Een paar jaar lang circuleerde het idee dat de mode-industrie de op één na meest vervuilende industrie ter wereld was, voortdurend, herhaald in eindeloze artikelen en duurzaamheid toppen. Hoewel dat feit onmogelijk te bewijzen bleek te zijn, een nieuw rapport suggereert er een die net zo donker is: de mode-toeleveringsketen sluist meer geld naar moderne slavernij dan welke andere industrie dan ook, behalve tech.
Slavenarbeid sluipt op talloze manieren de mode-industrie binnen, van kinderen die tot gedwongen worden gelokt fabrieksarbeid via beloften van gratis onderwijs aan katoenplukkers die door hun schuld in slavernij worden gehouden werkgevers. In een steeds meer geglobaliseerde industrie, waar stoffen in verschillende landen kunnen worden geweven, gesneden en genaaid voordat het naar weer een ander wordt verscheept om te worden verkocht, is slavernij in elk land een probleem voor iedereen land.
De Wereldwijde slavernij-index's 2018-rapport, gepubliceerd door de Stichting Walk Free, stelt dat voor $ 127,7 miljard aan kleding het risico loopt moderne slavernij in hun aanbod op te nemen keten worden jaarlijks geïmporteerd door de G20-landen, een groep landen die 80 procent van de wereld voor hun rekening neemt handel. Deze invoer draagt bij aan een wereldeconomie die in 2016 40,3 miljoen mensen in moderne slavernij gevangen hield, van wie 71 procent vrouwen. Dit betekent dat zelfs in ontwikkelde landen waar dwangarbeid voor de gemiddelde burger ondenkbaar lijkt, consumenten steunen slavernij nog steeds op een cruciale manier - door onze import van kleding, technologie en andere goederen.
De VS hebben bijvoorbeeld een van de lagere percentages van moderne slavernij, maar consumeren veel meer dan hun mondiale buren. Terwijl Californië in 2010 een wet aannam die grote bedrijven verplicht om hun inspanningen om slavernij en mensenhandel in hun land aan te pakken publiekelijk bekend te maken toeleveringsketens, is de wet alleen geldig in die staat - en elk merk met een jaarlijkse wereldwijde omzet van minder dan $ 100 miljoen is vrijgesteld van deze transparantie wetgeving.
Aan de andere kant van de vijver in het Verenigd Koninkrijk neemt het probleem een soortgelijk formaat aan, waarbij de invoer van kleding die mogelijk is aangetast door slavenarbeid jaarlijks $ 9.289.350 waard is. Net als de Californische wetgeving vereist de U.K. Modern Slavery Act van 2016 dat bedrijven van een bepaalde omvang publiceren wat ze doen om slavenarbeid in hun toeleveringsketens te bestrijden. Sindsdien hebben duizenden merken, waaronder: Burberry en Asos hebben daarover verklaringen afgelegd. Hoewel deze uitspraken een startpunt zijn, is hun effectiviteit bij het veranderen van beleid onduidelijk, zoals sommigen van de verklaringen zijn niet gemakkelijk beschikbaar en sommige zijn niet eens ondertekend door het relevante bedrijf leidinggevenden.
Dus wat kan er worden gedaan om het probleem aan te pakken en naar een slavernijvrije wereldwijde toeleveringsketen te gaan? Het begint, suggereert de Walk Free Foundation, met burgers en overheden overal ter wereld die erkennen dat we allemaal betrokken zijn bij deze puinhoop.
"Te vaak wordt de verantwoordelijkheid voor het uitbannen van moderne slavernij alleen gelegd bij de landen waar de misdaad wordt gepleegd", beweert de Global Slavery Index-website. "Ze hebben zeker een verantwoordelijkheid, maar daarin staan ze niet alleen. Een gruweldaad zo groot en alomtegenwoordig als moderne slavernij vereist een verenigd, wereldwijd antwoord."
Lees het volledige rapport hier.
Foto van de startpagina: Imaxtree
Blijf op de hoogte van de laatste trends, nieuws en mensen die de mode-industrie vormgeven. Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief.