Playboy zet (eindelijk) hun hele archief online op iPlayboy.com, toegankelijk via telefoon, iPad en laptop. Ja, het hele archief. Ben je al aan het kwijlen?
Om dit te vieren, vroeg het tijdschrift een aantal mode-/kunst-/filmmensen om hun favoriete afbeeldingen uit te kiezen Playboys van het verleden voor een tentoonstelling die gisteravond opende bij Partners en Spade (en leeft ook online). Deze groep fashion-y-curatoren omvatte: Simon Doonan, Waris Alhuwalia, André Balazs, en Sarah Shotton, de creatief directeur van Agent Provacateur onder andere. Het is niet verwonderlijk dat iedereen op safe speelde - minder ladybits en meer cultuur.
Het feest bevatte echter grote prints van Playboy konijntjes aan de muur te koop voor $1500 per stuk. Natuurlijk waren de retrostijlen en de naakte vrouw een gespreksonderwerp onder de biljoenen gasten. (Serieus, was de hele East Village daar om de afwezigheid van Simon Doonan goed te maken?)
Er was zo'n groot jong publiek, dus ik deed wat onderzoeksjournalistiek en vroeg de gasten wat vintage maakt
Playboy zo aantrekkelijk voor twintigers vandaag. (Hint: niemand zei de artikelen.)Dus klik door om de afbeeldingen te zien die zijn geselecteerd door grote foto's (plus hun commentaar van de tentoonstelling) en om erachter te komen wat hedendaagse lezers motiveert om opnieuw te bezoeken Playboy's Verleden. (Bijvoorbeeld NSFW)
Waris Ahluwalia
"Ik heb altijd van rood gehouden."
Lauren: "Ik hou van de jaren zeventig." Mat:"Ja, ik ben het ermee eens dat de jaren zeventig goed zijn. Begin jaren tachtig is goed." Lauren: "De borsten waren nog echt." Nathan "Ja, ik hou erg van echte borsten. Het zijn de beste borsten!"
Simon Doonan
"Elk exemplaar van Playboy is een orgie van groovy visuals. Als je de pagina's omslaat, ervaar je een orgasme van chique lettertypen, gedurfde illustraties, hippe teksten, eersteklas fotografie en doordacht geestverruimend proza. Hef is een stijlvolle, intelligente en gecultiveerde man die met visie en zelfvertrouwen de tijdgeest heeft gesurft. De Playboy esthetiek van de pre-feministische jaren zestig van Madmen resoneert het meest voor mij. Het is een wereld van nylons, sigarettenaanstekers, cone-bh's en sportwagens. Heteroseksuelen waren nog nooit zo stijlvol."
Alisa: "Ik hou ervan hoe kitscherig het aanvoelt, en ik vind al het schaamhaar behoorlijk hilarisch. Ik wacht tot de sectie Stijl dit gebruikt als voer voor schaamhaar dat weer in de mode is."
Patrick Grant, creatief directeur van Norton & Sons en E. Tautz
"Ik was enorm verliefd op Paulina Porizkova. Ze rookte en dronk en vloekte als een vrachtwagenchauffeur, en stond op de cover van alles van... Mode tot Leven tijdschrift. Ik was 15 toen ze deze shoot deed voor Playboy en de foto's bleven jarenlang aan de muur van mijn kamer op kostschool hangen."
Eon: "Vintage Playboys hebben eigenlijk mijn voorkeur. We hadden het er net over..." Ren: "Het draait allemaal om de bush." Eon: "Ik ben helemaal voor vintage bush. Je mag me citeren!"
Sarah Shotton, creatief directeur van Agent Provacateur
"Ik ben dol op de foto's die Herb Ritts van Cindy Crawford heeft gemaakt, de hoes is fascinerend. Voor mij was Cindy het meest iconische supermodel van eind jaren tachtig begin jaren negentig. Met haar gezonde gloed en adembenemende lichaam was het Cindy die rondingen mogelijk maakte in de modewereld. Ik hou van de eenvoud van deze foto's, gecombineerd met mooie belichting en effecten."
Vreugde: "Ik ben meer van de ouderwetse prenten. Ik denk dat hij meer in de jaren zeventig, tachtig is." Brad: "Ik ben in de jaren zeventig bush."
Jeremy Scott
"Deze omslag van februari 1988 valt me altijd op als een van de beste omslagen ooit. Ik hou van de eenvoud ervan en tegelijkertijd van de kracht - de patronen, de kleuren en de grafische kwaliteit van de zebra met rood voor mij is zo chic."
Britt: "Het is zo grappig om te zien hoeveel esthetiek in de loop van de tijd is veranderd... In de jaren zeventig en tachtig is het grappig om te zien hoeveel struik er allemaal op staat."
Ryan McGinness
"Elf hedendaagse kunstenaars interpreteren Playboy's provocerende gatefold meisje. Playboy negen pagina's gewijd aan hedendaagse kunst van Salvador Dali, Andy Warhol, Larry Rivers, Ellen Lanyon, Roy Schnackenberg, Ben Johnson, George Segal, Tom Wesselman, James Rosenquist, Alfred Leslie en Frank Gallo. Ik vind dit leuk, omdat het enige onduidelijkheid schept over welke partij het meest geprofiteerd heeft: de artiesten of Playboy. Aan de ene kant liet het artiesten toe die waarschijnlijk onbekend waren bij de meerderheid van de Playboy's lezers om het magazine te gebruiken als toegangspoort tot een breder publiek. Aan de andere kant is het project een intrigerende poging van Playboy om de presentatie van foto's van naakte vrouwen te legitimeren door ze opnieuw te contextualiseren met het werk van beeldende kunstenaars. Hoe dan ook, dit is iets waar ik bij betrokken had willen zijn."
Kate: "Zij zien er goed uit." Emma: "Ik wou dat zulke borsten nog gewaardeerd werden."
David Gordon Green, schrijver/regisseur
"In november 1971 Playboy publiceerde het meeslepende en controversiële korte verhaal "Handsomest Drowned Man in the World" van Gabriel Gárcia Marquez. Het is een fabel die de vreemde effecten van afgoderij en de complexiteit van fysieke schoonheid laat zien."
[red. opmerking: Dit verhaal is een van de meest betoverende verhalen van García Márquez. Lees het.]
Josie: "Ik zou vintage zeggen Playboys zijn classier dan de Playboys nu... Ook een beetje cheesier wel." Lauren: "Met al het zachte licht is het een soort Lionel Ritchie-nummer, nietwaar?"
Steff's keuze
"Waar of niet waar: je zou willen dat je deze outfit had. Zeker waar voor mij. En het kapsel ook."