Zoals hij vaak doet, Manish Arora koos een thema en gebruikte het op de meest bizarre manier, ver verwijderd van wat het voor de meeste mensen oproept. Weet je nog vorig seizoen? Hij beweerde geïnspireerd te zijn door de vrijheid van de jaren zestig en ontwierp een collectie naaldhakken die samensmelten tot ultraskinny jeans. Het decennium verscheen in de vorm van een enkele A-lijn jurk (en misschien wel het roken van chichas op de catwalk). Dit seizoen vond de in New Delhi geboren ontwerper nieuwe inspiratie voor zijn luxueuze excentriciteit: graffitikunst.
Gedurende de hele show schilderden straatartiesten begin jaren 90 geïnspireerde heldere letters die tegen het einde 'het leven is mooi' zouden spellen. Wat de kleding betreft, deze waren slechts zeer losjes verbonden met de cultuur. De ontwerpen vertegenwoordigden tijdloze klassiekers, waaraan hij een gestileerd urban zetje gaf.
Geschilderde gezichten verschenen op driedelige rokpakken en volants bustier cocktailjurken; rode lippen doken op over zwarte fluwelen kokerrokken; flapper girl-topjes droegen theatraal oversized pailletten, een komische kijk op bling.
De klassieke, surrealistische Arora sijpelde naar binnen via organische 3D-motieven, glinsterende nekstukken en een toegeeflijk gebruik van elektrisch blauw, waardoor het geheel een Avatar gevoel.
Wat het graffiti-thema betreft, het kon ook worden gevonden in een poging tot nonchalance: er waren t-shirt-achtige tops, eenvoudige driekwartbroeken à la Audrey Hepburn en zelfs wat denim. Dat is Manish verdwenen straat.
Foto's: Imaxtree