PARYŻ--Moja ulubiona rzecz w Wiktor i Rolf show, które miało miejsce wczoraj o 9:30 (wszystko, co zaczyna się przed południem w Paryżu, jest rzadkością), polega na tym, że zaczęło się od tego, że chłopak wyszedł w swoich dżinsach. Oczywiście to nie był chłopiec, to była modelka i to nie były dżinsy, były z dzianiny, spodnie nijakie i dopasowany top, ale przywodził na myśl piżamę, albo mundurek w sowieckiej szkole, albo modę koleżanki projekt, Szara rewolucja dresowa. I trochę mi się to podobało. (Odległość między tymi spodniami a Twoimi kalesonami jest wąska, ale to nie znaczy, że nie są fajne).
ten Holendrzy zwróciłem uwagę na europejskie nieszczęścia – wszystko jest konserwatywne i napięte – ale gospodarka ma się dobrze, to bardzo, więc są też nuty zabawy i świętowania.
Inna para wełny, tym razem w kolorze brązowym, zawierała marynarkę – zapinaną na dwa guziki ze stromymi klapami – i mankiety z zagiętymi do góry nogami; to było genialne, w niedbale progresywny sposób. Ich garnitury mają ostrą sylwetkę i bawią się formalizmem, bawiąc się między spiczastymi i szalowymi klapami. Podobały mi się również ich trencze, zaciśnięte wysoko i rezygnujące z tradycyjnego schematu guzików, a także cięższe płaszcze, przepełnione owczej i szczycące się szyjami kapturów, które wznosiły się do nozdrza.
Pudła, choć nieliczne (a może właśnie z tego powodu), były szczególnie godne uwagi. Garnitur i płaszcz w kratę, odpowiednie dla najgłupszych krawców na Carnaby Street, wyróżniały się, podobnie jak niedopasowany sweter, który w jakiś sposób łączył pięć różnych dzianin i skóry.
Mimo to nieźle jak na pierwszą rzecz z samego rana.
**Wszystkie zdjęcia: Imaxtree.