- Zaktualizowano:
- Oryginał:
Podsumowując, francuski dodatek Vogue Vogue Enfants to perełka zarówno dla rodziców, jak i dzieci. Znajdują się w nim urocze ubranka i dodatki dla dzieci (niektóre, które chciałabym, żeby były dla dorosłych!), a ten numer ma śliczne wnętrza sekcja, w której wyróżniono cztery najcenniejsze projekty do sypialni dziecięcych (pomyśl o pokoju Margot w The Royal Tenenbaumów). Ale po przejrzeniu tego wydania Lauren, Leah i ja poczuliśmy się trochę nieswojo po obejrzeniu niektórych zdjęć, zarówno reklam, jak i artykułów wstępnych. Wśród zdjęć, o których mowa, jest mała dziewczynka robiąca najlepsze wrażenie nastrojowej Freji w sekcji Beauté (kolejne dobre pytanie: sekcja urody dla małych dzieci? dlaczego?) oraz modelkę z nastolatką pozującą prowokacyjnie z rozdziawionymi ustami. Może nie rozumiemy tego z powodu naszej purytańskiej mentalności (Vogue Enfants jest w końcu francuski, ale z drugiej strony TLC wydaje popularny program o nazwie dzieci i tiary), a może chodzi o to, że oglądanie dzieci modelujących się jak dorosłych – dorosłych, którzy powinni być seksowni – jest po prostu zwyczajne niepokojące. Resztki złego smaku w naszych ustach mogą być pozostałością po żartobliwie przewrotnym wstępniaku „Vogue Paris” z grudnia 2010 r., w którym przedstawiamy małe dziewczynki w ciuchach dużych dziewczynek i z mnóstwem makijażu. Jak myślisz, czy te reklamy i artykuły redakcyjne są urocze czy przerażające?
- Autor: Steff Yotka
Kiedy Carine Roitfeld opuściła francuski Vogue, krążyły plotki, że powodem jej zwolnienia był w szczególności jeden pikantny artykuł o modzie. Przedstawiał dzieci, takie jak niesławna obecnie Thylane Blondeau, ubrane prowokacyjnie w stroje dla dorosłych i makijaż, które sugestywnie pozują. To było trochę przerażające, podobnie jak większość Vogue Enfants. Nie jest więc niespodzianką, że podobnie jak reszta magazynu pod nową nazwą EIC Emmanuelle Alt, artykuły redakcyjne dla dzieci Vogue Paris stały się nieco bardziej oswojone – co jest zdecydowanie dobrą rzeczą.
Na szczęście dla mnie, mającego obsesję na punkcie magazynów, Lauren pojechała z Vogue Paris w kwietniu 2011 r. ze swojego miesiąca miodowego w Maroku i Hiszpanii. Wydanie, o którym pisze Kate Moss, zawiera wszystkie tradycyjne gadżety znalezione w Vogue Paris – artykuły Freja, Eniko, cycki i Melanie Ward – co czyni go świetnym. Ale kiedy Lauren i ja przejrzeliśmy ten temat razem, zdaliśmy sobie sprawę, że coś po prostu wydawało się nie tak. Stylizacja we wszystkich artykułach wstępnych jest doskonała, chociaż nie ma żadnych seksownych spreadów à la Carine. Prosta, twarda, chłopczyca estetyka Emmanuelle wydaje się przenikać wszystkie artykuły redakcyjne. Dziwność nie bierze się z artykułów wstępnych, ale z pustego miejsca na prawie każdym rynku i stronie z wiadomościami. Podczas gdy Carine kazała jej zespołowi projektantów graficznych zaśmiecać strony butami, starymi zdjęciami, szminkami i diamentami, Emanuelle kazała je ciąć. Jest zdecydowanie jaśniejszy, ale wygląda bardziej jak opływowe strony Elle, a mniej jak falujące, kapryśne strony Vogue Paris. Zajrzyj do środka po skoku i daj nam znać, co myślisz!