Millie Bobby Brown wiktoriańskie kostiumy nastoletniego detektywa w filmie „Enola Holmes” Przemów do ruchu na rzecz praw kobiet XX wieku

Ostrzeżenie: spoilery dla „Enola Holmes” poniżej.

„Enola Holmes” otwiera się w Anglii, w roku 1884, gdy ruchy praw kobiet i praw wyborczych rosły – oraz w przededniu 16 urodzin tytułowego bohatera. Grany również przez 16-latka Millie Bobby Brown (ciągnąc podwójne obowiązki jako producent na Netflix adaptacja serii książek Nancy Springe YA), Enola ma cechy podobne do jej starszych, uznanych braci. Pewnie o nich słyszałeś.

Jednak wychowywana przez swoją postępową aktywistkę i twardą surwiwalistkę, Eudorię (Helena Bonham Carter), Enola łamie konwencje i tradycje epoki wiktoriańskiej, zwłaszcza te, które powstrzymują młode kobiety. Omija i łamie zasady, nie tylko swoim dowcipem, awanturnictwem, umiejętnościami detektywistycznymi i przenikliwością w dekodowaniu szyfrów, ale także sposobem ubierania się. To dzięki trzykrotnemu Oscar-nominowany projektant kostiumów

Konsolata Boyle oraz specjalnie zaprojektowane, ufarbowane i zbudowane kostiumy, które ona i jej zespół stworzyli dla głównej obsady i tła.

Tajemnica zaczyna się, gdy Eudoria znika. Enola udaje się na stację kolejową, by przywitać się z rodzeństwem: bardziej swobodnym Sherlockiem (Henry Cavill), bez zwykłej czapki jelenia, aby uwolnić swoje miękkie, opadające loki i spiętego Mycrofta (Sam Claflin), w zapinanym na guziki trzyczęściowym garniturze w prążki i cylindrze. Jedzie na rowerze w ciemnoniebieskiej sukience bez gorsetu (powyżej), z białymi majtkami wystającymi, gdy podekscytowana pedałuje, od niechcenia wyciera się i pewnie wraca do zdrowia.

Powiązane artykuły:
Jak kostiumy z epoki w „Victoria i Abdul” Judi Dench pomagają opowiedzieć historię, która prawie zaginęła w historii
Millie Bobby Brown to najnowsza gwiazda, która wprowadziła własną markę kosmetyczną
Kostiumy „Stranger Things 3” to między innymi przeróbka szczura w centrum handlowym Eleven z lat 80. oraz nowy strój marynarski Steve'a

Boyle spojrzał na epokę Ruch Sztuki i Rzemiosła, który obejmował oddolne procesy produkcyjne, naturalne tkaniny i ręczne farbowanie. Spośród „uroczych, mocnych, głębokich i ziemistych” barw tego okresu wybrała „głęboką niebiesko-zieloną” dla oczywiście lnianego zespołu Enoli — który wygląda prawie jak wiktoriańska wersja szorstkiego i bębnowego spodnie jeansowe.

„Nawet [chociaż nosi] całą bieliznę – halki i majtki – oraz spódnice z epoki, nadal nie była ograniczona żadną z tych rzeczy” – mówi Boyle podczas rozmowy telefonicznej. „Dosłownie poszła na to i była na swoim rowerze – chociaż niezbyt skutecznie. Dosłownie zignorowałaby wszystko, co wpłynęłoby na jej postęp”.

Co więcej, strój mówi o wzmacniającym wpływie Eudorii na jej córkę, według projektantki kostiumów: „Jedną rzeczą, która była dla nas ważna, było poczucie, że została stworzona przez Eudorię. To poczucie wiktoriańskiego radykała i wolnomyśliciela. W ten sposób wychowywała ją matka i narażała na zaawansowane myślenie i czytanie”.

Powitając swoją młodszą siostrę, zirytowany Mycroft – który szydzi z „feminizmu” i zdecydowanie zagłosowałby na Brexit – wykrzykuje: „Mój Boże, spójrz na siebie. Jesteś w takim bałaganie. Gdzie twoja czapka i rękawiczki?!" 

Po tym, jak postanawia wysłać swoją „słabo wychowaną dziką siostrę” do szkoły, którą prowadzi panna Harrison (doskonale obsadzona Fiona Shaw, Caroline). w „Killing Eve”), Enola wymyka się do Londynu w pierwszym z wielu tajnych stylizacji: tweedowym dziecięcym garniturze Sherlocka i uroczej marynarskiej czapce (nad). Jego bardziej samodziałowe tekstury wełny, choć fachowo skrojone, również oferują połączenie z instynktowną, naturalną estetyką Enoli.

„Kiedy przechodzi przez te wszystkie różne przebrania, szukając swojej matki, chciałem, żeby używała swoich ubrań do swoich celów” – mówi Boyle.

Kiedy Enola przybywa do tętniącego życiem Londynu, udaje się po nią do sklepu krawcowego „duży błąd, duży, ogromny", ale oczywiście radzi sobie z tym zadaniem sama. Jak na ironię, postanawia ukryć się na widoku, ubierając się jak oczekiwana i porządna wiktoriańska młoda dama. Wizyta u krawcowej obejmuje oczywiście montaż uświęconego tradycją stroju w stylu wiktoriańskim.

Podczas kręcenia filmu Brown poprosił o zagranie klasycznej „Pretty Woman” Roya Orbisona, która improwizowała dopasowanie Enoli sekwencja, która obejmowała trollowanie Mycrofta i jego „stagi”, a także nakładanie warstw na wszystkie przytłaczające podstawy odzież.

„Wszystkie drobiazgi, które pasują do [sukienki], torebki, małych butów, bielizny, krynoliny, powiększania biustu. Wszystkie te narzędzia, które ograniczyły życie kobiet pod koniec XIX wieku, co oczywiście zacznie się ogromnie zmieniać wraz z ruchem kobiet” – wyjaśnia Boyle. „Sposób, w jaki Enola używa ich, by wzmocnić siebie – podważa to – i jest naprawdę dowcipny i sprytny”.

Podczas gdy panna Harrison patrzy na przypominający klatkę modulator bioder, aby „wzmocnić” figurę dla męskiego spojrzenia, Enola zaradnie wykorzystuje niewygodny i nieporęczny wyrostek, aby ukryć stosy gotówki, które zostawiła jej Eudoria (nad). I chociaż odnosi się do przerażającego gorsetu z fiszbinami jako „symbolu represji”, podekscytowana prosi o jeden jako klucz element jej właściwego przebrania — sprytne posunięcie, biorąc pod uwagę, że sztywne wiązanie służy później jako ratująca życie, odporna na noże kamizelka rodzaje.

„Ponownie nie pozwala, by wszystkie przeszkody późnego wiktoriańskiego ubioru powstrzymały ją przed skopaniem jakiegoś tyłka” – dodaje Boyle. „Ona naprawdę jest w stanie to zrobić i dawać tak dobrze, jak tylko może”.

Przyciągający wzrok, barwiony na zamówienie odcień sukni Enoli (powyżej) wysyła wiadomość także do jej rywali. „Kolor tej 'pudrowej sukienki' był bardzo ważny, ponieważ chciałem mieć kolor czerwony dla odwagi, siły celu i nieomylności” – zauważa Boyle. Podczas gdy Enola zwycięża dzięki swojemu strategicznemu myśleniu i treningowi jujitsu, kunsztownie marszczona, drapowana brokatowa suknia niestety nie radzi sobie z nadchodzącą intensywną sceną walki.

Następnie Enola całkowicie okrywa się innym złożonym wiktoriańskim przebraniem: „Podróżując incognito, jest najbezpieczniej podróżować jako wdowa”, mówi, łamiąc czwartą ścianę i pochylając się nad naturalną niezręcznością ludzi w dyskutowaniu śmierć. Wraz z koronkowymi rękawiczkami, przesadnym nakryciem głowy i ciemnym welonem, skrupulatnie plisowana i drapowana suknia Enoli (która przyniosła nominowane do Oscara kostiumy Boyle'a dla Judi Dench w "Wiktoria i Abdul" — i współczesna Żona wampira estetyczne — na myśl) przekazywały zarówno tajemnicę, jak i komedię.

„Zrobiłem wiele badań nad kostiumami teatralnymi i muzycznymi z tamtego okresu” – mówi Boyle. „Więc ma to wrażenie występu w teatrze i było prawie trochę przesadzone z falbankami. Długość jest nieco krótsza, więc widzimy małą kostkę. Jest element „widzisz ją, nie widzisz jej”.

Mimo że robi to dla większej sprawy, bolało mnie za każdym razem, gdy Enola mówiła: „Zapłacę ci 5 funtów za zamianę ze mną ubrań” do mężczyzny w nagłym przebraniu – zwłaszcza dla jej ostatecznego wyglądu. Wyzwolona, ​​niemal cygańska, haftowana sukienka bez gorsetu sprawiała wrażenie, jakby Enola ubierała się według swojego prawdziwego ja, jednocześnie dorastając do kolejnego etapu. Po raz kolejny przechytrzyła dyskretnego dumnego Sherlocka i odnalazła matkę (a właściwie odwrotnie).

„Jej ostatnia suknia, która jest z surowego jedwabiu – niepoddana obróbce, całkowicie naturalna – odzwierciedla kształt pierwszej sukienki, w której ją widzieliśmy, gdy jechała na rowerze” – wyjaśnia Boyle. „Kształt wypełnia i zamyka krąg”.

Boyle wskazuje również, że „ziemiste” i autentyczne cechy sukni z kości słoniowej są sygnałem dla kobiet, które zyskują więcej praw i niepodległość, gdy ruchy sufrażystek w Wielkiej Brytanii, części Europy Zachodniej i Ameryki Północnej awansują na początek XX wieku stulecie. Poza tym niepohamowany, swobodny wygląd mówi o ścieżce Enoli, którą utorowała jej Eudoria.

„Ten kształt i czystość tego koloru – brak intensywnego koloru – i swoboda tego była bardzo ważne, wizualnie, dla mnie tylko po to, aby zakończyć film, ponieważ Enola odchodzi w przyszłość” – mówi Boyle. I miejmy nadzieję, że w sequelu.

Nigdy nie przegap najnowszych wiadomości z branży modowej. Zapisz się na codzienny biuletyn Fashionista.