Najlepszą rzeczą w posiadaniu stałego biletu jest zmuszanie do czekania na zewnątrz do kilku minut przed rozpoczęciem pokazu.
W promieniach słońca i gigantycznej filiżance kawy mogłem oglądać paradę wejściową do RM Rolanda Moureta. W tym momencie jest więcej fotografów stylu ulicznego niż ludzi do sfotografowania; to jest jak cyrk.
Tego ranka ludzie faktycznie ociągali się (w tym jedna kobieta z gołymi nogami, która musiała być zamrożona!) i rzucali fotografom błagalne spojrzenia, praktycznie błagając o zrobienie im zdjęcia.
Potem zdałem sobie sprawę, że gdybym dostał zaproszenie w formie papierowej, nie musiałbym wcale czekać na zewnątrz i wskoczyłem na siłownię. Ze szklanego dachu zwisały olbrzymie balonowe latarnie, a dziewczyny szyły na podłodze „X” w seksownych drapowanych sukienkach z warstwowymi kamizelkami i skórzanymi kurtkami. Różowy zamsz Louboutins na szpilkach pasował do każdego stroju, nawet fuksji, a w przypadku linii znanej z damskich sukienek było mnóstwo spodni i topów.
I tak, był aksamit, ale Mouret użył go jako akcentu zamiast pełnego spojrzenia, co oczywiście tłumaczy głośne okrzyki na koniec występu.