Jaki jest jeden wątek podczas Londyńskiego Tygodnia Mody?
Młodzi projektanci, znani z jednego, starają się udowodnić, że potrafią pracować poza i poza swoją strefą komfortu.
Oprócz Christophera Kane'a, który choć szyje sukienki, robi bardzo różne sukienki dla bardzo różnych dziewczyny co sezon, garstka młodych projektantów, znanych z jednej estetyki, szła zupełnie inaczej wskazówki. Meadham Kirchoff może być najbardziej ekstremalnym przykładem. Zniknęły podarte dżinsy i neutralne kolory, rock and rollowe kurtki i zdekonstruowane sukienki – zamiast tego dostaliśmy kolor, koronki i brokat. Marios Schwab, który kilka lat temu pomagał w rozpoczęciu body con, wymyślił dorosłe bluzki i sztywne sukienki (w dobrym tego słowa znaczeniu). Mary Katranzou trzymała się nadruków, ale dodawała swoim sukienkom skomplikowane kształty i detale. Mark Fast dodał trochę aksamitu i innych niedzianych kawałków. Nawet Matthew Williamson, który istnieje już znacznie dłużej, porzucił cekiny i pióra na rzecz tweedu i spodni.
Jako obserwator fajnie się to ogląda, ale czy sprawdza się to dla krytyków, a co ważniejsze dla klientów?