Ik hield van Chloé toen Stella McCartney daar was; wie houdt er niet van paardenbroeken en ananassen? Ik kijk nog steeds op eBay voor Phoebe Philo's laarzen met houten hakken en mary janes, en ik ben dol op de groove waar Hannah MacGibbon zich in heeft gewerkt. (Paulo Melim Andersson was er niet lang genoeg om me eraan te hechten.)
Het was dus vol verwachting dat ik gisteren op mijn stoel belandde voor mijn eerste Chloé-show in de Tuileries. De tent was bedekt met wit, elke stoel was bedekt met een map met gouden reliëf en zelfs de bodes hadden cursieve 'C's geborduurd op hun frisse witte overhemden.
Raquel opende de show met het luchtige, veerkrachtige haar uit de advertenties van dit seizoen. De vrouw achter me ademde: "Mijn god, dat haar is goddelijk."
De kleren, die eigenlijk allemaal camel waren met grijze en denim accenten, zagen eruit alsof ze voor Celine's zusje waren gemaakt. Camelbroeken met hoge taille, een paar jumpsuits met lange mouwen, een rok met leren bies, een spijkerblouse en heel veel jassen en jacks. Ik bleef hopen dat een feestjurk, al was het maar één, over de catwalk zou zweven, maar dit was een erg volwassen, duur uitziende Chloé.
Maar ik zal de kameeljassen toevoegen aan alle dingen die ik leuk vind uit het Franse huis.