Rei Kawakubo zbadał temat „Niewidzialnej odzieży” w Comme des Garçons

„Niewidzialne ubrania” to inspiracja przekazana po Comme des Garçons show w niedawno wyremontowanej sali koncertowej Elysée Monmartre w sobotę, gdzie modelki ubrane w „ubrania” ekstremalne proporcje szły powoli po okrągłej, podwyższonej platformie, często obracając się na boki, by przepuścić kolejny model za pomocą.

Po raz kolejny ta kolekcja wymazała wszelkie konwencjonalne rozumienie tego, czym są ubrania – przynajmniej te, które są prezentowane na sezonowych pokazach mody. „Niewidzialne” jest tu granica, która istnieje i oddziela ubrania od ciała, ubrania od ubrań, ubrania od emocji. Ale ta granica może mieć inne znaczenie dla każdej osoby na widowni i zawsze była to główna zasada każdego programu Comme des Garçons; potem każdy z nas szczegółowo omawia, co czuliśmy w związku z tym, co właśnie zobaczyliśmy. Nie ma żadnych trendów, o których można by mówić, i na pewno byliśmy z dala od obecnej obsesji na punkcie „

zobacz teraz, kup teraz" — podejście, które może, ale nie musi działać w przypadku mody projektantów tego kalibru (i przedziału cenowego).

Nie wiem dokładnie jak interpretować ten program, z wyjątkiem tego, że Rei Kawakubo być może wykorzystali te przesadzone fragmenty, aby skomentować, w jaki sposób odzież jest związana z ludzką kondycją od narodzin do śmierci. W tej kolekcji 17 stylizacji reprezentowane są wszystkie nasze emocje — od szczęścia po stratę i cierpienie.

Pierwszym spojrzeniem był gigantyczny, czarny welurowy płaszcz z golfem i dużym kółkiem wyciętym na torsie, zakładana na sukienkę o masywnej objętości wystającej z brzucha modelki, co prawdopodobnie może oznaczać ciąża. Potem pojawiła się brązowa sukienka z nadrukiem z prostokątnymi „skrzydłami”, a następnie krótka sukienka z kokonowej wełny z białą bawełnianą podszewką z falbanami i peleryna, która całkowicie zakrywała głowę modelki, gdy otwierała i zamykała ją podczas chodzenia – być może oznaka jej dawania narodziny.

Czerwona sukienka w szkocką kratę z prostokątnym sztandarem mogła reprezentować szczęście, podobnie jak czerwona sukienka warstwowa z krótkimi rękawami i falbanami (czerwień jest tradycyjnym kolorem wesel w Azji). Mylące było jednak to, że ten czerwony „ślubny” strój będzie obok finałowego wyglądu pokazu: balonowa, czarna aksamitna sukienka 3D z dużym kołnierzem i białymi kolcami wyrastającymi z dekoltu. Ubranie było tak duże, że ograniczało mobilność modelki, a gdy całkowicie zatrzymała się na środku wybiegu, światła przygasły do ​​czerni. To był koniec.

A co te ubrania mówią o kobiecie w środku, z przebłyskami szczęścia, małżeństwa, porodu, a potem? śmierć, wszystko rozegrało się do reinterpretacji przez Colina Stetsona III symfonii Henricka Goreckiego „Sorrowful Song”? Ubrania stają się tym cichym wspólnikiem i towarzystwem podczas całej naszej podróży — zawsze są z nami.

Czy ubrania, które nosimy, mogą reprezentować nas, nasze emocje i nasze ścieżki przez całe życie? Często nosimy, a potem pozbywamy się ubrań tak szybko, że prawie zapominamy zastanowić się, czy to, co wyrzuciliśmy, było również częścią nas samych, którą również zrzucamy. Wszyscy wiemy, że ubrania, które wybieramy do noszenia, nie są przypadkowe i że wybraliśmy konkretne ubrania, aby pokazać światu nasze najprawdziwsze ja z bardzo konkretnymi intencjami. Dzisiejszy pokaz mody zwykle nie ma na celu zadawania tego rodzaju pytań, ale Comme des Garçons nie jest zwykłym pokazem mody.

Long Nguyen jest współzałożycielem i dyrektorem stylu Afiszować.