Mijmeringen over vrouwelijkheid en moederschap, bij Comme des Garçons

Comme des Garçons's vorige Paris Fashion Week-uitje was, bij gebrek aan meer gearticuleerde frasering, gewoon een vreugde. Voor herfst 2018, Rei Kawakubo dompelde showbezoekers onder in een stroom van puur mode-escapisme - een frilly, vaudevillian fantasie met ernstige mijmeringen over verbeelding en kamp. Escapisme, op dit moment, is goed, nodig. En tot op zekere hoogte belichamen alle presentaties van Kawakubo zo'n ontwijking, of ze nu juichend zijn of, nou ja, niet. Het is ook de moeite waard om de dingen in de schijnwerpers te zetten die niet eindigen in een rauwe staande ovatie.

Zaterdagavond vroeg bouwde Comme des Garçons een kleine (of, in de industrie gesproken, "intieme") kist van multiplex op de binnenplaats van de Parijse School voor Schone Kunsten. Om meer kleinheid (of intimiteit) te creëren, organiseerde Kawakubo twee opeenvolgende shows om uit te kiezen. In de doos bevonden zich drie nette stoelen aan weerszijden van de korte landingsbaan. Er waren geen vintage podiumverlichting, zoals vorig seizoen, en ook geen andere set, eigenlijk - alleen een heerlijke late namiddagzon die door het 19e-eeuwse dakraam viel.

Ook in schril contrast met vorig seizoen was deze collectie kleurloos, afgezien van een drietal prints - twee schreefloze logo-patronen, een andere met inktzwarte rozen - die verscheen op bodysuits en gaasachtige panty's onder de kleding. Anders kwam de collectie in zwart, wit en leisteen, naast wat marine en een enkel stuk donker zeewiergroen, en in verzinsels zoals een glanzende, feestvriendelijke pony en prachtig geborduurd satijn. De schoenen waren ook een genot: er waren perfect gesneden Chelsea-laarzen met nette schuine strepen net onder de puntige neus, evenals lompe Nikes versierd met kettingkettingen van het merk Comme des Garçons. Met meer conventioneel ingetogen silhouetten (inclusief broeken en korte pakken, blazers en een aantal gedemonteerde jassen in smokingstijl), was dit assortiment commerciëler dan wat Kawakubo haar gewoonlijk aandoet landingsbanen. Hoewel er al een aantal meer commerciële merken worden geproduceerd onder de CDG-paraplu, is het onwaarschijnlijk dat ze zich daar zorgen over maakte.

De styling was echter waar de catwalkshow overging naar het conceptuele Comme des Garçons-territorium (geholpen door de grindachtige Tom Waits-soundtrack). Het communiceerde dat dit misschien een actuele mijmering was over zowel het vrouw- als het moederschap.

Sommige modellen kregen een strap-on zwangere buik, waardoor de inventieve proporties van de kleding werden overdreven. Anderen hadden kussenachtige uitsteeksels die aan weerszijden van hun heupen puilden - misschien om een ​​bevalling na te bootsen - of hadden dezelfde pluche uitsteeksels aan hun achterkant. Alle modellen droegen zilveren pruiken, gespleten in een middendeel en verzameld in een lage wirwar bij de nek. Als we dit maar gracieus kunnen verouderen.

De relatieve rust van de show maakte het gemakkelijker om je te concentreren op deze mogelijk symbolische details. Twee looks in het midden van de line-up hadden kettingen die onder lagen kleding hingen en zo over de catwalk sleepten. Je wist misschien niet eens dat de kettingen er waren - maar Kawakubo zorgde ervoor dat we opletten.

Toen de laatste blik verdween, was er geen uitgebreide finale, met veel minder bezoekers die in een kinderlijke verdoving straalden. Er was een ander soort reactie, een bedachtzame, maar nog steeds emotionele: Terwijl de show van vorig seizoen in was veel manieren een verhaal over meisjes en de vrouwen die ze werden, dit seizoen ging over die vrouwen decennia later de lijn.

Klik door de galerij hieronder om de Comme des Garçons voorjaarscollectie 2019 volledig te zien.

Meld u aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang elke dag het laatste nieuws uit de branche in uw inbox.