Tot voor kort herkende de modewereld vrijwel maar één vorm van: vingernagel als zijnde in zwang: Netjes geordend, kort en ronduit vierkant. Alle andere lengtes waren gereserveerd voor, in mijn gedachten, mythische, langer genagelde afvalligen zoals Flo-Jo en mijn moeder. Maar ik niet - nee, ik ging voorzichtig mee met de modeverpakking en knipte mijn nagels (of laten we eerlijk zijn, ze plukte) ijverig zodat de blanken nauwelijks voorbij de rand van mijn vingertoppen kwamen. Het leven, inclusief mijn nagels, was eenvoudig. Maar simpel is saai, toch?
Dat verklaart waarom ik zo verliefd was op Lana Del Rey toen ik haar begin dit jaar voor het eerst zag. Het waren niet haar overrijpe lippen die me intrigeerden (hoewel het is moeilijk om niet te staren), het waren haar klauwachtige nagels: superlang, puntig, vrouwelijk, onpraktisch, verbazingwekkend - en binnenkort gepleisterd over metrostations, billboards en winkelcentra in H&M's herfst/winter campagnes. Maar LDR was niet de enige stijlbewuste celeb die deze trend volgde: als bij toverslag (of acryl),
Rihanna, Beyoncé en Lady Gaga ze begonnen allemaal te pronken met wat sommigen "stiletto-nagels" noemden. En ik had ze ook nodig.Met de Heer Lana als mijn getuige (en mani-muze), zou ik lang, puntig, vrouwelijk, onpraktisch, geweldige nagels!
Dus ik versterkte (ta, Nail Life Revitalizer!). En ik poetste. Ik heb ingediend. Ik Instagramde. Ik wachtte. En wachtte. Heel veel. Ik zou nog meer op Instagram zetten. En uiteindelijk groeiden ze.
Nu zit ik hier, langgenageld en vooral liefdevol leven, hoewel mijn dagelijkse bestaan meer is veranderd dan ik ooit had kunnen voorzien op die noodlottige dag slechts zes korte weken geleden. Wat vroeger het belangrijkste onderdeel was van mijn bedtijdroutine - mijn contactlenzen uitdoen - is meer een stekende oorlog tussen mijn vingers en mijn hoornvlies, wat er vaak toe leidde dat mijn lenzen met tegenzin (en droog... zo, zo droog) 's nachts blijven zitten.
Typen op mijn Macbook (wat een enorm deel van mijn werk is) resulteert nu vaker in ongeveer vijf miljoen extra klikken op de knop 'verwijderen' om mijn ontelbare typefouten te corrigeren - Steve Jobs deed dat niet ontwerp deze toetsenborden met klauwen in gedachten. Vandaag kostte het me drie pogingen om het woord ottle te typen. Ik bedoel blttlr. Ehm... fles. Wat duidelijk een verwijzing was naar nagellak. Gaaf.
Het zou me niet verbazen als iedereen om me heen op een bepaald moment een moord zou doen om een tondeuse naar deze slechteriken te brengen - nagels tikken is een soort hobby geworden, de tweede alleen om mijn nagels te laten groeien natuurlijk! Het is zo'n vrolijk geluid: Clickity-clickity-click! Ik glimlach als ik eraan denk! Eigenlijk, nee - ik lach omdat ik... aan het doen het direct! Leuk lange nagel weetje: The great Dolly Parton bedacht eigenlijk het ritme van "9 tot 5" door haar nagels tegen elkaar te klikken. Probeer nu de ontzagwekkendheid van dat kleine hapje te weerleggen.
En handenarbeid? Ha! Ik klik met mijn nagels bij de gedachte. Ik ben eigenlijk een week geleden verhuisd naar een appartement zonder enige onderbreking - hoewel er een paar nachten later een lichte beschadiging optrad tijdens het herschikken van mijn meubels. De gedachte dat dat nu gebeurt, doet mijn vingers trillen. Serieus - ik woon in absolute angst van het breken van een nagel. Zelfs het wassen van mijn haar is een beproeving geworden - daar is droogshampoo toch voor? Kleine voorwerpen van platte oppervlakken halen? Zou het niet gedacht hebben. Mijn kunstig verworven Draw Something-vaardigheden? Het is alsof ik ze nooit heb gehad. En mijn pincode intikken bij de kassa? Nee bedankt, ik doe de eer.
Maar ondanks alle levensproblemen die mijn onderhoudsvriendelijke nagels me de laatste tijd hebben bezorgd, weet ik niet zeker of ik ooit weer normaal kan worden. Geloof me, ik denk er veel over na. Kan iemand voor een baby met klauwen zorgen? Zal mijn toekomst? inclusief tuinieren (als ik ooit een tuin heb, tenminste)? Zou de holte van mijn ultralange duimnagel binnenkort kunnen verdubbelen als een klein terrarium? Dit zijn dingen waar ik, als het zover is, meer over moet nadenken. Nagelperfectie heeft een prijs.
Eén ding is zeker: mannen houden van de mani. Nee, serieus - ik weet niet waarom, maar ze doen het wel. Een vriend ging zelfs zo ver om ze 'sexy' te noemen. Ik weet het, echt? Ik was geschokt. Of het nu een rare moedervlek is of mijn nieuw aangescherpte krabtalenten, ik weet het echt niet zeker. Maar ik klaag niet - en zij ook niet als ik onvermijdelijk in huilen uitbarst, kreupel op de grond over gespleten nagels. Hoewel vingers gekruist heb ik nooit, ooit nodig hebben.
[red. opmerking: Nora, laten we dit wees een waarschuwing voor u.]