Ondanks het feit dat de gemiddelde Amerikaanse vrouw nu een maat 14, lijkt het alsof de modewereld minder plusvriendelijk is dan ooit. Eerst was er de Abercrombie & Fitch PR-ramp, waar CEO Mike Jeffries zei dat vrouwen boven een bepaalde maat "niet thuis kunnen horen" in zijn winkels; nu is Lululemon beschuldigd worden van het mijden van klanten met een grotere maat, verstoppen hun maat 12 van de verkoopvloer.
Je hoeft niet ver te gaan om de ongelijkheid tastbaar te zien: een snelle trip naar de nietjes-e-commercesite Net-a-Porter, bijvoorbeeld, laat zien dat er momenteel meer dan 2000 opties zijn in een maat 6. Klik op een maat 12 en dat aantal zakt tot net boven de 200. Het is een algemene ervaring in de winkelruimte, wat betekent dat retailers de gemiddelde Amerikaanse vrouw (zoals ikzelf) verlaten om een kledingkast bij elkaar te schrapen. Maar winkelier ModCloth onlangs gemeld dat de gemiddelde klant met een plus-size klant uitgeeft meer dan haar tegenhanger van het rechte formaat - dus wat geeft het?
"Er is een [arrest geplaatst op] plus-size van de normale markt die zegt: 'We gaan je niet het vierkant geven' beeldmateriaal op onze verkoopvloer omdat we je niet in onze winkel willen'", zegt Eden Miller, die haar eigen plus-size lijn ontwerpt genaamd Cabiria.
"Ze zeggen dat het niet verkoopt, terwijl er in werkelijkheid niet genoeg diversiteit in het aanbod is en het in een achterkamertje wordt geschoven", zegt ze. legt verder uit, verwijzend naar warenhuizen die hun kleding in grote maten tussen hun huishoudelijke artikelen en kinderkleding plaatsen afdelingen. "Als je door een stapel bankhoezen moet lopen, of de veronderstelling is dat je een moeder bent en terwijl je aan het winkelen bent voor je kind je gaat gewoon alles pakken wat bij je lichaam past en het aantrekken, dat is niet echt aandacht voor de klant in gelijke mate manier."
Deze aanpak heeft niet alleen gevolgen voor de verkoopvloer, maar ook voor de manier waarop ontwerpers leren werken. Aimee Cheshire, die de website beheert Madison Plus Select, vertelt me dat veel modescholen niet eens plus-size ontwerpen onderwijzen. "De markt is voor de reguliere modewereld, mensen die ontwerpen voor rechte maten", vertelt ze me. "Dus mensen denken dat het gek is om hun studenten te leren hoe ze grote maten moeten tekenen en ontwerpen voor die figuren, omdat het veel moeilijker is."
Ondanks deze uitdagingen - of misschien - omdat van hen - nieuwe opties voor de plus-sized klant duiken elke dag op van indie-ontwerpers. En dankzij internet zijn die mogelijkheden niet langer beperkt tot vrouwen in stedelijke gebieden. Maar zelfs met een groeiend veld van ontwerpers met een grotere maat, wordt het niet per se eenvoudiger om meer fashion-forward tarief te bemachtigen. "Het probleem ontstaat wanneer coole dingen niet in grote hoeveelheden worden ontwikkeld", legt Cheshire uit.
"Ik heb deze geweldige ontwerpers, maar ze zijn allemaal bezig met hun schoenen," vervolgt ze, daarbij verwijzend naar Miller's lijn Cabiria en een andere favoriet van haar, Stefanie Bezaire. "Ze kunnen maar een handvol van één maat maken, dus misschien heb je drie maat 18's - de productiehoeveelheid is zo klein omdat ze het allemaal zelf doen en het zelf of via Kickstarter."
En de meer gevestigde lijnen die grote maten op massamarkt aanbieden, maken er geen reclame voor. "Eén ding dat de zichtbaarheid van de groeiende plus-size markt enorm zou verbeteren, is als ontwerpers die... die momenteel grote maten aanbieden, hebben meer van hun middelen geïnvesteerd in het publiceren en op de markt brengen van hun lijnen," aanbiedingen Nicolette Mason, blogger en bijdragende moderedacteur bij Marie Claire.
"MICHAEL Michael Kors [de eigentijdse lijn van Kors die verkrijgbaar is in grote maten] is verkrijgbaar in bijna elke afdeling winkel - van Bloomingdale's tot Macy's tot Nordstroms - maar ze publiceren de lijn nooit of besteden er geen advertentieruimte aan op alle."
Zonder die waardevolle advertentieruimte kunnen of willen modebladen de redactionele ruimte ook niet besteden aan pluslijnen. Mason, die schrijft Marie Claire'Big Girl in a Skinny World'-stuk elke maand, heeft misschien wel het beste perspectief op deze specifieke uitdaging. "Het is heel moeilijk voor merken met een groter formaat om plaatsing van gedrukte media te krijgen", zegt ze. "Als je telt Marie Claire, Mensen StijlHorloge, In stijl, Rood boek en Glamour, ze hebben allemaal een speciale pagina voor grote maten."
"Er is gewoon niet veel echte ruimte om het woord naar buiten te brengen."
Het is een cyclisch probleem: zonder berichtgeving van de media kunnen bedrijven niet de aandacht trekken van potentiële investeerders. "WWD zou me geen tijd van de dag geven, en ik denk dat ik een echt geweldig product heb waar over moet worden gepraat," vertelt Cheshire me over haar site. "Beleggers stoppen graag geld in een andere denimlijn of een portemonneecollectie of een sieradenlijn. Ze moeten een stap omhoog zetten en in ons gaan geloven en deze industrie echt gaan helpen groeien, want we zijn al zo lang aan het opstarten dat het tijd is om het echt naar een hoger niveau te tillen."
Maar uiteindelijk verbeteren de omstandigheden alleen als de plusklant bereid is om in zichzelf te investeren. Elke vrouw die ik sprak, vertelde me op de een of andere manier dat de gemiddelde plusklant terughoudend is om in haar garderobe te investeren. Het is het soort ondersteuning dat essentieel is voor de groei van een levensvatbare modemarkt voor grote maten. Maar het is een probleem dat volgens Miller diep zit.
"[Vrouwen met een maatje meer] worden in wezen aangevallen in de media, ze krijgen te horen dat je een moreel standpunt moet hebben over hoe groot je bent in plaats van te worden comfortabel voelen en het accepteren en op zoek gaan naar mooie kleding in jouw maat", legt ze uit, "of de lichaamsdysmorfie aan de andere kant waar zoveel vrouwen aan de zwaardere kant van het plus-maatspectrum het gevoel hebben dat ze er niet goed uitzien in alles wat ze aantrekken, zelfs als ze iets aantrekken en eruit zien fantastisch. Het is het aspect van lichaamsacceptatie."
Het is een gecompliceerde kwestie en de modemarkt voor grote maten heeft nog een lange weg te gaan. Maar dankzij uitgesproken bloggers, grootwinkelbedrijven zoals ASOS die stijlvolle pluslijnen lanceren, en indie-ontwerpers zoals degenen die Cheshire op haar site ondersteunt, gaan de zaken vooruit.
Bekijk enkele van Cheshire's favoriete plus-sized ontwerpers: