To jedyne postanowienie noworoczne, które zawsze podejmuję i od razu mi się nie udaje. To się teraz kończy.
Nie mam urojeń. Niezależnie od tego ile „Cudowna Pani Maisel" lub "Szaleni ludzie" powtórki oglądam (i oglądam) wiele), wiem, że nigdy nie będę kimś, kto nosi do łóżka koszule nocne w stylu vintage. Nigdy nie będę właścicielem szlafroka ani kapci, które nie są Ugg markowe lub gloryfikowane pluszaki, a wiem o tym, bo próbowałem być z klasą i wytwornością i mi się nie udało. Poliester i/lub szyfon są niewygodne do spania i podtrzymuję teorię, że koszule nocne istnieją tylko po to, aby powoli wspinać się po twoim ciele w nocy i cię zabić.
Dopasowanie kompletów piżam było logicznym następnym krokiem.
Świeżo po świętach, dopasowane piżamy są jak nocne przedłużenie naszych noworocznych postanowień. Zamiast łączyć darmowe T-shirty, które zdobyłeś w barach w 2008 roku, ze spodniami do biegania, które robiłeś z dnia na dzień (i z powrotem), dopasowanie zestawów piżamowych wydaje się łatwe. Są ciepłe. Wyglądają uroczo. Utrwalają efekt Nancy Meyers, nawiązując do wspólnego życia pomimo, no cóż, czegoś przeciwnego. Sugerują, że jesteś zdolny i kompetentny oraz masz wysokie standardy dla siebie – nawet przed snem, kiedy możesz być całkowicie i nieatrakcyjny.
Poprzysiągłem więc: na Nowy Rok zobowiążę się do lepszej piżamy. Dorosnę i dojdę do komfortu oraz koordynacja.
A potem zawiodłem. I znowu zawiódł. Tyle razy zawiodłem przez tyle lat, że w 2019 roku pogodziłem się z zimną, twardą, niedopasowaną prawdą: moja piżama nigdy nie będzie kompletnie razem i szczerze, ja też nie.
W zeszłym roku była moja ostatnia próba. Po tym, jak w 2018 roku zadzwoniłem szwami i bezbożną reakcją na mój zastrzyk przypominający, przez resztę stycznia stawiłem czoła chwalebnemu przekonaniu: gdybym nosił piżamę dla dorosłych, czułbym się bardziej dorosły. Nie podejmowałbym złych decyzji, których następstwa przyniosłem w Nowy Rok; Nie wrzuciłbym misek do zlewu i przypadkowo rozciąłem sobie palec; Nie zwlekałbym z edycją książki, którą zapisałam na pięć dni przed terminem. Pasująca piżama by mnie naprawiła, bo szczerze mówiąc, dlaczego by tego nie zrobiły? Zbierałem to od nocy i budziłem się każdego ranka w świeżych flanelach, zdolnych i doskonałych. Założyłam, że nawet moje włosy będą wyglądać lepiej.
Mój program trwał może trzy noce. Po odebraniu (i udanym założeniu) dwóch par poświątecznych piżamek z Luka, moje lenistwo wygrało po tym, jak zapomniałem zrobić pranie i zaakceptowałem fakt, że prawdopodobnie nie zrobię prania w najbliższym czasie. Zmęczona, zmarznięta i zdesperowana, by mieć elastyczną talię, bezproblemowo przerzuciłam się z powrotem na moje bawełniane spodnie dresowe i staromodny (ale czysty — mam standardy) T-shirt i mimo to udało mi się obudzić dorosłą kobietę, która zarządza własnym przeznaczenie.
To uzasadnienie jest powodem, dla którego zachowałem spodnie, nawet po tym, jak pasujące bluzki spotkały smutny los w wyniku incydentu z farbowaniem włosów w domu. Jak się okazuje, świetnie prezentują się z dużą bluzą z kapturem i skarpetkami we flamingi.
Ale w tym roku prawie spróbowałem ponownie. Gdy po Święcie Dziękczynienia świąteczny marketing rozkręcił się, zacząłem się zastanawiać, czy kiedykolwiek poznam prawdziwą radość bez noszenia pasującej piżamy stworzonej w duchu Kate Winsletszafa w "Wakacje." Zastanawiałam się, czy mogłabym wyeliminować syndrom oszusta, gdybym owinęła się w odświętne szaty Kevin McAllister i jego dziwną rodzinę. (Dzieciak miał styl i był prawdopodobnie znacznie bardziej dorosły niż ja kiedykolwiek będę). Julia Roberts' „Macocha” piżamy i zastanawiałem się, czy w końcu jestem wystarczająco stary i fajny, by przestać religijnie nosić T-shirt reklamujący nieistniejącą już firmę medialną, dla której pracowałem w 2012 roku.
A potem pomyślałem o tym i: Nie.
Nie, bo nigdy nie będę taki fajny, i nie, bo pasująca piżama nie jest barometrem, za pomocą którego można mierzyć swoje życie. Mogę być leniwy i dziwnie sentymentalny i szukać pocieszenia w spodniach do biegania (w których też mogę wyjść na zewnątrz i napić się kawy). Czasami mogę zasnąć w swetrze, który nosiłem przez cały dzień, w kraciastych spodniach od piżamy, które wydają się podarte z 1998 roku. Nie, że mają dziury: lubię moje ubranie w stanie nienaruszonym.
Mam też większe rzeczy do zmartwienia. Jeśli żyjesz i umrzesz z pasującej flaneli, jestem tutaj, aby odpowiednio to uczcić. Ale jeśli tak jak ja ostatnio spałeś w dresach Roots i koszulce z kreskówką Kaczor na nim (który, we wspomnianej kreskówce, ogląda „Więzy do domu”) i nie czuje nic poza dumą i pocieszeniem, to też będę świętować.
Jestem dumną porażką w dopasowywaniu zestawu PJ. Rezerwuję moją wspólnotę na inne sposoby; W końcu oznaczyłem kolorami mojego planera, a następnie pojąłem, jak bardzo jestem niefajny w tym procesie.
Zdjęcie na stronie głównej: Christian Vierig/Getty Images
Zapisz się do naszego codziennego biuletynu i codziennie otrzymuj najnowsze wiadomości branżowe na swoją skrzynkę odbiorczą.