Jak kostium pomógł Oprah Winfrey, Mindy Kaling i Reese Witherspoon zmienić się w fantastyczną, magiczną panią. w „Zmarszczeniu czasu”

Może zajęło to 54 lata, ale powieść dla młodzieży Madeleine L'Engle Zmarszczka w czasie w końcu trafi na duży ekran w piątek, 9 marca w już przełomowy i historyczny sposób. Reżyserem epickiego filmu fantasy science fiction są „Selma” i „13.” Ava Duvernay z naciskiem na różnorodność na wszystkich poziomach, na czele z gwiazdą w tworzeniu Burza Reid jako zamyślona, ​​obdarzona STEM Meg Murry, która przemierza wszechświat, aby znaleźć swojego ojca-naukowca (Chris „Steve Trevor" Sosna). Trifecta potężnych wieloznaczników ucieleśnia magiczną, nie z tego świata Pani, która pomaga Meg po drodze: mega-potentat (i Prezydent Ludu) Oprah Winfrey; scenarzystka, producentka, reżyserka i aktorka Mindy Kaling; i producentka telewizyjna i filmowa, aktorka i Draper James założyciel Reese Witherspoon.

POWIĄZANE ARTYKUŁY

Z takim wzrostem — jak pani. Który poziom wysoki — aby przynieść strony magiczne, oparte na nauce i ostatecznie wzmacniające dzieciństwo klasyczne do życia, zapierające dech w piersiach kostiumy stanowiły integralną część ambitnych opowiadanie historii. (Spoiler: Są spektakularne.) Więc Fashionistka wskoczyła do telefonu z projektantką kostiumów Paco Delgado, który otrzymał Oscar kiwa głową za „Duńska dziewczyna” i „Les Misérables”, aby dowiedzieć się, dlaczego The Mrs. suknie to w zasadzie kreacje haute couture, jakie eksperymentalne i zaskakujące materiały wykorzystano do stworzenia kostiumów i ilu ludzi potrzeba było, aby pomóc Winfrey w jej rzeźbiarskich dziełach sztuki. Oto najważniejsze informacje.

Pani. Który, grany przez Winfrey, jest najpotężniejszy i nie do końca się urzeczywistnia. Jak poprzez kostiumy wyraziłeś jej dynamizm?

Ten film był naprawdę inną pracą niż zwykle. [Pracowałem] z postaciami, które nie pochodzą z planety Ziemia i patrzyłem na nie w zupełnie inny sposób. Normalnie zaczerpnęłabym wiele odniesień z realnego świata, jak obrazy potężnych kobiet, ale w tym przypadku zaczęłam w bardzo abstrakcyjny sposób. Dla Oprah [skrypt głosił], że jej postać była gwiazdą, która żyła bardzo, bardzo wiele lat, a potem nagle rozpadła się w supernową. Podobno była wojowniczką i walczyła z siłami zła w galaktyce. Po prostu myślałem, że musi być jak czysta energia. Patrzyłem na obrazy i abstrakcyjne idee, takie jak wulkany, eksplozje i konstelacje na niebie oraz sposób, w jaki elektryczność jest przedstawiana na obrazach. Potem pomyślałem, że musiała być bardzo metaliczną postacią z wieloma odblaskowymi materiałami, odbijającymi światło, ponieważ była czystą energią. A potem pomyśleliśmy o metalu i kamizelkach kuloodpornych oraz materiałach, które tak naprawdę nie są tekstyliami, ale musiały być jak kryształ i plastik. Na tym polegała cała rzecz: naprawdę staram się stworzyć silną sylwetkę wojownika.

Chciałem zatrzymać film na Pani. Kto (Kaling) naprawdę przeanalizuje wszystkie odniesienia kulturowe w jej kostiumach. Najpierw zauważyłem na niej chińskie spódniczki, a na drugim słowa w różnych językach („vida”, „connaissance”, „szczęście”). W jaki inny sposób włączyłeś panią Kto ma wiedzę o kulturze w jej kostiumach?

Postać Mindy, pani. Kto zawsze mówi cytatami z książek. Jest w pewnym sensie najmądrzejsza i mówi dzieciom, jak mają myśleć o tym, jak mają się zachowywać. Myślałem, że jest największą strażniczką kultury we wszechświecie, a potem została, bo… ja, super bibliotekarz, jak osoba, która zebrała całą wiedzę, którą mieliśmy w wszechświat. Potem pomyślałem o książkach; jaka jest struktura książek, jak składają się z warstw arkuszy papieru, aby zbudować książkę. Możesz poczuć się w kostiumach. Ciągła idea warstw nakładanych na siebie.

Myślałem też, że jest tak kulturalna, mądra i empatyczna, że ​​musiała mieć wpływy ze wszystkich kultur na świecie. Inspirację czerpałem z tradycyjnych chińskich strojów i materiałów, z japońskich kimon, od ulicznych artystów graffiti, z kolumbijskiego haftu oraz z motywów afrykańskich. Spojrzałem na artystę z Ghany El Anatsui [który tworzy rzeźby z materiałów i metali pochodzących z recyklingu]. Użyliśmy znacznie więcej materiałów wytworzonych przez człowieka, ale jednocześnie papieru z książek. Niektóre z jej kostiumów są wykonane z kawałków papieru [jak wielobarwna spódnica sakwowa, podczas gdy inne warstwowe sakwy zawierają dżins, wełnę i metaliczne tekstury]. O pelerynie zrobionej z piór w jednym z jej pierwszych kostiumów (powyżej) myślałem, że we wszechświecie nie mają piór. Ale ponieważ jest tego rodzaju bibliotekarką, wie, jak się upierza Popatrz. So następnie drukowaliśmy i wycinaliśmy pióra na srebrnej folii i nakładaliśmy je.

Pani. Whatsit (Witherspoon) jest najmłodszą z pani. i ma bardzo pomysłowy wygląd, jak inspirowana marszczonymi prześcieradłami sukienka na Ziemi i pomarańczowo-niebieska suknia, którą nosi, by przekształcić się w latające stworzenie na Urielu. Skąd czerpałeś dla niej inspirację?

Dla Whatsit była najbardziej empatyczna z dziećmi. Była bardzo zabawna i zabawna. Na początku miała kraść pościel z domów i zamiast owijać ją kawałkiem pościeli, pomyślałem, że zrobię to o wiele bardziej rzeźbiarsko. Przez wszystkie ruchy dużo myślałem Balenciaga sukienki i jak układaliśmy rzeczy na manekinie, aby zobaczyć, jak będą nosić kształty. Pochodzi również z planety Uriel, która jest prawdziwym ekologicznym rajem, jak zielone prerie z kwiatami, motylami i tak dalej. Myślałem o tych wszystkich elementach, takich jak motyle, kwiaty, rośliny, a nawet ptaki. Przyglądałem się też ogonom złotych rybek, jak poruszają się w wodzie i starałem się wcielić te ruchy w jej ubrania.

Przez większość filmu strój Meg to kwintesencja amerykańskiej nastolatka. Jak jej różowe trampki, dżinsy i t-shirt opowiadają jej historię?

Myślę, że ten film ma dwa różne poziomy: jeden poziom to rzeczywistość i to, jak ludzie żyją na Ziemi i jak ubieramy się w codziennych sytuacjach. Chcieliśmy po prostu ubrać ją w normalną codzienną sytuację. Myślę, że cała siła tej historii polega na tym, że jest normalną dziewczyną, która napotyka szczególne problemy. Jednocześnie musi być kwintesencją, normalną dziewczyną, musi też podróżować w inny świat; czerpać siłę z siebie i wierzyć w siebie. To był cały pomysł na wygląd Meg, tylko po to, by ubrać ją w normalny zestaw ubrań, aby uzyskać kontrast z tym fantastycznym światem z Panią. i inne postacie, które zaludniały wszechświat.

Jakie były największe wyzwania przy tworzeniu kostiumów do The Mrs. z tylu ciekawych i nieoczekiwanych materiałów?

Naprawdę podobała mi się praca nad tym projektem, ponieważ największa szansa — zwłaszcza oczywiście z The Mrs. — było znalezienie tylu różnych ludzi do pracy dla nas [przy tworzeniu kostiumów], takich jak haftowanie, ręczne malowanie na ubraniach, tworzenie tkanin i plisowanie. To był naprawdę niesamowity proces i w pewnym sensie czuję, że robimy couture sukienki, jak jakość couture. Mieliśmy na przykład te ormiańskie panie, haftujące i koralikowe na tkaninie. Znaleźliśmy tego plecionka, który robił te wszystkie niesamowite plisy do niektórych kostiumów Oprah, a potem znaleźliśmy ludzi, którzy wycinali laserowo tkaniny. Było wielu różnych ludzi z różnych środowisk. To był bardzo interesujący proces, ponieważ dużo eksperymentowaliśmy [z technikami], których wcześniej nie robiliśmy. To było jak wspaniałe, jak znalezienie ludzi [specjalizuje się] w druku 3D – prawie jak minerały wyhaftowane na spódnicy dla Oprah. To było niesamowite — naprawdę, naprawdę niesamowite. Zdarza się raz w życiu.

Jak to było, gdy pracowałaś z Oprah i ubierałaś ją w te niesamowicie ozdobne suknie w stylu couture?

Rzecz w tym, że na początku, kiedy pracujesz z ludźmi takimi jak Oprah, mają oni takie magnetyczne i ważne osobowości. Zanim ją spotkałem, myślałem: „O mój Boże, to takie straszne spotkać kogoś takiego jak ona, a jeśli pokażę jej [kostiumy], może nic jej się nie spodoba, a potem, mój Boże, dostanę, jak, przygnębiony. Ale wtedy ją poznałem i jest niesamowitą osobą. Pod koniec dnia kochała wszystko. Musiała znosić tak wiele [niedogodności], ponieważ te kostiumy były ciężkie i trudne do noszenia. Trudno było się ubrać. Czasami trzeba mieć cztery osoby jednocześnie ubierające ją. Czasami nie mogła siedzieć prawidłowo, gdy miała na sobie kostium. Cała trójka była naprawdę niesamowita. Byli bardzo, bardzo profesjonalni w kostiumach. Nigdy, przenigdy — ani śladu, że będą narzekać. To było wspaniałe. Naprawdę są niesamowitymi profesjonalistami we wszystkim.

Ten wywiad został zredagowany i skondensowany dla jasności.

„Zmarszczka w czasie” wchodzi do kin w piątek, 9 marca.

Nigdy nie przegap najnowszych wiadomości z branży modowej. Zapisz się na codzienny biuletyn Fashionista.