrouwen die altijd achter me stonden. Dat is een verdomd goed gevoel.

Bedankt voor het lezen.

PS ik ga naar Bedrijf van de mode, dus je weet me te vinden.

Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.