Toqa maakt duurzame mode leuker dan het in lange tijd is geweest

Er zijn verschillende manieren om een ​​modemerk op te bouwen waar mensen deel van willen uitmaken, maar een van de meest trefzekere routes is door plezier te maken. Als je mensen aan het lachen kunt maken en ze echt kunt laten genieten, zullen de verkoop, mond-tot-mondreclame en het delen op sociale media waar elk merk op hoopt, vanzelf volgen. Het is deze strategie die merken motiveert om te presenteren mini-concerten bij hun shows en stuur Cheetos de landingsbaan af. Mooi is leuk, maar een combinatie van verrassing en verrukking is misschien nog beter.

En hoewel 'leuk' niet per se het eerste woord is dat in je opkomt als veel mensen denken aan de ethische modescene, is het net gelanceerde label Toqa is een van de spelers die daar verandering in kan brengen. Gestart door een designduo die hun vak hebben geleerd bij Telfar en Alexander Wang, brengt het merk humor, club-kid-cool en duurzaamheid samen om een ​​label te creëren dat ongeëvenaard is in de ruimte.

De oprichters van Toqa, Aiala Rickard en Isabel Sicat, ontmoetten elkaar voor het eerst tijdens hun studie aan de middelbare school

RISD. Nadat ze allebei naar het noordoosten zijn verhuisd nadat ze op tropische eilanden waren opgegroeid, komt Rickard uit Hawaï en Sicat komt uit de Filippijnen - gaf de twee onmiddellijk iets om over te binden terwijl ze probeerden door de winterdressing te navigeren. Het duurde niet lang of een gedeelde esthetiek en een waarde voor het uitdagen van de exclusieve focus van het mode-etablissement op westerse steden als Londen en Parijs leidden tot het idee voor hun merk.

"RISD wordt verondersteld de beste kunstacademie van het land te zijn, maar alle critici waren altijd hetzelfde type persoon uit New York of waar dan ook", zegt Sicat tijdens een telefoontje vanuit haar geboorteplaats in Manilla, Filipijnen, waar Toqa momenteel is gebaseerd. "Er was geen diversiteit in de kritieken die we kregen... Er is zoveel cultureel kapitaal geïnvesteerd in deze westerse modesteden, maar niemand besteedt aandacht aan andere even levensvatbare, even inspirerende plekken als de tropen."

De wens om dat insulaire karakter te bestrijden, bracht Sicat en Rickard op een gewaagd idee: waarom niet samen teruggaan naar de Filippijnen en van daaruit een modelabel beginnen, het stereotype van het "eilandmeisje" opnieuw interpreteren in iets genuanceerder, trouw aan hun eigen ervaringen en aantrekkelijk voor coole kinderen in steden en op stranden over de wereld?

In hun eerste collectie, die zaterdag werd uitgebracht als onderdeel van de eerste Biënnale van Manilla, maakten de twee heel duidelijk dat hun visie op wat het betekent om een ​​eilandmeisje te zijn is verre van de aloha-shirt-dragende, inheemse-geweven-bedekte stijlfiguren die vastelanders zouden kunnen stel je voor. Badkleding is er in overvloed, zeker, maar de collectie als geheel is sportiever dan boho; meer zweet-het-uit-op-de-dans-vloer dan witte-meisje-hashtagging-"wanderlust"-op-Instagram.

"Het eilandmeisje is iemand die lekker in haar vel zit, het leven van het feest is en die waarde hecht aan functie", legt Rickard uit. de telefoon, lachend om het feit dat zij en Sicat allebei niets anders dan zwemkleding dragen terwijl ze praten aan het einde van een lange, vochtige Manilla dag. Praktisch betekent soms zo min mogelijk dragen in de hitte.

"Geen vieze kleine zakjes waar je je telefoon niet in kunt stoppen", voegt Sicat toe. "Het spreekt niet tot een specifieke leeftijdsgroep, maar meer tot een jeugdige geest." Ze zegt dat ze niet meer een eilandmeisje is dan... haar moeder is, of dan de oudere vrouwen die zij en Rickard vroeg tegenkwamen in een Zumba-les in de buurt van de Baai van Manilla ochtend.

Toch lijken Sicat en Rickard de perfecte belichaming van hun merk. Voordat ik ze interviewde, heb ik ze twee keer ontmoet in Manilla. Beide keren droegen ze gecoördineerde outfits van hun eigen makelij en hadden ze de neiging om elkaars zinnen af ​​te maken en aantoonbaar aanhankelijk met elkaar te zijn. Maar het punt is niet zozeer hun relatie als wel de matrix die hun relatie creëert en waarin ze anderen uitnodigt: een aura van casual cool, sexiness dat niet onverenigbaar met zweet uit de T-zone, algemene minachting voor traditionele relationele normen en een gezonde combinatie van zakelijk inzicht en creatief remmingenloosheid.

De ironische humor en inventiviteit van het duo straalt elke keer weer terug in hun eerste collectie. Eén stof is geverfd met Tang (de poedervormige drankmix), die populair is in de Filippijnen, terwijl er meerdere broeken zijn kraagachtige voorkanten waarvan het duo zegt dat ze zijn geïnspireerd op de manier waarop de voorkant van je broek openklapt als je te veel hebt gegeten en moet rits de vlieg open. De subtiele komedie die inherent is aan de kleding werd doorgevoerd in Toqa's afterparty, met gigantische bananentrossen die aan de muur hingen. plafond zoals organische discoballen en cocktails die de afrodisiacumbloem "clitoria ternatea" gebruikten, genoemd naar - je raadt het al - de clitoris.

Dit komische randje helpt het merk de taal te overstijgen en strekt zich uit als een soort brug tussen Rickard en Sicat en de nieuwe Filippijnse vrienden die ze maken die misschien als tweede Engels hebben geleerd taal. En de unieke combinatie van grappig en sexy - het combineren van een baby-geschikte broek met slinky rugloze badkleding - doet denken aan merken in de binnenstad zoals Eckhaus Latta, Vaquera en Barragán die New Yorks eigen jonge designscene aan de andere kant van de wereld nieuw leven hebben ingeblazen.

Waarvan elk item in Toqa's collectie gemaakt is dode inventaris stof is zowel zakelijk verstandig - het is goedkoper om restjes stof te kopen - als duurzaamheid. Hoewel ze zich meer thuis voelen bij de bewoners van de creatieve underground van Manilla dan bij de bewoners ervan? milieuadvocaten, Sicat en Rickard staan ​​erop dat het van groot belang is om zich bewust te zijn van hun ecologische voetafdruk hen.

"Als je uit een tropische plek komt, zie je de effecten van de opwarming van de aarde veel heftiger en directer dan elders", legt Sicat uit. "Omdat het zo tastbaar was in onze eigen achtertuin, was het een noodzaak voor ons."

gerelateerde artikelen

"Je kunt de ontwikkeling in slechts een paar jaar voor je ogen zien gebeuren, op een slechte manier", voegt Rickard eraan toe. "Ik denk dat we een verantwoordelijkheid hebben."

Met het oog op afvalbeheer vertrouwden de ontwerpers niet alleen op gerecyclede deadstock-stof voor hun eerste collectie, maar naaiden ze ook al hun restjes aan elkaar om een patchwork-achtige stof die terugkomt in de collectie en zelfs in de oversized stoelen die de ontwerpers maakten voor hun afterparty (die ook gevuld was met gerecyclede materiaal). Hoewel deze minutieuze besparing van schroot tijdrovend kan zijn, kunnen Sicat en Rickard zich niet voorstellen dat ze het op een andere manier zouden doen.

"Het maakt heel erg deel uit van hoe we ons leven leiden", zegt Sicat. "We haten het verspillen van stront, we haten het om iets niet ten volle te gebruiken. Elke snede is een kans voor iets nieuws."

Dus wat biedt het merk na de eerste collectie? De ontwerpers hebben contact gehad met een potentiële investeerder in de VS nadat ze hun eerste show zelf hadden gefinancierd. Ze dromen ervan om, in ieder geval voor de korte termijn, naar Hawaï te verhuizen voor een toekomstige collectie, om meer uit Rickards roots te putten nadat ze een seizoen op Sicat's hebben geleund. Binnenkort komt er ook een e-commercesite. En hoewel ze vastbesloten zijn om in de nabije toekomst deadstock te gebruiken, staan ​​de ontwerpers open voor het vinden van andere schaalbare milieuvriendelijke stoffen naarmate hun lijn evolueert.

"De ultieme drijfveer is om mensen te laten zien dat er een alternatief is", zegt Sicat. "Je kunt duurzame high fashion situeren in een tropisch land dat niet 'ontwikkeld' is."

Blijf op de hoogte van de laatste trends, nieuws en mensen die de mode-industrie vormgeven. Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief.