Użytkownicy Twittera, którzy oglądali transmisję na żywo z pokazu mody męskiej Prady na jesień/zimę 2010, skarżyli się na małe wymiary, słabe zniekształcenia audio/wideo i zajętą pracą kamery. Rzeczywiście, jakość nie była na równi z
W tej kolekcji Miuccia Prada wróciła do jednego ze swoich ulubionych miejsc – lat 70. Z daleka sylwetki wydawały się znajome do pewnego stopnia. Ale gdy kamera przyjrzała się modelom bliżej, ujawniła świeże i inteligentne proporcje i tkaniny. Zgrabne blezery, spodnie z nutą flary, dwurzędowe kurtki samochodowe i kurtki. Zamiast szorstkiej i cynicznej okleiny, Prada nadała swojemu mężczyźnie przystojną wrażliwość, zapinając swetry rozpinane w talii i pokazując swetry skurczone tuż poniżej pępka. Pomiędzy odcieniami beżu i wielbłąda pojawiły się fale czerwieni, żółci, merlotu i ciemnoniebieskich nadruków, które przypominają ogrodzenia z ogniw łańcucha, bieżniki opon i kamuflaż. Zgrabne płaszcze z jasnobrązowym i czarnym winylem z paskiem na plecach były jednym z motywów przewodnich kolekcji: kontrastowe lejkowate kołnierzyki rozpięte na kołnierzu. Odrobina kobiecego wyglądu kurortu podsumowała motywy w oversize'owych swetrach i modnych płaszczach. Ogólnym efektem było pewne siebie, ale nieświadome podejście do ubierania się w stylu retro.
Więcej recenzji, zdjęć i całego filmu z pokazu
Oczywiście kawałki same w sobie nigdy nie stanowią całej historii. Scenografia, pielęgnacja
Przy oszałamiającej ekspansji na rynku azjatyckim (i, powiedzmy, ekstremalnej kontroli Chin nad korzystaniem z Internetu) fizyczna lokalizacja jest rozwiązaniem, czy problemem? Dokąd właściwie idziemy my/Prada? Jak dostosowujemy się do zmieniających się zwyczajów rozmów i interakcji osobistych? Czy kultura materialna i wizualna uległa ewolucji lub zawiłości, rewolucyjnej lub odrażającej? Kim jesteśmy i kim jest klient Prady?
Dzięki tej kolekcji Prada odpowiedziała na pytania finansowe. Każdy element był nie tylko natychmiast nadający się do noszenia, ale także do sprzedaży. A dzięki zachowaniu nieskomplikowanej konstrukcji, dość standardowej produkcji oraz kosztownym drukom graficznym i obróbce do minimum, Prada zamierza wykorzystać to, co stało się obiecującą i rosnącą częścią jej biznes – odzież męska.
Fascynujące jest widzieć, jak Prada działa w powiązaniu z tak zwaną kulturą młodzieżową, która niedawno ponownie pojawiła się w latach 90. jako źródło inspiracji estetycznych. Siostra Oasis i Shakespears wpadła na ścieżkę dźwiękową, a ja, na przykład, zostałam przeniesiona do momentu, w którym zaraz po liceum wyrzuciłam swoją J. Załoga i zaczęła gospodarować i czytać magazyny o modzie. Grunge właśnie się skończył, a ludzie sięgali do szaf rodziców po ubrania, które mogłyby wywołać autentyczność bez uderzania w żadne kostiumy. Zawsze zastanawiałam się, co by się stało, gdyby retro-fetyszyzm skończył się przez dziesięciolecia na splądrowanie i pojawił się w momencie, gdy się narodził. Myślę, że byłam tego dziś świadkiem. Miuccia Prada – która zasadniczo wynalazła retro jako modną modę – jest w oku tego kulturowego i temporalnego wiru, samokanibalizując się dla utrzymania. Jeśli przyszłość wydaje się wszystkim niestabilna, Prada pokazała, że może poradzić sobie z niepewnością z trzeźwym optymizmem i entuzjastycznym obiektywizmem.