Op een sombere, druilerige septemberdag wanneer het einde van de zomer pijnlijk wordt gevoeld, is Steven Alan's lente 2012 presentatie gaf ons een broodnodige dosis kleur.
De collectie draagt het Americana-stempel van Alan en roept een enigszins preppy strandjutter uit de jaren 60 op met zijn handtekening scheidingen in kostuumstijl, gecompenseerd door chambray-accenten, speelse prints (zie een met honkbalspeler bedrukte japon) en stro hoeden. Het gedempte palet aan de westkust-canyon van de herfst werd versterkt tot heldere citrustinten en tenniswitjes geïnspireerd door de aquarellen van kunstenaar Alex Katz.
De collectie - tegen een achtergrond van gelaagd papier dat de schilderijen van Katz repliceerde - zat vol met schilderachtige tinten zoals oceanische teal, citroengeel en sappige mandarijnen die aan beide deden denken. de oost- en westkust: een combinatie van chambray en wit doet onmiskenbaar denken aan Californië, terwijl de pastelkleurige plaids van een kuitlange hemdjurk gedragen met loafers meer thuis zouden zijn in Nantucket.
Het is Amerikaanse sportkleding, van de blazers tot de boxy silhouetten. Alan's basis van het button-down shirt is minder letterlijk geworden naarmate hij vordert; hier speelt hij met subtiliteiten - zie de open of uitgesneden ruggen van de damesjurken en T-vormige topjes - met behoud van die van de jongens gestolen vrouwelijkheid. Of, zoals Alan zijn fictieve muze omschrijft: "In mijn gedachten is het altijd de vriendin van de man, wie is zij en wat draagt ze?"