In onze langlopende serie, "Hoe ik het maak", we praten met mensen die hun brood verdienen in de mode-industrie over hoe ze inbraken en succes vonden.
Stel je voor dat je 27 bent, een succesvolle bedrijfsjurist in New York, vier jaar praktijk, een huis, een hypotheek en een comfortabel salaris van zes cijfers. Je gooit dat allemaal opzij om stagiair te worden bij een startup-reismagazine waar maar weinig mensen van hadden gehoord, nauwelijks metrogeld verdienen -- gewoon omdat je, meer dan het huis, het salaris van zes cijfers en de moeite die je in je rechtenstudie hebt gestoken, wilt genieten van je werk.
Dat is precies wat Keija Minor deed, en ze liep haar warm getinte, prachtig ingerichte kantoor op 4 Times Square binnen, waar Minor de hoofdredacteur was van bruiden sinds iets meer dan een jaar is het duidelijk dat het carrièrerisico haar goed heeft uitgepakt. De 41-jarige, die werd gepromoveerd van uitvoerend redacteur tot hoofdredacteur van bruiden nadat haar voorganger, Anne Fulenwider, vertrok naar
Marie Claire in september 2012 is ze ook de eerste Afro-Amerikaanse vrouw die de titel op Conde Nast draagt: een prestatie, zegt ze, waar ze trots op is.Eerste jaar minor bij bruiden niet de gemakkelijkste geweest. Ze stond voor de uitdaging om het tijdschrift over te zetten van een maandelijks naar tweemaandelijks publicatieschema - een verandering die... begin 2013 ingesteld -- en worstelde met berichten in de pers dat ze problemen had met het op tijd sluiten van problemen (a probleem, WWD beweringen, dat is inmiddels opgelost). Strategisch heeft Minor zich gericht op verbreding bruiden aantrekkelijker zijn dan, nou ja, bruiden, door meer beroemdheden en stijlinhoud in de glossy te introduceren, waaronder een sectie met de titel "Celebrity Aisle Style", die tot doel heeft om rode loper-looks te matchen met bruidsjurken met een vergelijkbaar gevoel. De Februari/maart nummer zal model en tv-persoonlijkheid bevatten Coco Rocha op de omslag in plaats van de typische anonieme, bruidsachtige covergirl, evenals het eerste deel van de schoonheidscolumn van actrice Drew Barrymore, als voorbeelden.
Minor dringt erop aan dat bruiden is meer dan een bruidsmagazine. "Het is het ultieme vrouwenmagazine: het gaat over mode, entertainment, reizen, lifestyle, relaties, schoonheid", zegt Minor. gemiddelde lezer is geabonneerd op het tijdschrift voor een periode van twee jaar - veel meer dan de tijd die de lezer besteedt aan het plannen van haar eigen bruiloft. "Een groot percentage van de mensen [die ons lezen] zijn niet verloofd [om te trouwen]; ze lezen in afwachting van hun verloving, of lezen het nadat ze zijn verloofd, en geven het door aan een vriend', zegt Minor.
Als verbreding bruiden' aantrekkingskracht het belangrijkste doel van Minor was, lijkt het erop dat ze daarin slaagt: de oplage steeg in de eerste helft van het jaar met 4,1 procent tot 330.605, grotendeels gedreven door een comeback in de verkoop van losse kiosken.
Van jurist tot tijdschrift... Intern
Minor zegt dat ze in ongeveer een jaar 12 maanden aan hypotheekbetalingen heeft gespaard, met het idee dat ze in haar volgende baan misschien geen geld zou hebben, maar dat ze niet dakloos zou zijn. Vervolgens "overspoelde" ze de industrie met haar cv. "De enige [publicatie] die me zou inhuren, was mijn startup-reismagazine [Reis slim], en alleen omdat ik ze lastig viel", zegt Minor. Het tijdschrift, dat nu alleen digitaal is, had zeven medewerkers. Ze liep stage in de lifestyle-sectie en kreeg 85% loonsverlaging. Ze hield ervan.
Het duurde niet lang voordat Minor opsteeg. Binnen een jaar had ze een staffunctie bij Reis slim als lifestyle-editor; binnen drie, was ze de hoofdredacteur. Een jaar later, in 2003, verhuisde ze naar Niche Media, waar ze hoofdredacteur werd van LA vertrouwelijk en Aspen Peak in New-York. In 2006 werd ze benoemd tot hoofdredacteur van zusterpublicatie Gotham, en in 2008, hoofdredacteur van bovenstad, een onafhankelijk eigendom titel gericht op Afro-Amerikanen.
Dat klinkt allemaal goed en glamoureus, maar Minor geeft toe dat het soms niet zo gemakkelijk was. "In dezelfde week dat ik het bedrijf verliet, zag ik de nieuwe handtas van Marc Jacobs, de Stella-tas, in Barneys. Ik belde mijn beste vriend en zei: 'Herinner me eraan waarom ik dit doe?' 'Omdat je gelukkig wilt zijn,' zei ze. Ik heb de tas niet gekocht -- later wel -- maar ik heb nooit meer een moment gehad." Tijdens haar eerste week als stagiaire bij Reis slim, werd Minor naar Londen gevlogen om Virgin's nieuwe platte bedden uit de hogere klasse te proberen. Ze verbleef twee nachten in het Sanderson hotel en woonde een feest bij dat Richard Branson gaf. Toen ze zich haar laatste zakenreis bij haar advocatenkantoor herinnerde -- "ergens in een kamer zonder ramen, documenten doornemen" -- wist ze dat ze een betere match had gevonden.
bruiden Komt Bellen
Minor had al twee hoofdredacteursfuncties bekleed en sommigen zagen haar opschuiven naar de tweede plaats bij bruiden als aftreden. (Velen hebben op dezelfde manier bekritiseerd Burberry-topman Angela Ahrendts' verhuizen naar een SVP-rol bij Apple.) "Bij elke baan zoek ik naar de beste, meest interessante kans. Ik ben niet op titels blijven hangen", zegt Minor. "Als ik op mijn 27e geen stagiair was geworden, had ik niet de kansen gekregen die ik heb gekregen. De kans om bij Conde Nast te werken, om te werken met de slimme, getalenteerde mensen van dit bedrijf, dat is wat ik echt wilde doen." Ze voegt eraan toe: "En als ik dat niet had gedaan, zou [Conde] niet eens hebben geweten wie ik was toen ze op zoek waren naar een redacteur in chef."
Op weg naar de topbaan
"Ik heb een memo opgesteld waarin ik vertel wat ik doe en wat de visie voor het tijdschrift zou zijn, en ik had een paar ontmoetingen met een aantal bedrijfsleiders, en wachtte toen met gekruiste vingers", vertelt Minor. "Ik was op een dag in Toms kantoor voor iets anders en hij vertelde me dat ik de baan kreeg. Ik was erg opgewonden. Toen kwamen Chuck Townsend, onze CEO, en president Bob Sauerberg en [Chief Administrative Officer] Jill Bright naar beneden en we kondigden het aan het personeel aan."
Terugkijkend is het duidelijk dat de gewaagde stap van Minor van de wet naar de uitgeverij uiteindelijk een lonende was. Maar moedigt ze anderen aan om dezelfde beslissing te nemen als zij? "Ja, als ze er echt gepassioneerd over zijn", zegt Minor. "Neem de beslissing niet lichtvaardig, tenzij je 22 bent. Dan moet je een heleboel dingen proberen totdat je vindt wat je leuk vindt. Ik vertel mensen dat mijn overgang echt twee jaar heeft geduurd - een jaar van echt andere opties verkennen, en nog een jaar van lessen volgen en geld besparen."
Minor pauzeert even voordat hij toevoegt: "Ik zou het zeker nog een keer doen."