Lekcja historii mody: ewolucja i znaczenie stylu pierwszej damy

Witamy w Lekcja historii mody, w którym zagłębiamy się w pochodzenie i ewolucję najbardziej wpływowych i wszechobecnych firm, ikon, trendów i nie tylko w branży modowej.

Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych odgrywa szczególną rolę w amerykańskiej polityce: nie jest wybrańcem przywódcą i nie ma oficjalnych obowiązków, ale ktokolwiek pełni tę rolę, nigdy nie przestaje dowodzić społeczeństwem Uwaga. Te kobiety znalazły się w centrum uwagi nie z wyboru, ale po prostu z powodu ambicji mężów. Od nich oczekuje się, że będą reprezentować kraj w kraju i za granicą.

Dziś pierwsza dama jest sama w sobie celebrytą, a wraz z nią pojawia się zainteresowanie jej ubiorem, wyglądem i działaniami. Moda może być potężnym narzędziem dla kogoś, kto jest w oczach opinii publicznej, aby komunikować się i nawiązywać kontakt z szeroką publicznością, a gdy odniesie sukces, pierwsza dama może wykorzystać zainteresowanie swoimi ubraniami na swoją korzyść. Pomyśl o wszystkich czasach Michelle Obama

mistrzami amerykańskich projektantów, podczas gdy inni potykają się odnajdując swoje miejsce w kanonie historii mody; zobacz: Melania Trump niesławna kurtka. Pierwsze panie były również przedmiotem licznych „skandali” garderoby, takich jak Pat Nixon ma na sobie spodnie lub Zimne ramiona Hillary Clinton. Może to być trudne zadanie dla pierwszej damy, aby złagodzić oczekiwania dotyczące jej garderoby, oprócz innych obowiązków, ale moda jest również ważnym sposobem nawiązywania kontaktów przez pierwszą damę z ludźmi. I niezależnie od tego, czy jest to uzasadnione, czy nie, amerykańska opinia publiczna zawsze wydaje się zauważać, co ma na sobie pierwsza dama.

Powiązane artykuły
Lekcja historii mody: Linie ubrań dla celebrytów sięgają XIX wieku
Lekcja historii mody: jak Halston, Levi Strauss i Ralph Lauren zmienili mundury olimpijskie
Lekcja historii mody: alkoholowa ewolucja sukienki koktajlowej

Pierwsze damy w historii

Żona prezydenta Stanów Zjednoczonych od początku istnienia pierwszej damy jest jedną z najbardziej znanych kobiet swoich czasów. Pierwsza Pierwsza Dama, Martha Washington (1731-1802), była widocznym symbolem prezydentury męża i nowego kraju. [1] To uznanie pierwszych kobiet rosło wraz z rozwojem roli i te kobiety nabierały coraz więcej odpowiedzialność, służąc jako oficjalna gospodyni Białego Domu, działając jako powierniczka prezydenta, a czasem nawet mając strony w polityce.

Dolley Madison (1768-1849) miała ogromny wpływ na administrację męża, nie tylko dlatego, że on cenił jej przenikliwość polityczną, ale także dlatego, że pracowała nad stworzeniem publicznego wizerunku jako modna kobieta i wytrawny gospodarz Białego Domu. Na niektóre wydarzenia ubierała się ekstrawagancko, ale wiedziała, kiedy to zmniejszyć, żeby nie przyćmić męża. Była znana z noszenie turbanów z cesarskimi sukniami z Paryża. Jej reputacja jako stylowa wyznaczyła standard tego, czym powinna być pierwsza dama w nowym, młodym kraju oraz jak jej moda i wizerunek odnoszą się do prezydentury jej męża. Nosząc suknie nawiązujące do greckiej republiki, przypominała ludziom ideały reprezentowane przez Amerykę. Takie użycie odzieży jako symboliki poinformuje pierwsze kobiety o przyjeździe, w tym Michelle Obama.

Ze względu na rosnącą kulturę medialną oraz dostęp do zdjęć i informacji dotyczących prezydenta i pierwsza rodzina, pierwsze panie były coraz częściej oczekiwano, że wypełnią wiele funkcji, w tym celebrytów i role Model. Relacje w gazetach i czasopismach pozwoliły opinii publicznej śledzić życie pierwszych dam i udokumentować ich zainteresowania i modę, ponieważ Moda i inne publikacje robią do dziś. Dziennik Domowy dla Kobiet, kobiecy magazyn opublikowany po raz pierwszy w 1883 r., często opisywał pierwsze panie artykułem fabularnym i towarzyszącymi obrazami. Już w 1890 roku portret ówczesnej pierwszej lady Caroline Scott Harrison (1832-1892) pojawił się na pierwszej stronie marcowego wydania pisma wraz z widokami wnętrza Białego Domu. Artykuł, "Pani. Harrison w Białym Domu” przedstawia dzień z życia domowego pierwszej damy, dając wgląd w legendarny dom i jego mieszkańców.

Kilka lat później, w styczniu 1898 roku, pierwsza dama Ida Saxton McKinley (1847-1907) pojawiła się na okładka publikacji, oznaczająca, że ​​po raz pierwszy na pierwszej stronie czasopisma znalazło się zdjęcie, a nie ilustracja. Nie było towarzyszącego jej artykułu na temat jej życia w Białym Domu ani mody, którą nosiła; zamiast tego czasopismo opublikowało nuty do piosenki napisanej przez Johna Philipa Sousę zatytułowanej „The Lady of the White House”. Fakt fakt, że magazyn wybrał zdjęcie pierwszej damy, świadczy o wizualnej sile i wpływie kobiety oraz jej roli. Dziennik Domowy dla Kobiet w nadchodzących latach nadal prezentowała pierwsze kobiety jako „dziewczyny z okładki”, dopóki nie przestała publikować co miesiąc w 2014 roku.

Kiedy Grover Cleveland (1837-1908) ubiegał się o reelekcję w 1888 roku, jego młoda żona Frances Folsom Cleveland (1864-1947) wykorzystała swoją reputację atrakcyjnej i modnej kobiety do prowadzenia kampanii na rzecz jego. [2] Została nazwana „pierwsza gwiazda pierwsza dama" według niektórych źródeł, co było dobrodziejstwem dla jej męża nie tylko dlatego, że była stylowa, ale z powodu postrzeganego pozytywnego wpływu, jaki miała na męża. Czasopisma i gazety cieszyły się dużym zainteresowaniem jej garderoby, m.in. satynowa suknia ślubna w kolorze kości słoniowej od Maison Worth że założyła się, by poślubić prezydenta Clevelanda podczas ceremonii w Białym Domu podczas jego pierwszej kadencji. Choć nie odnieśli sukcesu w wyborach w 1888 r., Clevelandowie powrócili do Białego Domu w 1892 r. na drugą kadencję, a Cleveland nadal była liderem mody dla kobiet swoich czasów.

Nowoczesne Pierwsze Panie

W XX wieku pierwsza dama zdobyła personel Białego Domu i była integralnym i wpływowym nabytkiem politycznym męża, zarówno jako prywatna pomoc, jak i osoba publiczna. [1] Pojawianie się w prasie i na szlaku kampanii jest teraz istotną częścią roli pierwszej damy jako nieodzownego atutu męża, więc jej wygląd i wizerunek były niezwykle ważne. W latach pięćdziesiątych żona kandydata była kluczowym sposobem na zdobycie kobiecego głosu, który urósł do połowy elektoratu. [2] Bazar harfara opublikował w listopadzie 1960 artykuł zatytułowany „Pierwsza Dama”, w którym rozważył style i wygląd fizyczny żon dwóch kandydatów na prezydenta: Jacqueline Kennedy i Patricia Nixona. Autor Keith Kyle napisał: „Można tylko zgadywać, jak bardzo kobiety [głosujące] […] będą pod wpływem myśli o kontrastującym stylu dwóch potencjalnych Pierwszych Dam. Pani. Szyk Kennedy'ego i Pani Zdroworozsądkowy sposób postępowania Nixona może mieć znaczenie wyborcze nie tyle ze względu na rodzaj ustroju społecznego, w jakim się znajdują zwiastują dla Białego Domu jako ze względu na to, co można sądzić, że opowiadają o swoich osobowościach mężowie”.

Wygląd i ubiór pierwszej damy są ważnymi czynnikami przy próbie wykorzystania politycznego potencjału pierwszej damy i jest to coraz bardziej prawdziwe od czasu wyborów w 1960 roku. Nie tylko Richard Nixon-John F. Wybory Kennedy'ego zapoczątkowały nową erę kampanii prezydenckiej [3], ale były także początkiem „nowoczesnych” pierwszych dam, kiedy Jacqueline Kennedy pojawiła się w centrum uwagi. [4] Życie Magazyn napisał o kampanii Kennedy'ego: „Uderzająca żona kandydata, Jackie, która trzyma się blisko męża, przyciągnęła prawie tyle samo uwagi, co on. Kobiety dźwigają się, żeby zobaczyć, co ma na sobie. Wyborcy obu płci bombardują ją pytaniami, z których wiele jest dziwnie apolitycznych… tego rodzaju pytaniami zwykle przedstawiana hollywoodzkiej królowej filmów. [5] Jacqueline Kennedy przerzuciła rolę pierwszej damy na automatyczną sława.

Kiedy Kennedys Weszła do Białego Domu, Jacqueline była trzecią najmłodszą pierwszą damą w historii Stanów Zjednoczonych w wieku 31 lat i była lubiana przez publiczność w Ameryce i za granicą. Miała wiedzę na temat sztuki, w tym mody, i mówiła kilkoma językami. Nie miała prywatności swoich poprzedników, którzy służyli w czasach przedtelewizyjnych. To, w połączeniu z uwagą mediów poświęcaną jej i jej rodzinie, oznaczało, że opinia publiczna miała bezprecedensowy dostęp do niej jako gwiazdy. Wszystkie te czynniki przyczyniły się do jej reputacji jako zdolnej do odwołania się do szerokiego grona odbiorców i ten obraz ukształtowałby to, czego amerykańska opinia publiczna oczekiwałaby od pierwszej damy Naprzód.

Michelle Obama jest pierwszą damą, która najbardziej rywalizuje z reputacją Kennedy'ego jako ikony stylu. Obie kobiety wzbudziły zainteresowanie Ameryki swoją sympatią i wyglądem. Każda pomyślała o tym, jak ich garderoba będzie wyglądać dla krajowej publiczności i dokonała świadomych wyborów, aby uniknąć krytycznych reakcji, tak jak zrobiło to wiele pierwszych dam. Podczas gdy Kennedy i Obama mają kilka ważnych cech, w tym zamiłowanie do sukienki bez rękawów, garderoba pary różniła się dostępnością i podejściem. Szafa Kennedy'ego była wzorowana na ówczesnej modzie paryskiej. Patronowała domom mody jak Givenchy oraz kanał, często wybierając garnitury ze spódnicami (z toczkiem!) i sukienki na zmianę na dzień. Najbardziej pamiętnym z nich jest różowy garnitur inspirowany Chanel miała na sobie dzień, w którym jej mąż został zastrzelony w 1963 roku.

Jednak Kennedy spotkała się z krytyką podczas kampanii męża za niekupowanie ubrań przez amerykańskich projektantów. W odpowiedzi Kennedy skontaktował się z ówczesnym:Bazar harfara redaktorka ds. mody Diana Vreeland za porady dotyczące odzieży, powołując się na potrzebę kupowania jej ubrań w kraju. Skończyło się na wyborze Oleg Cassini aby stworzyć swoją garderobę w Białym Domu, w tym suknię, którą nosiła na inaugurację w 1962 roku. Kennedy nadal kupował couture oprócz amerykańskich wersji paryskich modeli z domów towarowych, które następnie kopiowali amerykańscy detaliści gotowi do noszenia i promuj się jako „Jackie Look”. [5] Amerykański konsument, który chciałby ubrać się na obraz Kennedy'ego, kupowałby odzież, która została przefiltrowana przez modę system. Nie można było bezpośrednio uczestniczyć w jej stylu bez możliwości zakupu paryskich ubrań couture, luksusu, na który niewielu Amerykanów mogło sobie pozwolić.

Z drugiej strony styl Obamy zawsze był przystępny i autentyczny, co dodaje jej uroku. W październiku 2008 poszła dalej Późny talk show Jaya Leno zaraz po tym, jak pojawiła się wiadomość, że Partia Republikańska wydała 150 000 dolarów na garderobę kandydatki na wiceprezydenta Sarah Palin. Obama miał na sobie wygląd J. Załoga że kupiła online, umacniając swoją reputację jako przystępnej i przyziemnej. Ta reputacja towarzyszyła jej przez osiem lat jako FLOTUS. Nawet kiedy nosiła drogie metki, robiła to w sposób, który promował inkluzywność, wykorzystując swoją platformę do zwrócenia uwagi na nieznanych wówczas projektantów, takich jak Jason Wu lub Prabal Gurung, co miało ogromny wpływ na ich kariery. Nadal nosiła wypróbowane i prawdziwe zszywki pierwszej damy, takie jak Oscar de la Renta oraz Carolina Herrera, promowała także różnorodność poprzez swoją garderobę, mieszając projektantów i marki, które nosiła, zamiast pracować z kilkoma wybranymi.

Co do obecnej Pierwszej Damy Melania Trump, jest jeszcze za wcześnie, aby zdecydować, jak jej moda zostanie zapamiętana. W obecnej sytuacji jej wybory zdają się czerpać z czasów, gdy była modelką. Trzyma się ulubionych, takich jak Dolce & Gabbana lub Ralph Lauren. Ma tendencję do robienia oczywistych odniesień poprzez swoją garderobę (np. kiedy przekazała Jackie Kennedy podczas inauguracji 2017 r. lub nosiła strój safari w Kenii). Zwykle wygląda na bardzo złożoną, ale jej wyborom brakuje osobowości, która charakteryzowała kadencję tak wielu jej poprzedników. Nie jest odporna na krytykę i presję, z którą spotkały się wszystkie pierwsze panie, zarówno pod względem modę i nie tylko, a czasami wydaje się, że to sprawia, że ​​się wycofuje, ubiera, by się wtopić, a nie mówić otwarcie.

Być może ciekawsze do przemyślenia, w obliczu wyborów 2020 na horyzoncie, to: jak będziemy traktować modę pierwszego dżentelmena? Opinia publiczna też dba o to, jak prezentują się mężczyźni, inaczej nie zwracano by na to tyle uwagi Jasnobrązowy garnitur Baracka Obamy lub Źle dopasowany smoking Donalda Trumpa. W rzeczywistości w 2016 roku było już sporo rozmów o szansie na Bill Clinton jako pierwszy w historii pierwszy dżentelmen. Jeśli w 2020 roku wygra kobieta (lub Pete Buttigieg), czy pierwszy dżentelmen ubierze się z subtelnością, by skupić uwagę na prezydencie? A może użyje swojej platformy, aby ulepszyć męską modę? Czy zajrzy za granicę lub do władz lokalnych, aby zobaczyć, jak inni mężowie polityczni poradzili sobie z tą sprawą? Bez względu na wszystko, rola pierwszego dżentelmena będzie musiała przejść przez wiele trudów wzrostu, z których modowa dyplomacja będzie tylko jedna część, ale fajnie byłoby zobaczyć, jak mężczyzna w 2020 roku będzie kontynuował tradycje naszego ukochanego pierwszego damski.

Źródła niepowiązane:

[1] Antoni J. Eksterowicza i Roberta P. Watson, „Traktowanie pierwszych dam w podręcznikach rządu amerykańskiego i prezydencji: przeoczone, ale wpływowe głosy” PS: Politologia i polityka 33, nie. 3 (2000): 590.

[2] Edyta P. Mayo, „Nauczanie pierwszych dam z wykorzystaniem kultury materialnej” Magazyn historyczny OAH, Tom. 15, nie. 3 (2001): 22-25.

[3] Gary A. Donaldsonie, Pierwsza nowoczesna kampania: Kennedy, Nixon i wybory 1960 (Lanham, MD: Rowman & Littlefield Publishers, Inc, 2007).

[4] Kate Andersen Brower, First Women: The Grace and Power of America’s Modern First Ladies, Nowy Jork: HarperCollins, 2016.

[5] Hamish Bowles, Jacqueline Kennedy: Lata Białego Domu, Nowy Jork: Bulfinch Press, 2001.

Zapisz się do naszego codziennego biuletynu i codziennie otrzymuj najnowsze wiadomości branżowe na swoją skrzynkę odbiorczą.