Haute couture begon deze week in Parijs met een van de meest langverwachte shows van het seizoen: Christian Dior, zonder in ongenade gevallen creatief directeur John Galliano. Galliano's studio-assistent Bill Gaytten, die onlangs werd benoemd tot creatief directeur van de Galliano-label, nam de buiging na de show, maar hij kreeg weinig lof voor zijn inspanningen. De recensies van alle grote kranten zijn binnen en ze zijn niet goed.
Hier is een samenvatting: Cathy Horyn, New York Times
Dus ik was een beetje verbaasd dat het huis zoveel spel gaf aan Bill Gaytten, een studio-assistent, die in 1999 naar Dior kwam met de heer Galliano... Ik mag meneer Gaytten. Hij is een lieverd, maar hij is geen ontwerper. [Gaytten vertelde Horyn later dat hij de baan bij Dior wil.]
De collectie die vandaag wordt gepresenteerd, met moderne architecturale vormen als referentie (althans dat verklaart de domme kubussen en ballen die in het haar van de modellen zijn ingebed), was een mengelmoes. Ik had het gevoel dat meneer Gaytten, zonder veel begeleiding te geven, de studiohanden liet spelen met vrije vormen... Die smetteloze Dior-lak was niet evident. Sommige lange, vloeiende jurken van met de hand beschilderde zijde zagen er modern genoeg uit, maar voor het grootste deel leken de kleding op te felle kostuums.
Als Dior een historisch huis is, een stukje Franse geschiedenis (en ik denk dat het dat is), dan moet Dior een ontwerper vinden die een esthetische visie kan neerleggen voor het komende decennium of zo. En dan moeten ze hem of haar het werk met volledige steun laten doen.
Suzy Menkes, Internationale Herald Tribune
Ongeacht de aanklacht dat hij doorweekt was van de drank, zijn hoofd uit zijn hoofd had gezeten met pillen of wild tierde, John Galliano bracht een finesse en exquise lichtheid naar het huis die, met zijn vertrek, is weggeblazen als confetti in de wind.
Fantasie is een delicate en persoonlijke visie. De ernstige fout van Bill Gaytten, 51, die het team leidde om deze collectie te creëren, was om 23 jaar lang niet te vertrouwen op zijn kracht bij de heer Galliano als een uitzonderlijk bekwame kleermaker en patroonsnijder.
[T] hij showmanship leek ruw als jurken die eruitzagen alsof ze waren geïnspireerd door een Braziliaans regenwoud (of misschien door Prada's tropische prints) werden ontplooid als een vlindervleugel op de catwalk in een parodie op een show van circa 1975.
WWD
Christian Dior: Het valt ver onder het niveau van de grote mysteries van het leven. Maar iedereen die zich heeft afgevraagd hoe een couturehuis het creatief gezien zou kunnen doen zonder een couturier (en de laatste tijd is dat een groot deel van de modewereld) kreeg maandagmiddag antwoord bij Christian Dior: niet goed.
Dit ging niet over een interne ontwerper of ontwerppartners die een poging deden om opnieuw uit te vinden. Integendeel, het telegrafeerde de interim-status, en in haute couture werkt interim niet.
Er waren vormen van Galliano Dior, knipogen van Galliano Dior en zelfs de durf van Galliano Dior. Wat er niet was: het meesterschap van Galliano Dior dat zoveel van zijn werk, waaronder enkele van zijn veiligste collecties, naar een land van zeldzame schoonheid heeft vervoerd.
Tim Blanken, Style.com
De openingsoutfit - een gekke plaveiseljas met een kraag met ruches en een volledige geplooide rok - ving een beetje de postmoderne waanzin van Memphis. En de daaropvolgende parade van gevouwen, gelaagde, onafgewerkte tafzijde, gazar en organza had een vergelijkbare aanval op couture-orthodoxie. Er waren een paar Bar-jassen in de mix, die Dior's erfenis erkenden, maar het overheersende gevoel was dat een demon, al lang ingesloten, was vrijgelaten, zodat de Dior-vrouw plotseling bezeten was door een discopop die, op verzoek van Grace Jones, haar haar uitblies en stormloop naar de dichtstbijzijnde dansvloer in een hostess-jurk met molto-vleermuisvleugels die perfect de campiness van cult-fave tv-spel Abigail's Feest.
Jenny Barchfield, AP
Wanneer je collectienotities lezen als een verkorte geschiedenis van de kunst, architectuur en modeontwerp van de 20e eeuw, weet je dat je een probleem hebt. Dat was het geval bij Dior's eerste show in 15 jaar zonder zijn in ongenade gevallen voormalig creatief directeur John Galliano... Het was alsof Bill Gaytten – die een buiging maakte tijdens de show van maandag, hoewel de leidinggevenden van Dior snel benadrukten dat hij niet officieel over de teugels in het huis - probeerden zijn culturele eruditie te bewijzen door al die ongelijksoortige invloeden in één laten zien.
In de dagen na het ontslag van Galliano - dat vlak voor de confectieshow van het huis kwam na een video waarin de ontwerper die Adolf Hitler prees, ging viraal op internet - de directie van Dior loste de lastige situatie op met aplomb. Vier maanden later kan hetzelfde niet gezegd worden.