Bob Mackie o kostiumach „The Cher Show” i jego 50-letniej współpracy z Superstar

„Cóż, musimy dać ludziom to, czego oczekują” — mówi ikona Hollywood Bob Mackie gdy rozmawiamy na kanapie w przytulnym zielonym pokoju przy 92. ulicy Y.

Legendarny projektant kostiumów i mody przygotowywał się do wejścia na scenę (i rozlania sporej ilości herbaty) podczas Q&A z nowojorską doyenne mody Paproć Mallis jako część jej ”Ikony mody" seria. Mackie jest tak samo sławny jak supergwiazdy, które przebierał i ubierał w swojej legendarnej, ponad 60-letniej karierze: Judy Garland, Tina Turner, Liza Minelli, RuPaul, Eltona Johna (Jego olśniewający mundur L.A. Dodgers nadal żyje dzięki nadchodzącej biografii "Człowiek rakieta" i Harry Styles na Halloween) i oczywiście, Cher.

Słynna ponad 50-letnia współpraca projektanta z Cher jest obecnie prezentowana w biograficznym musicalu na Broadwayu ”Cher Show”, o którym fani Mackie na widowni byli bardzo podekscytowani, słysząc więcej (wraz z soczystymi nabożami – i cieniem – które długoletni znawca Hollywood szczęśliwie wrzucił do rozmowy). Nie trzeba dodawać, że jego kostiumy w „The Cher Show” dają nam to, co chcemy zobaczyć i nie tylko.

Chociaż zimna pora roku rzucała się wieczorem w Neil Simon Theatre, gdzie spektakl przygotowywał się do kolejnego spektaklu. „Wszyscy wariują, ponieważ nie mają gotowych ubrań dla dublerów” – mówi Mackie z uśmiechem i wzruszeniem ramion. Najwyraźniej dwie z trzech Chers na scenie przedstawionych na różnych etapach jej życia i kariery — Babe, Lady i Star, chronologicznie — zachorowały. A biorąc pod uwagę, w jaki sposób kultowy wygląd prawdziwej Cher, który celebrował swoje ciało, został dopasowany z dokładnością do milimetra, wieczór miał być wyścigiem.

Ale Mackie się nie pociła. W końcu jest zawodowcem, projektując dla Cher, odkąd poznali się w 1967 roku, kiedy zagrała gościnnie w „The Carol Burnett Show”, nad którym wtedy pracował. (Ciekawostka: wymyślił zespół parodii zasłon „Przeminęło z wiatrem”, w komplecie z prętem, który jest obecnie na wystawie w Smithsonian.) 

Od początku współpracy kostiumy Cher i sfotografowane przez paparazzi suknie z czerwonego dywanu stały się integralną częścią Cher Marka. Na długo przed „naga sukienka trend" przejęła czerwone dywany w Hollywood, Cher zaszczyciła okładkę z 1975 roku Czas magazyn w oszałamiającej, przejrzystej, błyszczącej i pierzastej sukni zaprojektowanej przez Mackie – którą Stephanie J. Block nosi się jak Star. (Kolejny zabawny fakt: Mackie też była naszkicowałem oryginalny projekt za proto-nagą sukienkę Marilyn Monroe, autorstwa Jean Louis, którą miała na sobie, by śpiewać „Happy Birthday” J.F.K. w 1962r.) 

Ubrana w przełomowy i nagłówkowy wygląd Mackie, Cher sprawiła, że ​​występy na czerwonym dywanie stały się czymś przed wiekiem niekończącego się czerwonego dywanu, mediów społecznościowych i TMZ. „Za każdym razem, gdy [Cher] nosiła jedno z tych przebrań, było to w gazecie następnego dnia – w całym kraju” – mówi Mackie. „Potem przez lata [po], kiedy mówili o czerwonym dywanie, drukowali [jedną z jej stylizacji] i albo go nienawidzili, albo kochali, czy cokolwiek. Ale to nie była moda. To było jak „spójrz na mnie!”

Jednak w początkowym drapieżniku projektant nie był początkowo zaangażowany w projektowanie kostiumów „The Cher Show”, w którym znajduje się ponad 680 kostiumów, w tym te najbardziej kultowe noszone przez Cher. „Pomyślałem: „Cóż, jeśli zrobi to ktoś inny, będę naprawdę wkurzony, bo to nie będzie dobrze wyglądać” – mówi o oryginalnym wyborze projektanta kostiumów. „I tak nie zamierzali mnie zatrudnić. Zastanawiam się, 'to jakoś nie wydaje się w porządku...'” Ale co Cher, która również była współproducentem serialu, miała o tym do powiedzenia?

– Cher narobiła zamieszania – mówi z uśmiechem.

Ale biorąc pod uwagę ilość kostiumów od głowy do stóp, które sama Cher nosiła przez całą swoją karierę, gwiazdor czasami potrzebował odświeżenia pamięci podczas procesu projektowania. „'Nie nosiłam niczego takiego!'”, mówi Mackie, naśladując jej reakcję na widok spojrzenia powracającego do jej własnej ponad 50-letniej kariery. "Powiedziałam: 'Ale ty' zrobił. To ogromny teatr i oglądasz go na scenie. Kiedy go nosiłeś, prawdopodobnie było to zdjęcie z bliska dla magazynu dla fanów, a ty [pamiętasz tylko] piracki kapelusz”.

Na szczęście Mackie ma ostrą pamięć i utrzymuje doskonałe rekordy. Zachował wszystkie swoje oryginalne hafty i wzory sukienek do kultowych kostiumów, od teatralnych strojów w „Godzinie komedii Sonny i Cher”, w tym kombinezon z nadrukiem tygrysa, w komplecie z wyściółką pośladków i wspomnianym pirackim kompletem, do wysadzanej koralikami, odsłaniającej brzuch sukni tancerki (i nakrycia głowy), do której nosiła ukraść show na Oskarach 1986. Mackie przechowuje archiwa pozostałych oryginalnych kostiumów Cher – z których kilka jest odpowiednio wypożyczony do nadchodzącego Metropolitan Institute of Art Costume Institute ”Obóz: Uwagi o modzie" eksponować.

„Użyliśmy dokładnie tych wzorów z oryginałów”, mówi, potwierdzając później Mallis, że wszystkie kostiumy zostały wykonane w Nowym Jorku. Jego (i Cher) długoletni artysta koralikowy ukończył haft ręczny w Los Angeles. „Budżet kostiumów jest po prostu skandalicznie drogi” – dodaje.

Projektowanie kostiumów na Broadwayu jest wyjątkowy pod wieloma względami, zaczynając od wymogu wielokrotności występów wieczornych i porannych, a także rotacji wykonawców i dublerów. Odtworzenie kostiumów pierwotnie dopasowanych do milimetra od wiecznie imponującej sylwetki Cher dla inny zestaw aktorek, wszystkie z własnymi unikalnymi kształtami ciała, tworzy kolejną warstwę drobiazgowego projekt na zamówienie. Ale Mackie pozostaje elastyczna w dopracowywaniu kostiumów w trakcie trwania serialu, zwłaszcza w przypadku głównych bohaterów. Na przykład dostosował „strój bokserski” dla Teal Wicks jako Lady, Cher z lat 70-tych.

„Nie musi dokładnie przypominać poprzedniego. Więc tniemy wysoko” – mówi, wskazując na swoją nogę. „I przyciąłem to naprawdę nisko, a ona wyglądała niesamowity."

Numery muzyczne, które zawierają 35 przebojów na przestrzeni sześciu dekad, również wymagają wyjątkowo szybkich, szybkich zmian, czyniąc o wiele więcej skomplikowana przez charakterystyczny dla Mackie super pasek, mocno, ale delikatnie ozdobiony, niezwykle bodycon i wyjątkowo wycięty kostiumy. Mackie, która otrzymała dziewięć nagród Emmy i trzy nominacje do Oscara, autorów projektu z myślą o szybkich zmianach, wyjątkowo silne magnesy – podstawowy element Broadwayu – i zespół kreacji.

„To wszystko choreografię z kredensami za kulisami. Bomba, bomba, bomba, bomba. Rzuć ten [kawałek], wejdź tam. Podciągnij to. Zamek błyskawiczny, zamek błyskawiczny, zamek błyskawiczny. Zakłada nakrycie głowy, a ona wychodzi” – wyjaśnia rytmicznie. – W międzyczasie zapomniałeś, że wyszła.

Pomimo płynnych przejść przez ponad 400 szybkich zmian, moce, które miały być, chciały więcej. "My myśl robiliśmy je naprawdę szybko, ale reżyser [Jason Moore] ciągle naciskał, żeby były szybsze – „Masz na to tylko tyle sekund. Chcę, żeby to trwało dalej, ponieważ rzecz umiera, gdy na scenie nie ma Cher” – mówi. Ale jest też ironia tego wszystkiego.

„Oczywiście zajęło jej to prawdopodobnie trzy godziny, zanim się ubrała” – dodaje. „Ale to zupełnie inna historia”.

W spektakularnym finale, zawierającym klubowy hit Cher z 1999 r. „Believe”, Mackie musiała dokonać dość poważnej zmiany, aby umożliwić zarówno szybkie zmiany, jak i spełnić wizję Moore'a. „Te [kostiumy] były w ostatniej chwili. Poskładaliśmy je tuż przed otwarciem” – mówi, o szybkim zaprojektowaniu jeszcze bardziej spektakularnych stylizacji z piórami, cekinami i wycięciami. „Myślę, że reżyser był zmęczony tymi wszystkimi białymi strojami na samym końcu podczas pokłonu. [Powiedział]: „Chcę jakiegoś wojownika” bogini.'"

„The Cher Show” opisuje wzlot, spadek i ponowne wzloty inspirującej, wieloaspektowej kariery Cher oraz wzmacniająca opowieść o tym, jak przejęła kontrolę nad swoim życiem i narracją — używając mody jako narzędzia sposób. Scenariusz jest pełen lekceważących zdań o jej sprytnych wyborach garderoby, takich jak „Planuję niczego nie ubrać i obudzić ich wszystkich” i „Kogo obchodzi, co mają do powiedzenia normy i praktyki?!” podczas numeru garderoby przedstawiającego początek lat 70. w „The Sonny & Cher Comedy” Godzina."

„[Kostiumy] stały się częścią samego serialu” – mówi Mackie, która projektowała dla popularnego serialu i późniejszego „The Sonny & Cher Show”, który odbywał się od 1976 do 77 roku. „Ludzie obserwowali, w co się ubierze”. I naprawdę miał do czynienia z cenzorami CBS. „Robili zamieszanie wokół pępków. Nie ma nic bardziej niewinnego niż pępek – mówi Mackie. „Zrobili wielkie zamieszanie wokół [strojów ogólnie], ale było to głównie w celach reklamowych dla ludzi do przeczytania w gazecie: „Och, mają kłopoty z Cher, ponieważ ma na sobie bla bla bla”.

Stosownie do tego, scenarzyści włączyli do serialu pracę i doświadczenie Mackie z prawdziwego życia. „Wtedy użyli jednej z moich kwestii, które powiedziałem o zobaczeniu„ underboob ””, mówi ze śmiechem. „Powiedziałem: „Gdybyś postawił ją na głowie, byłby to tylko dekolt!” i zabrali to prosto z mojego wywiadu. Byłbym zirytowany, gdyby nie użyli niektórych moich rzeczy”.

Scenarzyści zrobili więcej, ponieważ sztuka o karierze Cher nie byłaby kompletna bez faktycznego przedstawienia samego Boba Mackie. Projektantkę wcielił Michael Baresse, ale z hollywoodzkim efektem: blond fryzura i podwyższony kostium. „Bob powiedział:„ Wiesz, nigdy nie nosiłbym niczego, co dla ciebie robię ”- powiedział Beresse New York Times, o jego jazzowych aksamitnych i pytonowych kurtkach.

„Nie zamierzałem robić tego dokładnie tak, jak się ubieram” – mówi Mackie, ubrany w charakterystyczną tweedową marynarkę, granatową dzianinę i zapinaną na guziki koszulę. „Ale jednocześnie jest teatralny. To przedstawienie na scenie”.

Zdjęcie na górze i na stronie głównej: Joan Marcus/Dzięki uprzejmości „The Cher Show”

Nigdy nie przegap najnowszych wiadomości z branży modowej. Zapisz się na codzienny biuletyn Fashionista.