Sasha Charnin Morrison spędziła ostatnie 25 lat pracując w modzie, większość z nich jako stylistka (stylizowała wszystkich od Jennifer Lopez do Prawdziwe gospodynie domowe z New Jersey i obecnie jest dyrektorem ds. mody w Tygodnik amerykański). To zawód, który dzisiaj nie wymaga wyjaśnień, ale kiedy Charnin Morrison zaczęła stylizować, nie było nawet nazwy na to, co zrobiła. Podziękowania dla Phillipa Blocha, a zwłaszcza dla Rachel Zoe i Bravo, każdy wie, co robi stylista i wydaje się, że każdy chce nim być. Ale jak?
Wejdź do nowej książki Charnina Morrisona, Sekrety stylisty: przewodnik po stylizacji gwiazd ($24.95, Księgi kroniki), która jest zasadniczo pierwszym poradnikiem na temat bycia stylistą. „Zdałem sobie sprawę, że nic tam nie ma”, mówi Charnin Morrison, wyjaśniając impuls do napisania książki.
Charnin Morrison czerpie ze swojego 25-letniego doświadczenia, co oznacza mnóstwo wywiadów z jej przyjaciółmi, którzy są najlepszymi stylistami gwiazdom z listy A – aby dać początkującym stylistom informacje na temat tego, co faktycznie wchodzi w pracę, która wydaje się zwodniczo czarujący. Jak bardzo nie jest to efektowne? Rozmawialiśmy z Charninem Morrisonem, żeby się dowiedzieć.
Fashionistka: Wszyscy słyszeliśmy przerażające historie o tym, jak źle traktowani są asystenci w branży modowej. Twoja jest całkiem niezła. Jaka jest twoja najgorsza historia o modzie w pracy i dlaczego ludzie w modzie traktują swoich asystentów jak gówno? Sasha Charnin Morrison: Praca, która jest bolesna i obraźliwa – nie fizycznie, w której ktoś cię bije lub oczywiście rzucanie cię na ścianę - ale werbalnie obraźliwe i całkowicie szalone są najlepsze? Oferty pracy. Są to zawody, w których najwięcej się uczysz.W mojej pierwszej pracy [jako „asystent poniżej poziomu juniora” Mariny Schiano at Targowisko próżności], miałem 21 lat i wydawało mi się, że wiem wszystko, ale tak naprawdę nie. Krzyczano na mnie po angielsku i włosku. Kilka rzeczy zostało we mnie rzuconych. Ale najważniejszą rzeczą, która rozdarła mnie i Marinę, było dostarczenie tych psich herbatników psu Karoliny Herrery. Miałem gorączkę 104 stopnie i robiliśmy dostawę na Boże Narodzenie, a ja wkładałem torby po ciastkach dla psa z tyłu samochodu i jakoś zrobiłem coś nie tak i źle włożyłem torbę. Więc worek trochę się popsuł i może herbatnik był zepsuty i to było to. Nigdy mnie tak głośno nie krzyczeli. To była ostatnia kropla słomki, to mnie wyrwało Targowisko próżności. Teraz to całkiem zabawne, chociaż wtedy myślałem, że moja kariera się skończyła i że moje życie się kończy.
Żałuję, że nie zdałem sobie sprawy, kiedy byłem maltretowany i czyściłem kubki i popielniczki, że nie rozumiałem ogromu Mariny i jaka była wspaniała. Potrzebujesz kogoś, kto może cię nauczyć, jak nie robić rzeczy w następnej pracy.
Poza aktorami ludzie mody są najbardziej dramatycznymi ludźmi na świecie. Ludzie, którzy są na najwyższych stanowiskach, poświęcają rodziny i małżeństwa dla mody, ponieważ ją kochają. To wszystko. A jeśli tego nie widzisz i nie czujesz się w ten sposób, to ludzie, którzy tak się czują, nie mają dla ciebie czasu. Ludzie patrzą na to, że praca jest bardzo efektowna, więc możesz ją wyssać.
W swojej książce piszesz, że stylizacja celebrytów nie była nawet zawodem przed 1995 rokiem. Co wydarzyło się w 1995 roku? Wszyscy, z którymi rozmawiałem, wskazują moment, w którym Barbara Tfank ubrała Umę Thurman w Prada o Oscary 1995 jako czas, w którym wszystko się zmieniło. Ponieważ nie był to projekt kostiumu autorstwa Helen Rose, nie był to projekt Boba Mackie, po prostu nie był to kostium. To był kawałek, który ktoś mógł kupić z szyny. Wcześniej nie wiedziałeś, skąd pochodzą suknie z czerwonego dywanu.
Myślę, że to był ten sam rok, w którym W stylu wyszedł. Więc widzisz celebrytów jako modele. Dziewczyny były tak drogie, że już nikogo nie było stać na korzystanie z modelek. Ich opłaty były skandaliczne i nigdy nie byli dostępni, a celebryci byli tam i byli chętni do promowania swojego filmu. To był szybkowar. Nagle za sukienką pojawiło się imię i nagle gwiazdą jest stylistka.
Więc które gwiazdy? naprawdę nie używaj stylistów? Blake nikogo nie wykorzystuje. Sienna Miller, Diane Kruger, Kate Moss – wszyscy mają bardzo konkretny pomysł na to, jak lubią wyglądać i jak się łączą, i mają świetny styl. Ale większość aktorek potrzebuje stylistów, ponieważ po prostu nie mają czasu ani środków, aby zrobić to wszystko na zakupy na imprezę. Nie wiedzą, gdzie się udać ani jak je dopasować.
Mówiąc o dopasowaniu, w sekcji „Przestępstwa modowe” na końcu książki, do której się odnosisz Gwyneth niesławna różowa sukienka Ralpha Laurena Oscara – ta, która nie do końca pasowała. Co tu się stało? Więc pojawia się na dywanie wyglądając jak księżniczka Disneya. A kiedy schodziła po dywanie, sukienka zaczęła rosnąć. Najwyraźniej stało się tak, że wyjęła ochraniacze z sukienki, które były w klatce piersiowej. Suknie budowane są na modelach. Nie są zbudowane na celebrytach, chyba że są specjalnie zaprojektowane dla nich. Więc kiedy wyjęła klocki, straciły swoją strukturę. To był kluczowy moment, który dał wszystkim lekcję, dlaczego musisz mieć przedmioty, które pasują, bo inaczej coś ci się stanie. Ponieważ w zależności od wydarzenia i stroju – nigdy nie zostaniesz wybaczony.
I na koniec, dla tych, których nie zniechęca to, czego tak naprawdę potrzeba, aby przebić się do świata stylizacji i od czasu do czasu rzucać w nich obelgami lub wieszakami na ubrania, wszelkimi radami, jak włożyć stopę w drzwi? Sieci społecznościowe mają kluczowe znaczenie. Kiedy dwa lata temu zaczynałem tę książkę, nie zdawałem sobie sprawy, jak ważny stanie się Twitter. Śledź stylistów, których podziwiasz i chcesz naśladować na Twitterze. Jeśli kochasz Lady Gagę, jej stylistka jest na Twitterze. Jeśli kochasz Beyonce, jej stylistka jest na Twitterze. Możesz się z nimi skontaktować, a oni mogą odpowiedzieć. Otrzymujesz poufne informacje. Masz niewiarygodny dostęp, jeśli wiesz, jak skutecznie łączyć się w sieci. Jest tam dla Ciebie. Obserwując stylistów na Twitterze, możesz zrozumieć, jak mówią i jak wygląda praca. Musisz to zrobić sam. Nikt ci tego nie poda.