Jeśli podczas pokazów paryskiego tygodnia mody na jesień 2013 wyłania się wyraźny trend, to jest to idea między męskością a kobiecością. Androgynia ma z tym niewiele wspólnego. Zamiast tego projektanci—Marco Zanini w Rochas a w szczególności Dries van Noten – rozsyłali modelki w bardzo kobiecym lub bardzo męskim wyglądzie, łącząc to, co niektórzy uznaliby za wzajemnie wykluczające się pomysły.
Vanessa Bruno poszła podobną ścieżką na jesień. Jeden zestaw modelek miał na sobie garnitury w stylu bankiera z Wall Street: szare prążki, oversize, błagające o szelki. Nawet zapięcia na guziki wyglądały jak coś z garderoby Gordona Gecko, z białymi kołnierzykami i akcentami francuskiego błękitu.
Ta część, część bankierska, była dobra. Druga grupa wybiegów nosiła cekinowe sukienki mini w stylu lat 60. Były urocze – coś w rodzaju tego, co facet od finansów może chcieć, aby jego dziewczyna ubrała się w klubie – ale poza tym nie było żadnego związku między tymi dwoma spojrzeniami. Czuli się oderwani w sposób, w jaki te pomysły na pojedynki nie powinny – ten sam rodzaj dziewczyny nie pasowałby do obu tych stylów. Chociaż wszystko było całkiem fajne i modne, nie było szczególnie spójne.
Zdjęcia: IMAXtree