Het was slechts een kwestie van tijd voordat we een show met Kanye zouden bereiken, toch? Hij rolde om 11 uur stipt op met een entourage van vijf jongens en een hete meid, omhelsde Scott Schuman, maakte kennis met garantie en bleef hangen voor foto-ops. Ik stond in de rij te wachten om Preen binnen te komen, met mijn bonzende hoofdpijn en een grote Americano, en ik ben... ik ben er vrij zeker van dat hij mijn kniehoge rode suède laarzen een tweede blik heeft gegeven - dat is mijn verhaal en ik blijf erbij het. In het Altman-gebouw was het publiek het er unaniem over eens dat we Preen's reguliere Espace-locatie misten en Faran verklaarde: "Kanye is niet de beroemdste die deze show ziet." "Echt waar?" Ik vroeg. "Nee. Kijk eens naar Philip Green." Dus ik deed. Ik zei: "Hallo meneer Green. Mijn naam is Britt en ik schrijf voor een site genaamd Fashionista.com. We zijn enorme fans.' (Als hij ons niet echt leest, kan hij heel goed doen alsof.) 'Dus wat kun je me vertellen over Kate's nieuwe collectie?' "Niks. Maar je kunt het aan mijn jongens vragen, ze zijn er allemaal", lachte hij. 'Maar het zou zoveel beter zijn om het rechtstreeks van jou te horen,' porde ik. 'Sorry jongen,' knipoogde hij. Ouch, vooral als je bedenkt dat de echte kinderen van Anne Christensen op de met plastic bedekte landingsbaan aan het spelen waren. Hoe dan ook, dit joch ging zitten en keek toe hoe Preens ongewoon kleurrijke herfstcollectie voorbij paradeerde. Er was bont, meer uitsnijdingen en een aantal zeer strategisch geplaatste zakken bovenop de tepels van Karlie KIoss. Ondertussen mocht een gelukkig lid van Kanye's entourage pal in het midden van de Vogue-ttes zitten - klik door voor onbetaalbaar: "What the fuck is er aan de hand?" gezichten.