Zrobiłem coś dość dziwnego w Whole Foods kilka tygodni temu.
Stałem w kolejce i zauważyłem dziewczynę w kolejce obok mnie, o której myślałem, że była Kate Król ale nie można być pewnym bez patrzenia. Wtedy stojąca z nią kobieta – zakładam, że to jej matka – wzięła egzemplarz magazynu i przerzuciła go na reklamę perfum King's Dolce & Gabbana. Dotknęła go i uśmiechnęła się, a dziewczyna (o której teraz wiedziałem, że musi być królem) wyglądała na trochę zakłopotaną.
W tym momencie oboje zostaliśmy wezwani do kasjerów, a po wymeldowaniu podszedłem do nich dwóch.
– Przepraszam – powiedziałem. "Przepraszam, że przeszkadzam, ale jesteś Kate King, prawda?"
Wyglądała na trochę zaskoczoną, ale powiedziała, że tak. Powiedziałem jej, że przepraszam, że przerywam, ale uwielbiam jej reklamę Dolce & Gabbana (całkowicie prawdziwe) i myślałem, że jest wspaniała.
Wydawała się zadowolona, że poświęciłem trochę czasu, aby jej to powiedzieć, ale kiedy odszedłem, pomyślałem, jaka to dziwna rzecz. W przeciwieństwie do, powiedzmy, aktorki lub muzyka, dziwnym wydaje się stwierdzenie, że jesteś fanem pracy modelki. To tak, jakby powiedzieć, że jesteś fanem ich budowy genetycznej – w końcu ich praca opiera się prawie wyłącznie na wyglądzie.
Ale prawdę mówiąc, modelki są prawdopodobnie moją ulubioną częścią z branży modowej. Kupię magazyn, bo lubię modelkę (nie aktorkę!) na okładce, albo wyrwę reklamę, żeby zaoszczędzić, bo podoba mi się gwiazda kampanii. Myślę, że to dlatego, że wokół modeli wciąż jest trochę tajemnicy – pomimo tego, że to przemysł jest zbudowany, całkiem dosłownie, na ich plecach, bardzo niewiele modelek ma okazję opowiedzieć o swoich fabuła.
Oczywiście dzięki mediom społecznościowym zaczyna się to zmieniać. Ale dla każdej Karlie Kloss, która… zdobywa kampanie reklamowe dzięki śledzeniu w mediach społecznościowych, lub Josephine Skriver, która została wybrana do reprezentowania dzieci rodziców LGBQT po dzieląc się swoją osobistą historią, istnieją dziesiątki modelek, od których nadal oczekuje się, że będą tylko ładnymi twarzami.
Do tego dochodzi fakt, że modelki niesprawiedliwie ponoszą ciężar krytyki związanej z obsesją branży na punkcie młodości i wagi. Pomimo faktu, że są to młode kobiety, często mówi się im – w sposób publiczny, który byłby miażdżący dla każda kobieta – że są za chude, że cierpią na zaburzenia odżywiania, że wyglądają jak kosmici lub owady.
Julia Nobis znalazła się na celowniku tak ostrej krytyki tylko za pojawiające się na okładce T. Cenk Uygur, gospodarz programu online Młodzi Turkowie, spędził jeden segment nazywając Nobisa „obrzydliwym” i „oczywiście anorektycznym”, wśród innych obelg wyboru. Nobisa wkroczył własny ojciec, besztając Uygura, by „grał w piłkę, a nie w człowieka”.
Obecnie istnieje wiele mocnych argumentów przeciwko niebezpiecznym i niszczącym normom wagi stosowanym przez przemysł. Ale modelki nie są odpowiedzialne za te standardy – jeśli już, to są największymi ofiarami naszej wspólnej wagi obsesja, często rozpoczynająca karierę jako nastolatkowie bez nadziei na naturalne utrzymanie swoich wymiarów poza dojrzewanie.
Być może dlatego uwielbiam omawiać branżę modelingową. Modele są rażąco niedostatecznie chronione i ich interesy są niedostatecznie reprezentowane mimo że są podstawą każdego aspektu biznesu modowego, od wybiegów po artykuły redakcyjne i nie tylko. I chociaż może to nie być operacja mózgu ani praca wojskowa, mimo całego uroku może to być ciężka i wyczerpująca praca, w której udaje się niewielu.
To dlatego, że w modelingu chodzi o coś więcej niż o ładną twarz, chociaż to ogromna część tego. Bycie świetnym modelem to umiejętność, jak gra na gitarze lub umiejętność pisania, ale nie jest doceniana. Spójrz na supermodelki: Co one miały, czego nie miało tak wiele innych modeli z ich epoki?
Jak wie każdy, kto kiedykolwiek próbował zrobić idealne #selfie (lub, witaj, obejrzał „Nowy top model Ameryki”), nie jest łatwo zrobić jedno świetne zdjęcie, nie mówiąc już o kilku z rzędu. A jednak tego oczekuje się od modelu – nie stać, statycznie i czekać na pojawienie się obrazu, ale pomagać Stwórz obrazki. Niektóre z najlepszych redakcji opowiadają historie, czyniąc modelki czymś w rodzaju aktorek kina niemego. Muszą być interesujące na stronie, co jest znacznie trudniejsze niż się wydaje (znowu, czy kiedykolwiek próbowałeś?).
Wybiegi też nie są ciastem, za jakie ludzie je uważają. Wyczerpujące tempo sezonu na wybiegach zostało dobrze udokumentowane: długie noce przy przymiarkach, wczesny poranek czasy połączeń, a szalone tempo podróży oznacza, że większość modelek rezygnuje z wybiegów, gdy już ich nie potrzebują narażenie.
Ale to właśnie na wybiegach robi się karierę: modelka wybrana do otwarcia pokazu lub bycia ekskluzywną może nadać ton kolekcji, zapewniając jej kampanię i natychmiastowy status gwiazdy. Te upragnione miejsca są trudne do zdobycia, ponieważ samo chodzenie po wybiegu i wyróżnianie się na wybiegu to dwie różne rzeczy. Prawdziwie dopracowane modele są dynamiczne na wybiegu — pomyśl Karlie Kloss lub Jourdan Dunn.
I ostatecznie powodem, dla którego uwielbiam rozmawiać o modelkach i podążaniu za karierami, jest to, że każda kobieta jest inna i ma swoją historię do opowiedzenia. Niekoniecznie zatrudniłbyś Joan Smalls do tej samej pracy, co Cara Delevingne, ponieważ oba są niesamowicie różne, nie tylko pod względem wyglądu, ale także osobowości i stylu modelowania. A dziewczyna, która podziwia Smallsa, niekoniecznie byłaby „Delevingnerem”.
Myślę, że modelki są tak często postrzegane jako jednorodna grupa, szum tła w dyskusjach o modzie i przemyśle, podczas gdy wcale tak nie jest. Więc jakakolwiek szansa muszę pomóc podziel się swoimi historiami i bronić ich spraw, chcę podjąć.
A może od czasu do czasu komplementuj je w kolejce Whole Foods.