Założyciel Band of Outsiders Scott Sternberg w 2014 roku. Wytwórnia niedawno anulowała wszystkie swoje jesienne zamówienia i zamknęła swój flagowy produkt w Nowym Jorku. Zdjęcie: Joe Scarnici/Stringer/Getty Images
Wyszedłem zjeść w sobotni wieczór, moja trzecia wizyta w restauracji, która została otwarta jakieś sześć miesięcy temu. Początkowo zarezerwowałem tam rezerwację, ponieważ pociągają mnie nowości. Znajduje się w popularnej dzielnicy, ale więcej niż kilka przecznic od utartych części, a jej szef kuchni pracował w kilku bardzo modnych restauracjach. Menu, od surowego baru po koktajle, jest atrakcyjne. Właściciele wykonali również dobrą robotę z brandingiem: ładne logo, piękne wnętrza, pomysłowe nazwy koktajli.
Mój pierwszy posiłek w restauracji X zakończył się sukcesem: atmosfera delikatnie tętniła życiem, a jedzenie było dobre, jeśli nie cholernie świetne. Podczas następnej wizyty mój mąż i ja zaprosiliśmy kilku przyjaciół i wydawało się, że im się to spodobało. Ale ten weekend był inny. Wszystkie rzeczy, które początkowo doceniałem, zaczęły mnie nosić. O ile lokalizacja na uboczu była początkowo atrakcją, w sobotnią noc zaowocowało to wieloma pustymi stolikami, podczas gdy bardziej przeciętne restauracje bliżej akcji tętniły życiem. Zgrabny branding i drogie menu wciąż wydawały się przyciągać nowicjuszy – zwłaszcza grupowych kolarzy, którzy… prawdopodobnie miał problem z zarezerwowaniem tak dużej imprezy gdzie indziej — ale nie powtarzających się klientów, którzy poświęcają się ich zapełnianiu siedzenia. Te atmosferyczne rozczarowania można by zignorować, gdyby jedzenie było warte swojej ceny — obiad dla dwojga plus napoje to około 120 dolarów. To dobrze, ale może nie tak dobrze. Kiedy rozejrzałem się po pokoju, nie mogłem powstrzymać się od myślenia: „To miejsce nie przetrwa, nawet jeśli kibicuję temu”.
Miałem to uczucie wiele razy podczas jedzenia w restauracjach i wiele razy podczas patrzenia na modę. Stwierdzenie, że jest „więcej marek niż kiedykolwiek” jest prawdziwe. W 2003 roku w oficjalnym kalendarzu New York Fashion Week znalazło się 154 projektantów. W 2014 roku, że liczba ponad dwukrotnie większa do 324, dzięki ciekawej mieszance okoliczności. Są konkursy dla młodych projektantów — od CFDA/Moda Fashion Fund do Międzynarodowej Nagrody Woolmark — która obiecuje pieniądze, ale także bardzo potrzebne mentoring. Jest więcej inwestorów, od aniołów po firmy private equity, zainteresowanych inwestowaniem pieniędzy w modę. I jest więcej obietnic wielkiego wyjścia, à la Michael Kors IPO o wartości miliarda dolarów.
Jednak najważniejszym – i przeoczonym – czynnikiem może być to, że we współczesnym społeczeństwie przedsiębiorczość jest uważana za godne podziwu. Uważa się, że najbardziej ambitni ludzie żyją po to, by pracować, prawda? Jeśli poświęciłeś swoje życie jednej firmie, dlaczego ta firma nie miałaby mieć na niej Twojego nazwiska? Zarabianie na sześciocyfrowej pracy w korporacji nie jest już seksowne. To seksowne, aby nic nie płacić i grać, że nadejdzie Twoja wielomilionowa wypłata.
Ale większość restauracji upada, podobnie jak większość startupów. Scenariusze nigdy nie powstają, a dzieła sztuki nigdy nie są oglądane. Moda oczywiście nie jest odporna na to niepisane prawo, a ten rok okazał się szczególnie trudny dla branży. Tylko w ostatnim miesiącu Banda outsiderów wstrzymane operacje, Zaszczyt zamknęła działalność w zakresie odzieży gotowej, aby skupić się na zamówieniach niestandardowych i projektanta Dior Homme Kris van Assche ogłosił zamknięcie jego marki odzieży gotowej do noszenia o tej samej nazwie.
Inni zdecydowali się na reorganizację. Piotr Som wziął sezon wolny. Marc Jacobs ogłosił, że się spasuje Marc autorstwa Marca Jacobsa do głównej kolekcji, podążając za przykładem Dolce & Gabbana, który zlikwidował D&G w 2011 roku. I krążą plotki, że inne marki przyjmują podobne podejście.
To był również czas transformacji na poziomie masowym. J.Crew, globalny twórca smaków z ostatniej dekady, wydaje się nie mieć jego asortyment w prawo i dlatego odnotował spadek sprzedaży. Szczera cierpliwość kontynuuje swoją walkę o dobór odpowiednich kolorów. Zyski Ann Taylor skurczyły się w 2014 r., spadła również jej sprzedaż. (Na szczęście dla akcjonariuszy Ann Inc. został niedawno sprzedany większej grupie detalicznej za ponad 2 miliardy dolarów, czyli 47 USD za akcję, około 20% premii na akcjach).
Wszystkie te złe wieści mogą czuć koniec świata, a wstrząsy bez wątpienia będą kontynuowane. Następstwa mogą nawet spowodować, że inwestorzy odwrócą się od mody, a młodzi projektanci wrócą do domniemanego bezpieczeństwa korporacyjnego koncertu.
Co, powinienem powiedzieć, może nie być złą rzeczą. Jeśli nie nienawidzisz ubrań (a jestem pewien, że kilku dziennikarzy modowych tak), nie da się ukryć tego biznesu i nie chcieć, aby ludzie odnieśli sukces. Talent i wizja powinny być nagradzane, prawda? Ale rzeczywistość jest taka, że talent nigdzie cię nie zaprowadzi. Sprytny tylko trochę dalej. Pieniądze pomagają. Ale szczęście? Los? Opatrzność? Jakkolwiek chcesz to nazwać, bycie we właściwym miejscu we właściwym czasie z odpowiednimi ludźmi wokół ciebie jest tym, co prowadzi do sukcesu.
Rozważ poprzednich laureatów nagród CFDA. Dla każdego Ralpha Laurena, Donny Karan i Calvina Kleina jest Jhane Barnes, Andrew Fezz i Gordon Henderson, utalentowanych projektantów, których biznes nigdy nie rozwijał się w ten sam sposób. Choć trudno jest zaakceptować fakt, że nawet wytwórnie o największym potencjale mogą nie odnieść sukcesu, nie pozostaje nic innego, jak iść dalej.
Ludzie mody lubią narzekać, że zmiany, jakie zaszły w biznesie w ciągu ostatnich 20 lat, nie były na lepsze. Że teraz wszystko sprowadza się do brandingu i marży. Że prawdziwi artyści nie mają miejsca ani czasu na rozwój. Nie jestem pewien, czy całkowicie się z tym zgadzam, ale powiedzmy, że to prawda. Więc zrób coś z tym! Jeśli jesteś redaktorem magazynu, znajdź na swoich stronach trochę więcej miejsca dla projektantów, w których wierzysz, nie tylko dla tych, którzy mają pieniądze na reklamę. Jeśli prowadzisz dom towarowy, ściślej współpracuj z młodymi talentami, aby upewnić się, że rzeczywiście mogą realizować składane przez Ciebie zamówienia – i negocjuj warunki, które nie doprowadzą ich do bankructwa. A jeśli jesteś projektantem, dowiedz się czegoś o tym biznesie, zanim wskoczysz do głowy. Nawet jeśli masz wszystkie rodzinne pieniądze na świecie, 99,9% czasu to za mało, aby utrzymać markę modową dłużej niż kilka lat.
To wszystko łatwiej powiedzieć niż zrobić, ale nie jest to niemożliwe. Zamiast opłakiwać marki, które straciliśmy, branża musi skupić się na tym, co działa, a co nie, i jak może być lepiej następnym razem. W końcu po prostu nie wiemy, co dalej z żadnym z tych projektantów. Kto by pomyślał w 1993 roku, że bankrut Michael Kors będzie miliarderem? Na pewno nie wielu. Ale stało się.