De 'Phantom Thread'-kostuumontwerper overlegde met Daniel Day Lewis - in karakter - over de weelderige jurken van de film

In schrijver-regisseur Paul Thomas Anderson's historische film "Fantoomdraad”, Britse couturier Reynolds Woodcock (Daniel Day Lewis, in zijn laatste rol voor pensionering) minachtend - en nogal verontwaardigd - verwijst naar het adjectief "chique' als een 'vuil woordje'.

Het meesterlijk ontwerpen van couturejurken voor de dames van de Londense samenleving en Europese koninklijke erfgenamen in het bloeiende naoorlogse tijdperk is immers niet alleen een beroep voor Reynolds; het is zijn hele leven. Dan ontmoet hij de eigenzinnige serveerster Alma (Vicky Krieps) op een van zijn weekenduitstapjes naar het platteland, en ze wordt zijn muze, ontwerpassistent en liefdesbelang, hem uitdagen en afleiding en inspiratie in zijn leven brengen werk. De film is een losgeslagen liefdesverhaal, soms een thriller en een algemene studie van giftige mannelijkheid, maar het is ook een weelderig onderzoek achter de schermen van de couture-industrie in 1955 - acht jaar nadat Dior zijn revolutionaire

Nieuwe look en vlak voor de mod '60s, die prees de geboorte van fast (ish) fashion toegankelijkheid en "chique" naar de massa brengen.

GERELATEERDE ARTIKELEN

Maar terug naar weelderige haute couture, tot leven gebracht door kostuumontwerper Mark Bridges. De Academy Award-winnaar heeft meer dan twee decennia met regisseur Anderson samengewerkt aan zijn reeks films, waaronder 'Boogie Nights' en 'There Will Be Blood', waarmee Lewis een van zijn drie Oscars kreeg. Gezien het feit dat "Phantom Thread" 50 originele "House of Woodcock"-jurken toont, waaronder een collectie voor de lentemode van Reynolds show, plus non-couture looks en de perfect op maat gemaakte pakken van de OCD-ontwerper, was de ontwerpopdracht niet verrassend "een enorme onderneming."

"We waren tijdens de opnames bezig met het maken van jurken", vertelde Bridges aan Fashionista via de telefoon vanuit Los Angeles. "Het was een continu proces; het daadwerkelijke aan de slag gaan, stoffen zoeken, dingen naaien, actrices passen - dat was waarschijnlijk vijf maanden van begin tot eind. We waren nog steeds kleding aan het afwerken tot twee weken voordat we het inpakten."

En, ja, zoals altijd, de beroemde über-Methode Lewis was in karakter voor de duur van het filmen, wat zorgde voor een interessante dynamiek tussen het kostuum ontwerper en de ontwerper op het scherm - die Bridges hieronder in gesprek met plezier heeft beschreven Fashionista. Lees verder voor de hoogtepunten.

Voor welke modebronnen heb je inspiratie en referentiepunten gezocht voor de couture-ontwerpen van Reynolds Woodcock?

We hebben veel aandacht besteed aan wat er in die tijd gebeurde in de Britse couture, waar Reynolds in het plaatje paste en wat zijn tijdgenoten ook deden. Dan moet je oppassen dat je niet gaat rommelen met iets dat herkenbaar is, want niet alleen heeft iedereen het al gezien, maar er zijn ook juridische aspecten aan verbonden. Dus dat was geweldig. Gewoon uit noodzaak had je [Reynolds' werk] nodig om zijn eigen ding te zijn.

Dus we hebben tonnen en tonnen modefoto's en foto's van achter de schermen bekeken. We keken naar vormen die ook uit Frankrijk kwamen, maar altijd weer terugkwamen in de wereld van couture in Londen en om te zien hoe het anders was dan Frankrijk, [zoals] het gewicht van de stoffen. Zelfs in Reynolds' lentemodeshowcollecties zijn er fluwelen en wollen stoffen, want zelfs de lente in Londen is nogal kil. De Britse coutureontwerpers Digby Morton en Hardy Amies werden echt geciteerd voor hun werk met wol en hoe ze zouden een inheems Brits tweed kunnen nemen en er een jurk van kunnen maken die je van lunch tot cocktails. Dus dat was de mentaliteit in Engeland, in tegenstelling tot een beetje meer fantasie en baanbrekend ontwerp dat op dat moment in Frankrijk plaatsvond.

De film toont ook het coutureproces, met fittingen, het maken van de mousseline en het snijden van de stoffen. Hoe hebben die gescripte momenten toegevoegd aan je werk?

Het is echt een proces van een ontwerp maken en een toile maken en kijken waar de halslijn moet zijn en waar de mouwen moeten zijn en waar de darts zijn en hoe de stichting werkt, dus ik had echt geluk dat ik al die stappen kon doen die deel uitmaken van de couture Verwerken. Ik heb veel foto's van fittingen in de toiles en die hebben we uiteindelijk op de set gebruikt en in de winkel [achter de schermen]. Het was een proces dat nodig was om erachter te komen wat we aan het doen waren. Maar toen had het gevolgen voor de realiteit en gevoelens op de set, en hoe we echt werden ondergedompeld in die wereld op en naast de set.

De klanten van Reynolds en de kledingstukken van Alma tijdens het passen leken ook belangrijk in wat ze overbrachten. Vertel me daar meer over.

Eerlijk gezegd, als onderdeel van ons onderzoek in het Victoria & Albert Museum, konden we de archieven ingaan en zien hoe sommige van deze jurken werden gemaakt. We zagen een paar Balenciagas, een Balmain, een [House of] Worth, een Victor Stiebel en vooral een Givenchy - dit Lelietje-van-dalen jurk - en zie hoe eenvoudig het werd gedaan. Ik denk dat de essentie van die periode - waarom de periode zo goed overkomt - is omdat het een periode was van de... onder-constructie en de vorm die je aan het creëren was voordat je de jurk eroverheen legde. Daarom speelde het zo in op de geloofwaardigheid van de jurk en het verhaal dat we aan het doen waren.

[Matroons van de samenleving] Barbara Rose [Harriet Sansom Harris] en Henrietta Harding [Gina McKee] komen daar een beetje zacht binnen en worden dan in een vorm gebracht waarin de jurk overgaat. Dat was echt de essentie, beginnend in de jaren '40 met de Dior New Look, en toen plotseling na deze periode van Reynolds, werd het meer een zakvorm of een beetje minder lichaamsbewust. We zijn dus aan het einde van deze ongelooflijke constructie en korsetten die op dit moment al bijna 10 jaar in zwang waren.

Hoe beïnvloedde Daniel Day Lewis zijn karakter tijdens het filmen je werk, vooral omdat jij degene was die de jurken ontwierp?

Als we aan een film werken, vooral met Paul, hebben we enorm veel respect voor wat de acteurs in de rol brengen, zodat ze het echt kunnen beleven. Het maakt niet uit wie het is, of het Daniel of Phil Hoffman of Joaquin Phoenix is, het maakt deel uit van hen die deze geweldige uitvoeringen geven. Ik weet dat er tijden waren dat ik met Reynolds zou overleggen over een kleur. Ik denk dat het veel over de kleur ging en ik denk dat Reynolds de neiging had om naar die kleuren van pruimen en paars en kastanjebruin en roze en zo - dat waren de kleuren die je ziet aan zijn sokken of aan zijn stropdassen. Dat was een kleur die hij intuïtief voelde als een keuze die het House of Woodcock zou maken. Het was eigenlijk leuk om die feedback van hem te krijgen, want ik stond wijd open over kleurkeuzes en toen kreeg hij het gevoel dat er een bijdrage en auteurschap aan was.

Dan had hij natuurlijk ook een enorme klus voor de camera, en dan zou ik het vanaf daar overnemen. Het was, 'wil je naar dit kleurenboek kijken en we denken aan Henrietta's jurk' of zoiets en hij zou naar deze twee kleuren kijken en zet ze bij elkaar en zeg, 'geweldig, ik hou ook van ze.' Er zou een gevoel zijn voor Reynolds dat er auteurschap was, maar ik moest maken het. Ik moest het laten maken en uitzoeken hoe het echt als kledingstuk werkte en dat de details van het kledingstuk uit de tijd waren correct en interessant en ga mee met de couture van richtlijnen om te proberen zo min mogelijk naden te hebben en dingen zoals Dat. Natuurlijk vertrouw ik altijd op zijn smaak. Deze man heeft van nature een verbazingwekkende hoeveelheid smaak, dus ik dacht niet dat we fout konden gaan. En dan zou ik het door Paul leiden en dan zouden we gewoon verder gaan.

In één scène klaagt Alma dat ze de stof van een jurk met print niet mooi vindt en Reynolds beschuldigt haar ervan dat ze geen smaak heeft. Hoe was het om een ​​stof en een jurkontwerp te moeten kiezen dat past bij wat het script in die scène vereiste?

We hadden eigenlijk een paar keuzes. Er waren een paar jurken die in de mode waren en op een gegeven moment besloot Paul dat een van de jurken die ik had voorgesteld eigenlijk te mooi was. Hij zegt: 'niemand zou zeggen dat dit een slechte stof is.' Er waren echt een paar keuzes nodig om te beslissen wat haar gevoeligheid als stodgy en onwenselijk zou beschouwen. [De uiteindelijke keuze] was eigenlijk een donkere bloemenprint en een verwaterde zijde die in die tijd een beetje in zwang was. Maar zelfs als bloemig is het deprimerend, dus dat leek de juiste snaar te raken. Het grappige is dat de jurk deel uitmaakte van de lentecollectie - een soort regenachtige dag met bloemen in deze Londense modeshow.

Wat is de betekenis van de dieprode kleur die Alma gedurende de hele film draagt, te beginnen met haar? serveersteruniform en haar eerste date-jurk met Reynolds tot een haar couture-jurk voor die noodlottige date night at huis?

De jurk in het begin, Paul had een regel geschreven dat wanneer ze gekleed is om uit te gaan naar haar date met Reynolds, haar broer er commentaar op geeft: 'oh, het is een beetje fel is niet het?' En ze is als 'oh, het is de bedoeling.' Je ziet meteen in haar karakter dat ze geen krimpend viooltje is en dat ze dit actief nastreeft, wat het ook gaat worden zijn. Maar toch die jurk - ze vertelt over hoe ze naait - en we probeerden het gevoel te geven dat die jurk misschien zelfgemaakt is. We proberen enkele vroege jurken die ze draagt ​​te verbinden met enkele latere couturejurken om te illustreren hoe ze Reynolds persoonlijk en professioneel kan hebben beïnvloed. Alsof hij ideeën kreeg van iets dat hij Alma had zien dragen. En dan is de jurk die ze voor zichzelf maakt [later in de film] dit ongelooflijke rood om wat passie aan te duiden. Ik hou zelf van rood, maar ik voelde ook dat waar de beats in het verhaal zitten, ze benadrukken wat er aan de hand was. Die keuzes zijn nooit echt willekeurig.

Dit interview is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.

Startpagina en bovenste foto: Focusfuncties

Wil je meer fashionista's? Schrijf u in voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang ons direct in uw inbox.