Tak naprawdę nie jesteśmy w Maison Martin Margiela, ale z pewnością odbieramy atrakcyjność. Sam projektant jest ostateczną zagadką, usuwając wszelkie szyldy ze swoich butików i pracowni (które notorycznie pozostaje nieoznaczone, aż do dzwonka do drzwi). Tymczasem jego pokazy mody są często jak puzzle, z rozrzuconymi różnymi wskazówkami, czekającymi, aż Cathy, Suzy lub ktoś inny uderzy je we właściwy sposób i wyrzuci światło. Margiela ma też przewrotne poczucie humoru, o czym przekonaliśmy się wczoraj, gdy projektant przywołał całą swoją trzodę na stadion Bercy Sports Stadium – monolit architektury lat 70., który można opisać tylko w ten sposób: A gdyby Majowie zbudowali świątynię słońca, będąc wysoko na Coca Coli i muzyce disco? Et voila, tam byliśmy. Powinniście widzieć różne mody, które próbowały wspiąć się po schodach piramidy, z ich wysadzanymi piramidami obcasami Burberry. To było niesamowite. Wszyscy publicyści nosili białe fartuchy laboratoryjne, a przepustki za kulisami dyndały jak stetoskopy. Kiedy odmówili wstępu połowie publiczności – i kazali nam czekać na zewnątrz przez godzinę – było to trochę jak wyrok śmierci. Jeśli chodzi o sam pokaz, było kilka kurtek z kwadratowymi ramionami i seria dżinsów tak zniszczonych, że wyglądały, jakby przeszły przez odpady nuklearne. “Apokalipsa dżinsów