10 najważniejszych wydarzeń z Tygodnia Couture w Paryżu

Jesienny Tydzień Couture właśnie dobiegł końca w Paryżu, a Long Nguyen, współzałożyciel i dyrektor stylu Afiszować, był pod ręką, aby pokryć zbiory z linii frontu. Czytaj dalej, aby poznać jego przemyślenia niektóre z wielkich pokazów biletów.

Francesco Scognamiglio

Dla Francisco Scognamiglio haute couture wydawało się naturalną ekspansją jego ponad dziesięcioletniego domu mody opartego na rzemiośle i zmysłowości nowoczesnej kobiety. Łącząc nastroje Paryża i Neapolu — w tym ostatnim miejscu narodziła się projektantka — Scognamiglio zaprezentował garść szczupłych strojów skrojonych blisko ciała z ornamentami i subtelnymi haftami, jak kryształy Swarovskiego, które przekształciły się w subtelne róże i płatki, które zdawały się rosnąć organicznie na liliowym tiulu sukienka. Pokaz rozpoczął się od przezroczystej plastikowej sukienki z kryształkami z czarnym futrzanym dekoltem w szpic i przezroczystym tiulem chusta na głowę z koralików, a także jasnozielona tiulowa sukienka z piórami pokrytymi woskiem (żeby je wykonać sztywny). Te spojrzenia pokazały zamiłowanie projektanta do mieszania różnych tkanin i ebulentnej metodologii.

Ulyana Sergeenko

W tym sezonie Ulyana Sergeenko radykalnie odeszła od swoich poprzednich występów z kolekcją, która pod względem tkanin i fasonów skłaniała się bardziej w stronę ready-to-wear niż couture. Zniknęły niektóre skomplikowane prace ręczne; na jego miejscu pojawiły się sportowe krótkie bluzki i minispódniczki, czerwono-zielone body, inicjały projektanta pisane cyrylicą na dzianiny i wreszcie hełmy kosmiczne Stephena Jonesa, które przypominały futurystyczne lata 60. podczas krótkiego sowieckiego Chruszczowa odwilż. Próbując przyciągnąć milenialsów, głównym celem tego komercyjnego show było ukłon w stronę młodzieży. Chociaż przeniesienie jej narracji ku rzeczywistości może być rozsądną praktyką biznesową, program couture powinien to zachować fantazja przepojona wyjątkowymi ubraniami utkanymi nie tylko przez rękodzieło, ale także przez niesamowitą opowieść kryjącą się za każdym rękodziełem strój.

Guo Pei

Na swoim drugim pokazie w Paryżu Guo Pei wykorzystała swoje zamiłowanie do bogatych i technologicznych tkanin, jak a także jej drobiazgowe prace ręczne — często z motywami cesarskich strojów jej ojczyzny Chiny. Pei wykorzystała motyw „Smoka”, ale w przeciwieństwie do bardziej majestatycznych wyczynów z jej poprzednich kolekcji, tym razem włączył go w bardziej subtelny sposób, jak haftowane złote ogony smoka na grzbiecie długiego, czarnego koralika sukienka. Pei nie zawiodła swoją ostatnią suknią: jej pikujący tren wymagał ponad 20 000 godzin ręcznej pracy, zszywania cekinów o różnych rozmiarach w różnego rodzaju ozdobne kwiaty.

Schiaparelli

Wiele elementów dziedzictwa Schiaparelli zostało zaprezentowanych na pokazie couture, od długiego, szokującego różowego dywanu po obszerne kwiatowe bukiety, a także świeżo ręcznie malowana asymetryczna arlekinowa podłoga i tło, które służyły jako ustawienie. Motyw arlekina był centralną zasadą jesiennej kolekcji, opartej na letniej kolekcji „Cyrk” z 1938 roku. Tym razem temat został zaktualizowany do „The Solar Circus”, w którym ideą było połączenie błyszczących i jasnych tkanin w smukłe sukienki, które podkreślają kształt ciała. Uwięzienia przeszłości są przeszkodą w wykuciu nowej tożsamości marki dzisiaj.

W tym sezonie kurtki miały mocne, graficzne ramiona, a sukienki miały wysokie rękawy; sztywne struktury były przedkładane nad płynne kształty. Seria drapowanych, błyszczących jedwabnych sukni była świetna i mogła być łatwo skomercjalizowana, nawet w ograniczony sposób. Być może jednak brakuje śmiałej postawy i innowacji, z których słynął założyciel domu. Wyposażenie Schiaparelli było obecne, ale mniej widoczne (i być może nieobecne) były jej śmiałe pomysły i skłonność do zakłócania systemu mody.

Iris van Herpen

Oto projektant, który wykorzystuje esencję couture — eksperymenty i innowacje — aby znaleźć nową misję. Tym razem Iris van Herpen zbadała, jak zrobić odzież z badania cymatyki, która wizualizuje fale dźwiękowe jako wzory geometryczne, z wyższymi częstotliwościami prowadzącymi do bardziej złożonych widocznych wzory. Rozkloszowana sukienka z długim rękawem wykonana z organzy Amaike i odwrócona w 3D japońską techniką Shibori, ręcznie szyta na czarnej bawełnie, wyglądała jak porowata gąbka o nierównych okrągłych kształtach. Kolejna sukienka bez ramiączek została uszyta z opalizującego, perłowego materiału wycinanego laserowo i ręcznie szyta na bawełnie i tiulu. Co zaskakujące, pojawiło się kilka komercyjnych sukienek, w tym wydrukowana w 3D suknia wykonana z przezroczystej organzy i tiulu. Perspektywa Van Herpen dotyczy przyszłości, w której technologia jest częścią ludzkiego życia, ale zapewnia, że ​​ludzki dotyk jest zawsze obecny.

Giambattista Valli

W poetyckim i pewnym siebie show powtarza niektóre z jego charakterystycznych sylwetek (krótkie sukienki i płaszcze w lekki sposób), Giambattista Valli zademonstrował, jak daleko zaszedł, aby stać się głównym projektantem mody z niezależnym domem mody w zaledwie ponad pięć lat. Pokaz rozpoczął się modelką spacerującą po białym dywanie w krótkiej sukience koktajlowej z bufiastymi rękawami, z tafty z nadrukiem bukietu i haftowanej kryształowymi zawieszkami. Zwiewne czarne, białe i kwieciste suknie z jedwabiu i szyfonu kontrastowały z bardziej surowym stylem minionych sezonów. Seria wieczorowych szyfonowych sukni – takich jak czerwona plisowana szyfonowa sukienka z kryształowymi haftowanymi brzegami – zastąpiła gigantyczne kostiumowe suknie balowe, które również zamykały wiele pokazów z poprzednich sezonów.

Armani Privé

„Une etudé” było tematem przewodnim Giorgio Armaniego w jego kolekcji Privé, do której dołączył serię jego szkice z różnymi próbkami tkanin, które klienci mogą wybrać podczas ich tworzenia spotkania. Armani Privé jest kolekcją zorientowaną na klienta od debiutu w Paryżu w styczniu 2005 roku i od tego czasu jest pionierem couture „day”. Zamiast podążać za konkretnym tematem, jak w minionych sezonach, jesień to precyzyjne kroje srebrzystych cygaretek, czarnej jedwabnej krepy, pepitki lub jedwabne żakardowe marynarki jednorzędowe, płaszcze z geometrycznych osmańskich materiałów i uproszczona selekcja strojów wieczorowych pozbawiona skomplikowanego fasonu elementy.

Alexandre Vauthier

Alexandre Vauthier zna swoich klientów i wie, jak ich wybór garderoby bezpośrednio odzwierciedla to, kim są: pewnymi siebie, pewnymi siebie kobietami, które nie boją się afiszować się ze swojej seksowności. Zawsze miał upodobanie do krojenia sukienek nieco krócej, niż się spodziewał, czasami z rozcięciami aż do kości miednicy. Nigdy nie można winić projektanta za konkretną obsesję; To powiedziawszy, jego jesienny pokaz ujawnił subtelne ślady ewolucji – nie w tym sensie, że porzucił swoje seksowne kobiety, ale kolekcja wydawała się bardziej miękka, sportowa i wiele więcej przystępne, ze spodniami wojskowymi wysadzanymi koralikami w połączeniu z luźną białą bawełnianą koszulą lub szarą bluzą ze spódniczką ze złotymi koralikami, prawdopodobnie strategia rozwoju klienta baza. Ale znaki towarowe Vauthier były tam w postaci czarnej szydełkowej koszulki z koralikami w połączeniu z bielizną z wysokim stanem i błyszczącymi rajstopy z dopasowaną czarną wełnianą marynarką drapowaną przez ramię lub czarna sukienka z rozcięciem po bokach z jednym rękawem i dużą skórzaną kokardą w pasie zawinąć.

Dom Margiela

Duch dziedzictwa Margiela ujawnia proces tworzenia ubrań, w którym może być każda odzież rozebrane i zrekonstruowane w celu stworzenia nowej wersji — a czasem zmieszane z innymi częściami w celu stworzenia hybrydowy. „Zdekontekstualizowana arystokracja przez pryzmat miasta” była zapowiedzianą misją, w której stara linia Empire jest przerabiana, a klasyczne ubrania rekonfigurowane. W przypadku ubrań oznaczało to pomarańczowy wełniany płaszcz z paskiem z wydłużonymi rękawami opadającymi z ramion, a żółty wełniany płaszcz w proporcjach XXXL i biała jedwabna suknia bez ramiączek ze złożonym skórzanym bikerem rękawy. Części jednej części garderoby — na przykład rękawy — zostały zszyte z drugą, tworząc spójną sukienkę z krótkim trenem.

Pomimo wszystkich mieszanek tkanin, epok i sposobów ubierania się, stworzyli kontrolowaną kolekcję z spokój, który dowiódł wiary Johna Galliano w rozwijanie dziedzictwa Margieli, aczkolwiek we własnym zakresie tempo. Nawet makijażowi brakowało dramatyzmu - tylko czerwony cień do powiek tu i tam, z okazjonalnymi czerwonymi plamami na twarzy. Choć ubrania te można zaadaptować dla klientów ready-to-wear, pozostaje pytanie, czy te nawiązania do historyzmu są tym, czym nowe pokolenie doceni fakt, że mają Vetements, które płacą bezpośredni hołd — i być może są bardziej zgodne z umysłami dzisiejszej młodzieży.

Jean Paul Gaultier

To był Jean Paul Gaultier w swojej najlepszej formie: drapowanie, krojenie i szycie ubrań na ciałach modelek bez przesadnych motywów, którymi często kieruje swoimi pokazami. Pokaz składał się ze wspaniałych kawałków w bogatej palecie ciemnego brązu, złota, głębokiego burgunda i nie tylko, z szeroką gamą tekstur. Wyróżniały się beżową plisowaną suknią, zaakcentowaną dużą peleryną z klapami, prostokątną gorsetową sukienką z piórami i prostym oliwkowym płaszczem z futrzaną podszewką na sukience. Seria szyfonowych sukienek z nadrukiem pod koniec była prosta i wyrafinowana.

Gaultier rozpoczął swoją karierę jako lekceważący projektant łamiący normy piękna i przyjęte standardy, ale… zawsze był mistrzem kroju, którego prążkowane garnitury były bezkonkurencyjne zarówno pod względem modnych sylwetek, jak i krawiectwo. Teraz, mając zaledwie dwa sezony couture w roku, może skoncentrować się na pokazaniu swojej wiedzy o rzemiośle, aby tworzyć ubrania, które jego klienci będą chcieli kupować raz za razem.

Nigdy nie przegap najnowszych wiadomości z branży modowej. Zapisz się na codzienny biuletyn Fashionista.