Marc Jacobs zwiększa głośność na jesień 2015

Marc Jacobs odzyskał swój urok. Po kilku spokojniejszych kolekcjach — jesienne, minimalistyczne, monochromatyczne odświeżenie 2014 oraz Utylitarno-melancholia wiosna 2015, ukochany projektant zrobił się naprawdę głośno jesienią 2015 roku. I nie mówimy tylko o naprawdę przerażającej, wywołującej stres muzyce, która była dość głośna i była idealnym wyborem dla wibracji, którą Jacobs próbował przekazać.

Oczywiście tylko Jacobs wie, co działo się w jego głowie – cóż, jemu i komu opowiedział (prawdopodobnie Sofia Coppola) oraz reporterom, którzy mieli do niego dostęp. Ale odniosłem wrażenie, że może grupa naprawdę wysokich ludzi została zamknięta na fantazyjnej imprezie w rezydencji na przełomie wieków i założyła włosy na górę węzły, ponieważ byli ponad tym, w końcu umrzeli z głodu, a potem w czwartek ożyli i chodzili tam iz powrotem po pasie startowym, zanim poszli na morderstwo wszyscy. Obecnie mogą szybować przez silne wiatry Nowego Jorku na miotłach. Rzeczy, które przyczyniły się do tego uczucia: przesadne węzły, które sprawiały, że szyje modelek wyglądały na dziwnie długie; casting, który odchodził od tradycyjnie ładnych, całkowicie amerykańskich dziewczyn w kierunku bardziej surowych (Kendall Jenner była, co ciekawe, jedynym używanym modelem celebrytki); muzyka i scenografia, która wyglądała jak opuszczona rezydencja – albo mieszkanie Diane Vreeland,

według Vanessy Friedman. Rzeczywiście, kultowy były Moda redaktor był jednym z punktów inspiracji Jacobsa do kolekcji.

Chociaż Vreeland zmarła wkrótce po rozpoczęciu działalności przez Jacobsa, napisał wstępną część jej książki „Allure”, w której wspomniał o „frywolności, wielkoduszności, dekadencji, hedonizmie, arogancji mody” jako o rzeczach, które „stały się czymś w rodzaju urocza u Pani Ręce Vreelanda. W tym właśnie duchu Jacobs zaprojektował swoją jesienną kolekcję 2015; wszystkie te cechy tam były. Nawet najbardziej stonowane stylizacje – biblioteczne sukienki w kratę – miały paski czarnych cekinów, a większość stylizacji była połączona z czarnymi rękawiczkami i czarnymi butami z lakierowanej skóry, które wydawały się w jakiś sposób odbiegające od normy. Jacobs był twardy w wysadzaniu koralików – pięknie wykonanym na wszystkim, od prostych, plisowanych spódnic i sukienek w linii A, po wykończenia na płaszczach – i hafty. Płaszcze z futrzanymi klapami i błyszczącymi czarnymi haftowanymi panelami były jednymi z najbardziej imponujących elementów pokazu. W przeważającej części paleta kolorów była ciemna — długie płaszcze i spódnice w czerni i granatach były bardzo „opactwa Downton” w czasie żałoby, ale były kilka jasnych plam, jak różowy płaszcz z haftem wzdłuż wykończenia, w połączeniu z musztardową spódnicą i luksusową stułą ze skunksa, natch. Od bogatych futer po wełnę z dziurkami, było wiele rzeczy do pokochania w zakresie wyrazistej odzieży wierzchniej. Było też wiele dziwnych strojów wieczorowych z lat 20., o których modlimy się, aby trafiły na Oskary.

Same ubrania były oszałamiające i całkiem nadające się do noszenia, a buty naprawdę pożądane, ale Jacobs wydawał się być gotowy na ich wykonanie wyglądać na obłąkanego z niezwykle wysokimi modelkami, takimi jak Molly Bair (6'1”) i Sarah Abney (5'11”) chodzącymi w nich niezgrabnie w dół pas startowy. Ta ostatnia wydawała się strasznie ociągać się, gdy zamykała koncert, muzyka stawała się coraz głośniejsza, bardziej trzymająca w napięciu… chwila, której nikt z nas na widowni wkrótce nie zapomni.

To mogła być kolekcja #mroczna, ale była też genialna, dając wszystkim tak bardzo potrzebny zastrzyk energii na koniec tygodnia mody… i terror. Na przykład najprawdopodobniej będę miał koszmary. Nocni faceci!