Inside Track-and-Field's gedenkwaardige high-fashion heropleving

Op een donderdagavond in september, Virgil Abloh's nieuwste collectie voor Gebroken wit deed de modewereld dromen van een paar hardloopschoenen.

Dramatisch? Kan zijn. Maar het geroezemoes rond de label's Runwayshow voorjaar 2019 - track-and-field-thema, tot een minutieus uitgevoerde mate - was voelbaar, een adrenalinestoot in het laatste stuk van de modemaandmarathon.

Off-White uitgedeeld race-slabbetjes als uitnodigingen, cast all-star atleten om zich aan te sluiten bij de line-up van professionele modellen en bouwde een vierbaans racebaan om als catwalk van de presentatie te fungeren. De kleding, vooral de kleding die tot stand kwam dankzij een voortdurende samenwerking met Nike, nauw aan het thema gehouden.

Het meest voelbaar was echter de kracht en expressie van atletisch vermogen die Abloh uitstraalde. Zoals de ontwerper het doet, begon de track-esthetiek al snel serieus in de mode te raken - maar er was meer aan de hand dan Off-White's nieuw herwerkte paar Vapor Street-sneakers.

Hardlopen bevindt zich midden in een soort renaissance. Neem de kandidatenpool voor de New York City Marathon, 's werelds grootste en populairste marathon en een van de zes World Marathon Majors. In 2018 was het aantal hoopvolle marathonlopers het grootste in de 48-jarige geschiedenis van de race, waarbij het aantal kandidaten met zeven procent toenam van 98.247 in 2017 tot 105.184 in 2018. Slechts de helft van die kandidaten mag de race daadwerkelijk lopen; 2018 zag 52.000 finishers.

De heropleving strekt zich ook uit naar het andere, minder extreme einde van het spectrum: op loopbanden gebaseerde trainingen zijn de snelstgroeiende trend op ClassPass, meldt Runners' World; millennial-geliefde retailer Buitenstemmen sponsort hyperlokale joggersclubs van San Francisco naar Nashville; Walmart overweegt zelfs om zijn winkels uit te breiden met grote groene ruimtes om te promoten "voetgangersverbinding."

De timing van deze opleving is geen toeval: historisch gezien neemt de interesse in hardlopen toe in tijden van sociale omwenteling - dus, ja, men kan gemakkelijk afleiden waarom de sport zo'n wijdverbreid enthousiasme geniet, toch? nu. Matt Taylor, oprichter en CEO van onafhankelijk hardloopmerk Sporensmid, legt uit dat we dit soort hausse voor het laatst zagen in de late jaren 1970 en vroege jaren 1980, met de VS in de greep van een verlammende economische (evenals energie- en geopolitieke) crisis. In een chaotische wereld is hardlopen een van de weinige activiteiten, en zeker een van de weinige sporten, die je persoonlijk bijna volledig kunt beheersen.

"Er is geen luxe uitrusting voor nodig of je moet ergens heen reizen; je kunt letterlijk de deur uitlopen met een paar hardloopschoenen en wat fitnesskleding en gaan hardlopen", zegt Taylor. "Hardlopen is het enige dat je kunt doen en voelt als: 'Oké, ik heb controle over deze 30 minuten of 60 minuten van mijn leven.'"

Mensen houden van controle - we gedijen erop. Maar om mens te zijn in onze huidige toestand, betekent ook dat we de controle missen waar we naar verlangen. Iets als hardlopen, dat een ongelooflijk laag instappunt heeft op alle sociaaleconomische en geografische niveaus, helpt dat aan te vullen. We kunnen het echter niet alleen: mensen hebben ook een verlangen om ergens bij te horen en een gemeenschap te zoeken, vooral als het moeilijk wordt.

De professionele en recreatieve roots van Running, waarvan de nieuwste versie 150 jaar geleden stamt, bevinden zich in dezelfde grassroots-clubs die Outdoor Voices in het hele land organiseert. Historicus Andrew Hutchinson - die letterlijk het boek over hardlopen schreef ("The Complete History of Cross-Country" Running") — is vooral geïnteresseerd in deze betovering van lokaliteit en cultuur en hoe kleding zich vermengt met de twee.

In het midden tot het einde van de 19e eeuw begonnen georganiseerde amateur-atletiekclubs massaal over de oostkust op te duiken, waarbij atletiek erg belangrijk was. De New York Athletic Club en de Manhattan Athletic Club werden felle rivalen; voor de eerste dekte $ 10 de eerste zes maanden van de contributie. Deze clubs begonnen met het sponsoren van atletiekwedstrijden samen met marathonbewegingen - en dat is precies hoe de eerste marathon van Boston kwam tot stand in 1897 - en leden waren op zoek naar krachtige ondersteuning van hun team. Kleding was en is daar nog steeds een belangrijk onderdeel van.

"Dit is iets dat zijn oorsprong vond in de 19e eeuw, toen mensen alleen lokaal konden kopen en toen het idee om iets over lange afstanden te verzenden niet eens mogelijk was", zegt Hutchinson. In veel opzichten gaat de huidige atletiekkleding terug in de tijd.

"Wat ik opwindend vind, is dat de mensen achter deze bewegingen een statement maken tegen de reguliere fabrikanten", voegt hij eraan toe. "Maar ze houden eigenlijk een traditie in stand die behoorlijk historisch en behoorlijk krachtig is."

De jaren vijftig luidden een tijdperk in van ongeëvenaard kapitalisme, waarin grootschalige bedrijven begonnen te adverteren en vervolgens de American Dream verzilverden. Dat duurde bijna 30 jaar, gedurende welke tijd grote kledingmerken zoals Nike, Adidas, Poema en Nieuw evenwicht beplakten de markt met hun namen en logo's. Toen veranderde de wereld.

"Vanwege deze groepsdynamiek - de sociale media, mobiele telefoons, smartphones - die we vandaag zien, we hebben veel kleinere merken die zich nu een weg banen in het gesprek", legt uit Hutchinson. "Tracksmith is niet de enige, maar ze zijn heel belangrijk aan de oostkust, en ze zijn niet alleen waardevol, maar ze brengen ook een retro-esthetiek terug in de moderne tijd."

Terwijl de hardlooprenaissance de respectievelijke industrieën blijft infiltreren, nemen ook de banden van de sport met mode toe. Veel van de meer op hardlopen gerichte (of op zijn minst hardloop-aangrenzende) merken belichamen diezelfde vintage aantrekkingskracht die Hutchinson opmerkte over Tracksmith. De ontwerpen van Tracksmith zijn bedoeld om klassiek en tijdloos te zijn, wat in deze context betekent dat ze compatibel zijn met de stijlen die zo populair waren tijdens de laatste hardloopgolf 40 jaar geleden: rijke, effen kleuren, gestroomlijnde silhouetten en strakke racestrepen, met af en toe een contrast uit de jaren 70 trimmen.

Een retro-esthetiek was ook een hoeksteen van Off-White's Spring 2019-collectie, zoals de slijmgroene lopende unitard gedragen door de Amerikaanse atletieksprinter English Gardner, de poederblauwe bodysuit met één schouder die had ook een smetteloos geplooide tule rok en, natuurlijk, die jaren 80-smaakvolle, pastel Vapor Street schoppen.

"Hardlopen is een van de oudste sporten ter wereld en heeft daarom altijd voorop gelopen in sportkleding", zegt Taylor. "Je moet denken aan sweatshirts of joggers of panty's of een coachjack. Dit zijn stukken die letterlijk al tientallen jaren en in sommige gevallen een eeuw of langer bestaan."

Taylor biedt de iconische Adidas-trainingspakken van Run-DMC als het beste voorbeeld: "Dat was een stuk dat [atleten] Tommie Smith en John Carlos droeg hij in de jaren zestig, trainde in Californië en maakte zich klaar voor de Olympische Spelen van 1968 in Mexico-Stad", zegt hij. "Het was destijds niet Adidas, maar de stijl, de stof, dat alles - dat komt van hardlopen." Steve Ook Jobs veroorzaakte furore met zijn New Balance 990s, waarvan de eerste versie in 1982 werd uitgebracht. Jaren nadat Steve Jobs er zijn uniform van maakte, werd het een hoofdbestanddeel van normcore, "Papa" mode en dergelijke.

"Als je naar de geschiedenis kijkt, zou je zien dat hardlopen - vanuit een esthetisch perspectief - verstrikt raakt in alles wat lange tijd populair was", zegt Taylor. "Ik denk dat dat deel uitmaakte van wat ons hielp opvallen toen [Tracksmith] vier jaar geleden werd gelanceerd, omdat al het andere er precies hetzelfde uitzag. We kwamen langs en deden iets dat er heel apart uitzag."

Outdoor Voices is op de markt gekomen vanuit een even uniek perspectief: afgelopen januari werd de Het in Austin gevestigde merk ging ten strijde met de activewear-retailer Bandier voor het afschaffen van zijn handtekening legging met kleurblokken. De stijl is nu alomtegenwoordig op de markt, maar het begon met de oprichter en CEO Tyler Haney terwijl ze nog een student bedrijfskunde aan Parsons was. Ook Outdoor Voices is stilistisch behoorlijk klassiek, met op de jaren 70 geïnspireerde fleeces, shorts en graphics die net zo gewild zijn als die leggings.

Haney heeft een hekel aan het woord 'athleisure' Fashionista vertellen in 2016 dat de connotatie afbreuk doet aan de feitelijke technische kenmerken van de kleding. "Alles is bedoeld om in te zweten", zei ze. "Ik wilde geen trendy activewear; Ik wilde klassieke silhouetten die flatterend waren voor veel lichaamstypes." Maar nu joggen zo nauw geassocieerd wordt met vrije tijd, verschuift de context voor athleisure.

"Activiteit maakt je gelukkig en gezond", vertelt Haney ons recenter in een e-mail. "We bouwen een gemeenschap van 'recreationalisten' die onze mentaliteit delen - je lichaam bewegen en hebben plezier met vrienden duurt langer dan een overwinning, elke keer weer, en onze wekelijkse programmering is een directe weerspiegeling van Dat."

In de afgelopen 10 tot 15 jaar heeft Hutchinson een beweging in de richting van sociaal hardlopen gedocumenteerd, waarbij mensen die anders een kantoorbaan hebben in het weekend trainen voor Spartan Races en Tough Mudders. Dat alles wordt op zijn beurt onderdeel van hun persoonlijke #merk via sociale media.

"Ze zijn wat we de 'Weekend Warriors' noemen; het is trendy geworden om de beste merken te dragen", zegt Hutchinson. "Deze [mensen] zeggen: 'Ja, natuurlijk, ik wil er goed uitzien en sporten en fit worden, [maar ik wil ook] pronken in de buurt als ik mijn marathontraining doe.'"

Instagram heeft een grote wereld veel kleiner gemaakt, en dat heeft zeker gevolgen voor hardlopen, net als voor de rest van de planeet. "Weekend Warriors" reizen nu naar races over de hele wereld, wat volgens Taylor niet per se 10 jaar geleden is gebeurd. De wereldwijde barrières die de recreatieve hardloopgemeenschap scheidden, bestaan ​​gewoon niet meer zoals vroeger - en dat geldt ook voor de mode.

Naast de racebaan en zoomy sneakers, had Off-White's track-and-field extravaganza ook een functionele scorebord dat een roterende selectie weergaf van welke modellen op de startbaan stonden toen, naast hun respectievelijke landen van oorsprong. Modellen mochten rondjes over het veld rennen, wetende dat ze Off-White vertegenwoordigden, maar ook dat ze voor iets groters liepen dan alleen zichzelf.

"Denk aan de tijd dat je als kind in een sportteam zat", zegt Haney. "Iedereen werkte naar hetzelfde doel toe en tilde elkaar op. Samen bewegen brengt ons vreugde en bouwt ons merk op."

Homepage foto: Modellen tijdens de finale van Off-White's Spring 2019 track-and-field-thema catwalkshow tijdens Paris Fashion Week. Foto: Imaxtree

Meld u aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang elke dag het laatste nieuws uit de branche in uw inbox.