Door veel achter de schermen te werken en zonder camera's die het proces documenteren, is pasvormmodellering een onzichtbaar maar onschatbaar onderdeel van de mode-industrie. De komende weken delen we elke vrijdag de verhalen van acht fitte modellen, vroeger en nu, die zal de fascinerende details onthullen van deze weinig bekende maar zeer integrale (en goedbetaalde) lijn van werk. Volgende: een veelgevraagd model dat je misschien herkent van Bravo's op Hamptons gebaseerde realityshow 'Summer House', Jaclyn Shuman. Jij kunt lezen de rest van de getuigenissen van de modellen hier.
Jaclyn Shuman. Foto: Chris Carroll/True Model Management
Klanten, vroeger en nu, zijn onder meer: Alexander Wang (denim, breisels en T van Alexander Wang), Aerie for American Eagle (zwemmen, ondergoed, bralettes en sportbeha's), Helmut Lang, Amsale, Mara Hoffman, Gray State, Byron Lars (jurken), Adore Me (intimates en zwemmen), Love Shack Fancy, Hanley Mellon, Fleur Du Mal (zwemmen en intimi), Under Armour, Haute Hippie, Heroine Sport, Ivory Row (kasjmier truien), Kimora Lee Simmons, Cade, Beyond Vintage, Amuse Society (zwemmen), Nicole Molenaar.
"Toen ik jonger was, was ik erg mager, dus ik probeerde altijd mijn broek, hemdsmouwen en jurkzomen langer te maken. Mijn moeder was een winkelkoper en een geweldige naaister, dus ik begon van haar te leren over pasvorm en design toen ik opgroeide. Ze hielp een van haar vrienden die een avondkleding- en trouwboetiek had in Orange, Texas, dus soms liet ze me dingen passen, zelfs als ze niet de juiste maat hadden, alleen om te zomen.
Ik heb altijd al modeontwerper willen worden en ben in 2007 naar New York verhuisd met een diploma kledingontwerp. Ik zat ongeveer zes jaar in de mode aan de andere kant, deed design, voordat ik in fit modeling terechtkwam. Ik was ontwerper bij Golden Touch Imports en ontwierp voor huismerken, en toen het fitte model op vakantie was, zeiden ze: 'Jaclyn lijkt ongeveer even groot te zijn.' Ze eindigden om van het fit-model af te komen en mij als showroommodel en in advertenties voor warenhuizen te gebruiken, maar met een assistent-ontwerpersalaris, dat met $ 34.000 veel lager was dan een fit modellen. Ik nam contact op met een paar bureaus en ontdekte dat het salaris van een intern geschikt model meestal begint bij $ 150.000 - en dit was negen jaar geleden! Ik probeerde over mijn salaris te onderhandelen; Ik dacht dat een redelijk bedrag, met de fit-modellering die ik aan het doen was, $ 80.000 zou zijn; ze boden me $ 38.000 aan. Dus toen ben ik ergens anders gaan zoeken.
Ik vertrok en ging naar Club Monaco om technisch ontwerp te doen, dat is het team dat één op één met fitte modellen werkt. Vaak zijn technische ontwerpers de liaison tussen de creaties van de ontwerpers en de beperkingen van de fabrieken. Bij Club Monaco pasten ze op maat 6, en als [samples] kleiner zouden komen, zouden ze bij mij passen. Overal waar ik ben geweest [als ontwerper of technisch ontwerper], hebben ze me uiteindelijk gebruikt als back-upmodel.
Ik dacht erover om New York te verlaten; Ik wist nog steeds niet of ik fitmodellering wilde gaan doen en al mijn designdromen wilde opgeven. Maar ik had uit mijn ervaring geleerd dat ontwerpen doorgaans niet trouw blijven aan wat de ontwerper schetste, gebaseerd op wat de zakelijke kant wil - wat consumenten willen, wat beter verkoopbaar is. Ontwerpen worden afgezwakt, versieringen worden minder of je moet goedkopere materialen gebruiken. Ik besloot dat als ik niet een bepaald bedrag zou verdienen of op het functieniveau dat ik wilde, ik mijn carrière zou veranderen. Ik ging toen naar de zakelijke kant en was accountmanager voor Jean Paul Gaultier voor de showroom van Aeffe USA. Dat duurde een jaar, en was niet mijn kopje thee. Als bijbaan was ik een geschikt model voor een paar verschillende ontwerpers die begonnen bij Golden Touch.
Ik ben begonnen met True Model Management en heb in 2014 een contract per klant getekend. Als True me voorstelt aan een klant, werk ik via True, maar als ik mijn eigen klanten vind, vragen ze geen commissie; True boekt meestal 50 procent van mijn werk en ik boek de rest, maar het varieert. Ik pakte bijvoorbeeld Alexander Wang op, die aan hun T-lijn werkte, evenals aan hun denim en confectiebreisels; dat is 13 uur per week, en ik was niet in staat om met een aantal van mijn kleinere klanten te werken, dus ik kon die klanten opzetten met andere modellen die op zoek waren naar meer werk dat bekend staat als mijn 'body doubles'. Ik besloot dat als ik genoeg geld verdiende met modelleren in mijn eerste jaar, ik het nog een keer zou proberen. Elk jaar heb ik mijn salaris verdubbeld.
Ik heb zoveel geleerd als technisch ontwerper bij Club Monaco dat ik in mijn werk als fit model gebruik. Ik heb ook geluisterd naar het fitmodel van Club Monaco over hoe ze een kledingstuk benadert en evalueert tijdens het passen - niet alleen hoe het past haar, maar houd er rekening mee dat zelfs voor fitte modellen geen enkel lichaam perfect is. U moet weten wat uw beperkingen zijn, welke specificaties een beetje boven of onder zijn; misschien heb je een schouder die schuiner is dan de andere. Ik ben er gewoon al zo lang mee bezig en ik heb veel geleerd over het maken van patronen, zodat ik op een hoger niveau met de patroonmaker kan praten. Ik heb een aantal bedrijven (en geen kleine!) die ik heb geholpen met hun patronen en opmerkingen [over pasvormaanpassingen] heb gestuurd naar China, India, Italië, Bangladesh... waar hun productie ook is.
Jaclyn Shuman. Foto: Chris Carroll/True Model Management
Sommige klanten vinden mij kort; sommigen denken dat ik lang ben; anderen denken dat ik rondborstig ben; sommigen denken dat ik grotere dijen heb; anderen denken dat ik kleinere dijen heb. Het gaat gewoon om bewust zijn. Het kan verwarrend zijn als je op één dag met zeven verschillende klanten werkt. Het hangt af van de esthetiek van elk bedrijf en het lichaamstype van hun typische consument. Het gaat ook over hoe ik mijn lichaamsomtrek draag: [Een model kan] een buste van 34 inch hebben en breder zijn dan ik, dus ze hebben een A-cup, terwijl ik het meer in mijn buste draag. Er zijn klanten die niet met mij willen werken omdat ze niet van een rondborstige meid houden.
Ik zie veel klanten een paar keer per maand; sommige kleinere zie ik een paar keer per jaar en andere zie ik elke dag. Als je voor meerdere categorieën binnen één specifiek, groter merk past, zijn er meer gestructureerde tijdschema's: denim passen krijgt 20 minuten, "zachte dressing" [breisels, T-shirts, enz.] krijgt 30 minuten, intimi krijgt 25 minuten. Als het een kleiner bedrijf is en je past alleen intimi, laten we zeggen, ze passen gewoon zoveel als ze kunnen. Het deel dat voor mij het meest stressvol is, is om bij elke klant te komen en niet te laat te komen. Ik ben op een punt gekomen dat ik mijn klanten niet zoveel uren kan geven als ik zou willen.
Ik heb ook ontdekt dat een grotere maat 4 het meest gevraagd is; Ik heb een kleiner frame, dus ik zou soms proberen meer te eten om aan te komen om bepaalde klanten te krijgen. Maar dat werkt niet. Echt, het beste voor een fit model is om een gezond dieet en bewegingsregime te hebben, en dan om een gewicht behouden dat natuurlijker is voor uw lichaam, in plaats van aankomen of afvallen om te behouden klanten. Ik heb veel geluk dat ik grotendeels dezelfde vorm heb behouden en het is niet moeilijk voor me geweest, maar ik weet voor andere fit-modellen, er is constant toezicht op eten, sporten, jezelf moeten meten elke dag. Voor mij meet ik mezelf elke zondag en donderdag. Je gewicht doet er niet eens toe: het draait allemaal om je specificaties. Voor bepaalde klanten, als mijn taille te klein is, drink ik een halve cola light om me te vullen.
Wanneer klanten winkelen, gaat het erom te weten welke merken bij u passen. De pasvorm voor een bepaald merk zal in de loop van de tijd niet veel veranderen, tenzij ze hun pasvormmodel veranderen. Als een fit model haar maten handhaaft en op tijd verschijnt, zal een merk haar proberen te behouden, omdat je klant zich aan die maat houdt. Maat 2 van een eigentijds merk is meestal een designer maat 4, en de massamarkt draait aan de grotere kant. Er is geen [standaard] body, dus je zult niet voor elk merk een exacte pasvorm over de hele linie hebben. Bovendien heeft elke ontwerper een andere esthetiek van hoe ze willen dat hun kleding eruitziet op een bepaald lichaam. Als fit model zijn er merken die ik niet kan dragen. Als een kledingstuk gewoon niet voldoet aan de specificaties, is het een fabrieksfout; het gaat niet om de afmetingen van het ontwerp of de pasvorm van het model.
Het is onhandig als een merk besluit om voor een ander passend model te gaan. Sommige klanten laten het je een paar weken van tevoren weten en zeggen: 'We werken heel graag met je samen, we vinden je geweldig, maar we hebben besloten een andere richting op te gaan.'
Mensen raken constant in de war over fit-modellering: ze denken aan runway- en printmodellering, niemand denkt echt na over of weet wat een fit-model is. Meestal denken mensen dat je... een fitness model, alsof je in trainingsvideo's zit. Veel mensen begrijpen ook niet dat een fit model zijn niet alleen betekent dat je een levende paspop bent. Je moet eigenlijk weloverwogen feedback geven om de ontwerper, patroonmaker en technisch ontwerper te helpen evalueren de pasvorm van het kledingstuk, de beweging, het gevoel van de stof tegen je vlees, de verschillende soorten elastiek gebruikt; misschien past de fabricage niet goed bij het ontwerp. Omdat ik een technisch ontwerper ben geweest, heeft dit me zeker geholpen om de meeste van mijn banen te boeken.
Ontwerper worden is niet langer een fantasie of doel van mij. Ik heb niet zo'n prêt-à-porter, massamarktmentaliteit. Op een gegeven moment wilde ik heel graag couture avondkleding doen, en daar zit echt niet veel geld in. Op dit moment hoop ik ooit iets te gaan doen op het gebied van eten en drinken."
Wil je als eerste het laatste nieuws uit de mode-industrie? Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief.