Dhani en John brachten beide gistermiddag lof door in de kerk van Sternberg, een ervaring die meer dan één recensie verdient. Hier zijn hun opnames, te beginnen met Boy:
Dhani's recensie:
Na ongeveer 20 minuten angstig in de rij te hebben gestaan (achter Tavi en een meisje van wie ik dacht dat ze even oud was, maar blijkbaar haar agent), werd ik overspoeld met anticipatie. Ik liep naar binnen en vond zes of zeven meisjes op risers met een zwarte zonnebril (by Illesteva) en Boy's kenmerkende preppy met een twist nietjes. Ik was meteen geobsedeerd door een paar houten espadrilles met platform. Ik dacht dat ik een vrij typische presentatie zou krijgen, misschien met een soort collegiaal thema. Dat was totdat ik me realiseerde hoe groot de kamer was en plotseling het gevoel had dat ik in het regenwoud was.
Ik draaide me naar rechts en zag wat eruitzag als een stel meisjes die onder de douche stonden. Inderdaad, daar was de inaugurele presentatie van Girl, Sternbergs nieuwe goedkopere lijn voor vrouwen. De modellen werden beneveld met water tegen zwak licht en een achtergrond van ramen en bomen - wat misschien raar klonk, maar eigenlijk heel mooi was. Van elke setting paste deze misschien het beste bij de beklijvende muziek van componist Thomas Newman, direct herkenbaar als je ooit hebt gezien
Amerikaanse schoonheid of Zes voet onder. Ondanks de waas was Girl echt schattig. Terwijl Boy altijd een interpretatie is geweest van Band's herenkleding, is Girl, passend, onmiskenbaar meisjesachtig. Alles was zacht, bleek en gedrapeerd.Daarna kwam de zon tevoorschijn en nog zes dames, meer bij elkaar dan Girl's met regen doordrenkte geesten, en meer gekleed dan de tomboys op de stootborden, stonden voor grote oranje paraplu's jongen dragen. Ik was verliefd op de doorschijnende witte button-downs, vooral in combinatie met een bijpassende smokingblazer en zacht geplooide rok.
Zoals gewoonlijk maakte Sternberg alles wat ik volgend voorjaar wil dragen en hopelijk, met de introductie van Girl, een paar dingen die ik me echt kan veroorloven.
John's recensie:
Er is meer kunst in de Band of Outsiders-presentaties van Scott Sternberg dan op een catwalkshow in het Lincoln Center. De in LA gevestigde Sternberg weet hoe hij een show moet neerzetten, en niet alleen met de smetteloze en brutale pseudo-kamp-voor-eigenzinnige jongens die hij had opgezet, of de golven van mist die hij over zijn meisjes had gespoten, maar in de kleding, die verre van theatraal is, maar zwaarder weegt dan alles wat Universal, Warner of Fox dit heeft uitgebracht jaar.
Alweer, heeft Sternberg het voor elkaar gekregen.
Het is moeilijk voor te stellen dat iemand anders jassen-over-pyjama's niet alleen laat werken, maar er ook cool uitziet. Zijn geleerde maar uitnodigende pakken maakten me begerig, en zijn katoenen broek, opgerold tot aan de knieën, in de meest vertederende grijs- en kakitinten, deed me overwegen om naar Cali te verhuizen.
Er zijn katoenen shorts met trekkoord, die het beste halen uit de nieuwe kleuren groen, kastanjebruin en blauw die Sternberg heeft gekozen. Boven het kastanjebruine nummer hing een bijpassende, smetteloze hoodie, met zijn biezen en die je uitriep om te komen knuffelen bij het strandvuur. Een andere look had een zwart leren bomberjack op de bovenste helft en een andere korte broek, ook zwart, op de onderkant. Het zou niet moeten werken - een leren jas en korte broek - maar het werkt verbazingwekkend goed. Een meer traditionele, geruite short, met lichtblauwe lijnen op grijs, was zo subtiel van patroon dat je twee keer moest kijken om te zien dat de ruiten er waren.
De kracht van Sternbergs collectie zit niet in de samenhang van zijn visie, de absolute zekerheid waarmee hij zijn statement maakt, de intelligentie achter zijn presentatie, of zelfs in de draagbaarheid van elk stuk - het zit in het vermogen om mannen te laten nadenken over de manier waarop we ons kleden.