De 'liefdevolle' kostuums zijn net zo krachtig en ingetogen als de film

'Loving', dat vrijdag voor een beperkt publiek werd geopend, vertelt het waargebeurde verhaal van Richard en Mildred Loving, wiens huwelijk leidde tot de historische uitspraak van het Hooggerechtshof uit 1967 die wetten ongeldig maakte die het huwelijk tussen verschillende rassen in de Verenigde Staten verbieden. Het is een rustige, maar krachtige film - die vaak de pijn, liefde, strijd, kracht en moed overbrengt van het echte paar door middel van expressie en verstilde interactie tussen de hoofdpersonen Joel Edgerton en Ruth Negga, die veel Oscar-buzz heeft ontvangen sinds de film in mei debuteerde op het filmfestival van Cannes.

Ondanks dat ze de katalysatoren waren voor zo'n historische uitspraak, waren Richard en Mildred geen activisten. Ze wilden gewoon het basisrecht hebben om te trouwen en hun kinderen op te voeden in hun geboorteplaats, omringd door familie en geliefden. Maar na te zijn gearresteerd in Virginia, werd het paar 25 jaar uit de staat verbannen door een lokale rechter in ruil voor voorwaardelijke gevangenisstraffen van een jaar. Terwijl ze in Washington D.C. woonde, schreef Mildred, die steeds ongelukkiger werd met het stadsleven en haar familie miste, aan de toenmalige procureur-generaal Robert F. Kennedy om haar zaak te bepleiten. RFK gaf vervolgens haar brief door aan de ACLU, die de zaak van Lovings bepleitte van de lokale rechtbanken tot aan de historische uitspraak van het Hooggerechtshof.

In de filmweergave van het verhaal van het paar hielp Mildreds garderobe ook op subtiele wijze haar reis over te brengen, te beginnen met losvallende jurken met geplooide taille en bedrukte jaren '50 tijdens haar zorgeloze momenten in de land, dat overging in zachte, maar gestructureerde sets van truien en kokerrokken in de hardere, meer geïsoleerde jaren in Washington, D.C. toen de Lovings hun juridische strijd lanceerden om terug te keren huis.

"Op die momenten gebruikten we kleding om Mildred kracht te geven of haar opwinding te tonen", legt kostuumontwerper uit Erin Benach, die ook verantwoordelijk is voor de high fashion-garderobe van deze zomer "Neon Demon," met in de hoofdrol Elle Fanning. "De scène waarin [Mildred en Joel] voor het eerst de [burgerrechten]-advocaten ontmoetten, ik denk dat ze wist dat ze begon te werd een vertegenwoordiger en stem voor anderen en we waren voorzichtig om te laten zien dat het haar kon schelen hoe ze het uitbeeldde haarzelf."

De gedenkwaardige kostuumscène omvatte de nette marineblauwe trui met kapmouw, een vlinderdasdetail en een plaid kokerrok die Mildred droeg naar de eerste ontmoeting van de Loving met de ACLU-advocaat - terwijl Richard bij zijn geruit hemd uniform. "De twee [betreden] een omgeving die niet echt gebruikelijk is en ze stelt zichzelf samen en doet haar best", zegt Benach. "[Mildred draagt ​​haar] rok en haar kleine trui en hij is veel sceptischer over de hele situatie, dus hij komt rechtstreeks met zijn werkkleding."

Ze gebruikte ook kostuum om de emoties weer te geven die werden aangewakkerd door de scheiding van de Loving van hun huis en familie tijdens de drie zwangerschappen van Mildred. "De buiken weerspiegelen ook hoe Mildred zich voelde", legde Benach uit in de productie-aantekeningen. "Ze is bijvoorbeeld overweldigd als ze zwanger is en door de supermarkten loopt in haar eerste dagen in D.C. Dus die outfit kreeg het gevoel alsof ze eruit explodeerde en werd verzwaard."

Benach genoot van de taak om looks van historische foto's van het paar te recreëren of te interpreteren - zoals hierboven zwart-wit geruite jurk in een dragrace-scene — en originele kostuums ontwikkelen die zijn geïnspireerd op het echte stel. Ze ontwierp zowel op maat gemaakte stukken als vintage. "Het is eind jaren vijftig, wat geweldig is omdat we in staat waren om stukken te krijgen die nog steeds bestonden," zei ze. "Ik heb films gemaakt die zich afspelen in de tienerjaren of in de jaren '20 en de kleding is er echt niet of valt uit elkaar omdat" het is 100 jaar oud - of we hadden er geen toegang toe - maar we hadden wel toegang tot kleding uit deze tijd punt uit. Dus we hebben gewoon veel dingen geprobeerd en de lege plekken opgevuld."

Benach heeft echter de meeste kostuums van Edgerton op maat gemaakt. "Onze eerste uitdaging was om een ​​manier te vinden om kleding bij Joel te laten passen zoals het bij Richard past," zei ze. Zoals blijkt uit oude foto's, de zeer specifieke slungelige houding van de metselaar - met zijn rug afgerond en één heup naar voren - was een integraal onderdeel van Edgertons sterke, maar soms stille weergave van de Loving patriarch. Bovendien was de binnenbeenlengte van de herenbroek in de jaren '50 aanzienlijk hoger.

"We hebben verschillende metingen geprobeerd en na die eerste aanpassing wisten we welke werkte en welke zeker niet", legde Benach ook uit in de productie-aantekeningen. "Daarna hadden we een bijna wetenschappelijke formule uitgewerkt: Joel zou de houding in de montage doen en hij en ik zou samen beslissen of de broek er goed uitzag en voelde voordat hij werd uitgevoerd door [regisseur] Jeff [Nicolaas]."

Benach ontdekte in haar onderzoek ook dat het in die tijd gebruikelijk was voor metselaars om grijs getinte kleding te dragen om vlekken van cementmix te verdoezelen en te vermengen. "Het was gewoon iets dat ze deden om een ​​zekere mate van saamhorigheid te behouden," zei ze. Van daaruit creëerde ze Richard's kleurenpalet. "We gebruikten veel taupe-y, bruine en lichter gekleurde broeken en jeansstof. En dan chambray aan de bovenkant en verschillende soorten plaids die gedempt waren in tinten die niet te veel contrasteerden met de cementkleur van de baksteen."

Als de liefdevolle v. Virginia-zaak zijn weg vond naar het Hooggerechtshof, lanceerden de burgerrechtenadvocaten tegelijkertijd een strategische PR-push. Leven tijdschriftfotograaf Gray Villet (Michael Shannon) bezocht de Loving farm om openhartige en intieme familiemomenten vast te leggen voor een foto-essay getiteld, "De misdaad van getrouwd zijn." Villet vangt ook Richard en Mildred een ontspannen en vreugdevol moment na het eten delen lachen om een ​​komedie die op tv wordt gespeeld - wat zorgt voor een cruciale scène voor Benach om te repliceren.

"Ik heb nog nooit zoiets hoeven doen, waarbij we eigenlijk heel specifiek een foto proberen te kopiëren," zei Benach. "Dat had zijn eigen leuke uitdaging want ik zou beoordelen op de foto. 'Oké, is dit een trui? Is deze van wol gemaakt? Is dit van katoen gemaakt?' Ik zou mijn werk als inspecteur doen."

"In mijn gedachten is [de trui] altijd havermoutkleurig geweest, ook al is het een zwart-witfoto," vervolgde ze lachend. "We bootsen de halslijn echt na en toen ging het erom die knusse pasvorm voor haar te vinden die niet te nauwsluitend was."

De kostuums zijn, net als de film zelf, stil en krachtig - elementen die bijdragen aan een belangrijk historisch verhaal dat vandaag de dag nog steeds relevant is wanneer huwelijksgelijkheid is nog steeds een groot probleem in dit land. (In 2007 gaf de intens privé Mildred Loving een ontroerende uitspraak homohuwelijk te onderschrijven. "Ik steun de vrijheid om te trouwen voor iedereen. Dat is waar liefhebben en liefhebben allemaal om draait", schreef ze.)

"Ik probeer altijd gewoon kostuums te maken die het verhaal ondersteunen en de kijkers niet afleiden en de kijker niet uit het moment halen", zei Benach. "Dit verhaal is een verhaal over vriendschap en liefde tussen Richard en Mildred en ik wilde nooit afbreuk doen aan die momenten." 

Wil je meer fashionista's? Schrijf u in voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang ons direct in uw inbox.