PARYŻ--Uff.
Jestem prawie pewien, że branża modowa odetchnęła dziś rano zbiorowym westchnieniem ulgi Aleksander Wang zadebiutował swoją pierwszą w historii kolekcją dla Balenciagi. (Uwaga: Fashionistka nie brała udziału w bardzo ekskluzywnym pokazie, ale ponieważ omawialiśmy Wanga od samego początku jego kariery, uznaliśmy, że ważne jest, aby zająć się tym na stronie.)
Ulgę, bo, co najważniejsze, nie był brzydki. W rzeczywistości większość z nich wyglądała świetnie, szczególnie te, które opierały się na archiwach domu: czarne płaszcze, kamizelki, spódnice i sukienki z zaokrąglonymi obszyciami i kształtami kokonów. (Zwłaszcza czarne sukienki z bocznymi wycięciami były niezwykle pożądane). Wang zaakcentował te style, które były zaokrąglone, ale niezbyt obszerne, prostymi srebrnymi agrafkami. Hołd dla jego punkowych skłonności, bez wątpienia, nigdy nie obrócony w tandetny.
W miarę upływu czasu powściągliwość Wanga zelżała i wprowadził marmurki do kilku z tych kamizelek, a nawet do pulchnego futra. W tych ostatnich kilku stylizacjach było coś żylastego i surowego, pomimo luksusowych tkanin. Przede wszystkim jednak można je było nosić i zdecydowanie można je sprzedać.
Podobnie jak torebki i buty, które miały prosty urok. Torba lekarska, pokazana w kilku rozmiarach w kolorze białym, srebrnym pyton i czarnym, jest oczywista. I podczas gdy szpiczaste czółenka były bardzo seksowne, czarne buty – sznurowane srebrnymi krawatami – były fajne i funkcjonalne.
Kilka źródeł poinformowało nas, że wczesny czas Wanga o godz Balenciaga jest próbą; że jego przyszłość nie jest pewna. (Chociaż biorąc pod uwagę grę w muzyczne krzesła, w które grają te domy, czy tak się dzieje?) Z powołaniem Wanga, PPR oczywiście chciał poprowadzić dom w łatwiejszym, bardziej przystępnym kierunku, nie niszcząc jego zawsze ważna historia. Dostali to, czego chcieli, za pierwszym razem.