Voor grote ontwerpers is het vrijwel normaal dat fast fashion merken zullen "tekenen" inspiratie" uit een succesvolle collectie en bepaalde designelementen voor zijn eigen producten optillen — of slechter, recht omhoog klop het af. Sommige merken, zoals Alexander Wang en Diane Von Furstenberg, proberen hun ontwerpen te beschermen tegen namakers door middel van octrooibescherming, met wisselend succes.
Anderen omarmen de imitatie blijkbaar als vleierij en noemen het een dag.
in een recente interview met De onafhankelijke, Olivier Rousteing van Balmain uitte een verrassend - durven we zeggen, enthousiast? -- houding ten opzichte van winkeliers in de winkelstraten zoals Zara die zijn ontwerpen voor de massa vertalen:
"Ik vind het geweldig om een Zara-etalage te zien met mijn kleren gemengd met Céline en Proenza [Schouler]! Ik vind dat geniaal. Het is zelfs beter dan wat ik doe! Ik hou van de styling, ik hou van het verhaal... Ik kijk altijd naar de ramen, en het is geniaal wat ze vandaag doen. Ze gaan snel, ze hebben een geweldig gevoel voor styling en hoe ze op te pikken wat ze moeten oppikken van ontwerpers. Ik ben erg blij dat Balmain is gekopieerd - toen ik mijn Miami-collectie deed en we de zwart-witte cheques deden, wist ik dat ze bij Zara en H&M zouden zijn. Maar ze deden het op een slimme manier - ze mixten een Céline-vorm met mijn Balmain-print! Goed gedaan! Ik hou daarvan."
Nu zijn we ervan uitgaand dit was niet sarcastisch gezegd, hoewel dat best geweldig zou zijn. En het is waar: vanuit operationeel oogpunt hebben de Zaras en H&M's van de wereld (zie ook: Nasty Gal, Forever21) een indrukwekkende infrastructuur om het beste van Fashion Week te halen en vergelijkbare, goedkopere versies in recordtempo uit te pompen tijd.
Interessanter is echter dat Rousteing in wezen de creatieve teams van fast fashion-reuzen toejuicht voor hun mashup-vaardigheden - zij zijn de Meisje praat van de designwereld, en even populair bij meisjes van middelbare leeftijd.
Of misschien weet Rousteing gewoon hoe uitdagend het is om deze detailhandelaren met juridisch vuur te bestrijden en onderschrijft hij die oude filosofie om zich bij hen aan te sluiten in plaats van ze te proberen te verslaan.
We willen weten wat u denkt: is Rousteing een oplichter, of heeft hij gewoon een creatief genereuze houding?