Long Nguyen is de mede-oprichter/stijldirecteur van Pronken PARIJS--Een menigte mensen blokkeerde de ingang van die van gisteren Dior voorstelling in het Musée Rodin. Het was de jonge Chinese actrice Lin Peng, die voor de foto poseerde bij de poort in plaats van op de binnenplaats. "Hier! Glimlach! Deze kant op alsjeblieft!" schreeuwden de fotografen. Maar niemand leek te weten wie ze was, afgezien van het feit dat een groep begeleiders haar begeleidde en daarom moest ze een grote beroemdheid zijn. Eenmaal veilig in de grijze tent, was alles rustig en was er meteen een vertrouwd gevoel. De muren en de achtergronden waren exacte reproducties van de verf en het lijstwerk van de wandpanelen van het hoofdkantoor van Dior Avenue Montaigne. Als het decor van de tent een indicatie was van wat komen gaat, dan is het zeker de Dior herfstcollectie van 2012, ondanks pogingen om de handtekeningen van het huis (zoals een bruine tweed minder gestructureerde versie van het Bar-jack gecombineerd met een zwierige rok tot op de thee), bleven typisch goed Dior. In tegenstelling tot de
Dior couture show in januari, waar het erfgoed van Dior werd ontleed en tentoongesteld met ongelooflijk handwerk op stevig organza, deze herfstshow zonder twijfel in de richting van de meer commerciële elementen die de verkoop van Dior hebben ondersteund sinds het schandalige vertrek van Galliano afgelopen maart. Natuurlijk, de lichtroze licht geplooide schedejurk met riem in de taille of de bedrukte antracietkleurige lange jas, waren onberispelijk en zullen zeker bestsellers worden in de Dior-winkels over de hele wereld. Idem het grijze Bar-jack met leren revers - het kan net zo gemakkelijk met een spijkerbroek worden gedragen als de lange rok waarmee het werd getoond. Maar 'Waar was de mode?' Ik veronderstel dat iedereen de vraag had toen we de tent verlieten. Zeker een neiging om te veel looks te laten zien (56 - een van de belangrijkste nadelen van de show) was een probleem. Een strakkere bewerking zou zeker hebben geholpen. Toch was er nog iets anders. Ik ging onlangs naar de bibliotheek om in modebladen uit de jaren '50 en '60 te kijken hoe er toen over mode werd gerapporteerd. Het meest opvallende verschil tussen toen en nu is dat de focus toen vooral lag op de kleding en hoe ze werden gemaakt en hoe ze te dragen. Trends gingen over de kleuren en stoffen en snitten van de kleding die lezers in winkels konden kopen.Tegenwoordig is mode een entertainmentreus geworden en je moet een gimmick hebben, zoals het liedje gaat. En dat heeft het perspectief veranderd van hoe we nu naar mode kijken. Is het mogelijk dat we er zo aan gewend zijn geraakt om bij elke show innovatief modeontwerp te willen zien, dat we geen show meer kunnen accepteren die alleen over kleding gaat? Het is een moeilijke vraag om te beantwoorden. In de huidige reality-tv-tijden is goed gemaakte kleding zeker te saai voor een publiek dat geconditioneerd en verslaafd is aan de hype-elementen van mode, vooral in confectiekleding. Het is grappig, want de heer Gaytten gebruikte dezelfde, gimmick-vrije, terug naar de basisbenadering voor de couture van januari, wat resulteerde in een tegengesteld effect - het werkte. Ik wou voor deze show dat hij een aantal van de Dior-elementen had genomen en iets heel anders had gedaan. Dat zou verrassend zijn geweest, maar zou dat de boot teveel hebben doen schudden? Ik vraag me af of de actrice Lin Peng of de klanten die Dior's winkels over de hele wereld bezoeken, zich zo druk zouden maken over het schijnbaar opzettelijke ontbreken van enig avant-garde element in deze show. Zullen ze de kleren niet kopen omdat er geen sneeuw of regen of farao's of ijsbergen op de landingsbaan waren?
De verkopen voor Dior onder Gaytten blijven sterk. Laten we zien hoe het gaat...
Foto's: Imaxtree