Miuccia Prada misschien wel een van de meest invloedrijke, geliefde en gerespecteerde modeontwerpers van onze tijd is - getuige het feit dat ze op het punt staat geëerd te worden met een tentoonstelling aan het Costume Institute in het Metropolitan Museum of Art in New York. Ze was echter niet altijd zo enthousiast over het idee om in de mode te werken. Er was zelfs een tijd dat ze 'het haatte'.
NieuwsweekRobin Givhan interviewde Prada voorafgaand aan haar Met-tentoonstelling, "Schiaparelli and Prada: Impossible Conversations", die Prada zelfs in eerste instantie terughoudend om mee te doen. “Aan de ene kant ben ik heel blij. Aan de andere kant is het heel eng omdat het de interpretatie van iemand anders is”, vertelt ze aan Givhan. "Maar ik heb besloten dat ik natuurlijk super blij ben."
Haar onwil om in de mode te werken, komt misschien nog meer als een verrassing... of misschien niet zoals de ontwerper heeft gedaan altijd bekend geweest voor een vaak tegenstrijdige of onconventionele benadering van het ontwerpen van kleding voor vrouwen (die we Liefde). Over haar toetreding tot het familiebedrijf, dat luxe koffers en lederwaren verkocht, vertelt ze Givhan:
Ik haatte het. Ik was een feministe in de jaren ’60 en kun je je dat voorstellen? Het ergste dat ik had kunnen doen, was in de mode zijn. Het was de meest oncomfortabele positie... En ik had zoveel jaren problemen; pas onlangs ben ik gestopt.
Dus hoe is ze voorbij haar feministische hangups over het zijn in de mode gekomen?
Ik realiseerde me dat zoveel slimme mensen mode zo veel respecteren en door mijn werk... Ik heb een open deur naar elk soort veld. Het is een manier om alle verschillende universums te onderzoeken: architectuur, kunst, film.
Ik realiseerde me ook dat mensen me respecteren omdat ik goed ben in mijn werk.
Het is een lastige zaak - onderhandelen als feministe met werken/geïnteresseerd zijn in mode, een industrie die vaak terecht wordt verweten dat vrouwen zich slecht voelen over hun lichaam. Dus we zijn altijd blij om te horen dat die twee dingen elkaar niet hoeven uit te sluiten - en om een feministisch rolmodel in Prada te hebben.