Voor Riccardo Tisci van Givenchy is creatieve burn-out een kwestie van keuze

Ontwerpers zeggen vaak dat de CFDA/Mode Mode Fonds is een geweldige ervaring, zelfs voor degenen die niet winnen, en dat zou echt waar kunnen zijn. Er zijn mogelijkheden voor facetime met mensen zoals Anna Wintour en een hele reeks andere veteranen uit de industrie. Er is ook het jaarlijkse prijsuitreikingsdiner zelf, een behoorlijk weelderige aangelegenheid met een rode loper, cocktails, beroemdheden, potpie en een keynote-spreker met een grote naam. In navolging van Tom Ford en Stella McCartney, die respectievelijk in 2013 en 2014 spraken, betrad Riccardo Tisci het podium tijdens het evenement van maandagavond en koos ervoor om deel te nemen aan een gesprek met Mode Europese hoofdredacteur Hamish Bowles in plaats van alleen te spreken.

Bowles begon met het bedanken van Tisci voor het "overwinnen van [zijn] angst" om in het openbaar te spreken, waarbij hij de creatief directeur van Givenchy uitriep voor zijn verlegenheid, die, ondanks dat het enigszins in strijd was met zijn

jetsetten, hard feesten, tijdschriftdekking, Kardashian/West-liefhebbende publieke persona, was vrij duidelijk tijdens het gesprek.

Er is veel veranderd in de 10 jaar sinds de ontwerper voor het eerst de Givenchy-positie innam, wat hij overigens op dat moment niet eens wilde. "Toen ze me vroegen, bevond ik me op een moment in mijn leven waar ik heel jong was en op het punt stond mijn eigen identiteit te vinden, dus ik wilde de baan niet echt aannemen. Ik raakte er helemaal van in paniek", vertelde hij aan Bowles. "Financieel ging het niet goed met mijn familie, dus dat was de reden dat ik ja zei tegen deze baan."

Hij herinnerde zich toen dat hij het die eerste jaren moeilijk had. Zijn donkere, voornamelijk zwarte esthetiek stond in schril contrast met het uiterlijk van de mid-aughters. "In het begin snapten mensen het niet, er waren veel mensen tegen me, wat prima was, want ik begreep dat het een moment was waarop alles was glitter en hoge hakken en glanzend." Hij hield vast aan zijn wapens en besteedde de eerste jaren aan het bouwen van de "identiteit van het huis", en niets anders. Hij gaf geen interviews of ging niet om met beroemdheden. "De eerste vijf jaar... Ik was te verlegen om interviews te geven. Ik heb in geen enkele pers gestaan", zei hij. "Ik besloot te stoppen met het kleden van beroemdheden en ik had nog niet de moed om iemand aan te kleden." Amanda Seyfried en Lorde, die tijdens het evenement Givenchy droegen, luisterden in het publiek.

De discussie ging toen over burn-out bij ontwerpers - een hot topic sinds de recente en onverwachte vertrek van Raf Simons uit Dior en Alber Elbaz uit Lanvin, en iets waarnaar Tisci lijkt op de een of andere manier immuun. Bowles wees erop dat hij verantwoordelijk is voor 16 confectiecollecties, 16 accessoirecollecties en twee couturecollecties per jaar, naast het werken aan geuren en winkelinrichting. Hij vroeg Tisci hoe hij in staat is om die deadlines te halen en "je Instagram-leven er nog steeds als zo veel bereisd plezier uit te laten zien."

Tisci suggereerde dat het een kwestie van keuze was. "De eerste vijf jaar was ik een workaholic," zei hij. "Alles veranderde nadat John Galliano [werd ontslagen bij Dior] en Alexander McQueen [zelfmoord pleegde]. Dus dat zette me aan het denken.” Naarmate mensen zijn werk meer accepteerden, kreeg hij meer zelfvertrouwen. "Ik besluit dat ik pauzes nodig heb, ik moet reizen, ik moet naar clubs, ik hou van muziek, ik hou ervan nieuwe vrienden te ontmoeten."

"Ik denk dat we het verdienen omdat we zo hard werken en het is een baan die onder zoveel druk staat", vervolgde hij. "Dat was mijn beslissing om evenwichtiger te zijn."