Telegraf ma artykuł o Bibie, eksplozji odzieży z lat 60., która zaczęła się od małego londyńskiego sklepu i jeszcze mniejszej mini spódniczki i stopniowo zawładnęła światem. Artykuł określa Bibę jako pierwszego H&M, opisując jej jednorazową odzież i jej zdolność do przekształcania młodych, normalnych dziewczyn w ikony stylu – coś, co nigdy wcześniej nie miało miejsca w Londynie. Ale może najbardziej interesująca linia w tej historii jest taka:
„[Założycielka Biby, Barbara] Hulanicki znalazła swoją niszę w projektowaniu ubrań dla powojennych, pozbawionych białka młodych kobiet, które dorastały, gdy racje żywnościowe dyktowały im wielkość ich kolacji. Ubrania, które zaprojektowała, były tak wąskie, że kiedy ekspertka mody Adie Hunter niedawno przekazała jej sztuczne futro Biba płaszcz koleżance córki, młoda kobieta ledwo mogła się w niego wcisnąć - a tą młodą kobietą była Sienna Młynarz."
Więc. Czy ciało idealne dla modowych kobiet pochodzi po części z racji żywnościowych? Coś do przemyślenia. Chociaż się z tym zgadzam
Roberta Meyers z ELLE - otyłość wśród młodych kobiet powinna być omawiana z takim samym upałem jak „chuda moda”…