Ralph Rucci vervolgde zijn tocht naar gemoderniseerd gebied voor lente/zomer 2014, tot grote verrassing van zowel neofieten als tachtigjarigen gelijk (wat de laatste betreft, er zaten veel mensen op de eerste rij, allemaal fabelachtig versierd met de grootste hits van de steunpilaar uit de laatste 30 jaar). Rucci's silhouetten maakten de pezen tussen de eerste generatie klanten van de ontwerper en de volgende generatie bewonderaars strak - een sprankelende mandarijn vest met pailletten voor de doyennes van zijn Upper East Side, en een holografische mini-jurk met schelpen voor zijn groeiende onvoorziene situatie in de binnenstad.
De show opende met een reeks vaag Ann Demeulemeester-achtige scheidingen, zoals een halfdoorschijnende top over een smokingbroek, geflankeerd door slepende satijnen linten. Maar die vloeibaarheid en borderline-mannelijkheid veranderde al snel in een krachtpatser door dynamisch ijle, schone en soms ronduit verrukkelijke kleding. Een bronzen jurk van jersey, met een gehaakt mini-harnas bij de buste, kan de ene klant tevreden stellen, terwijl de andere klant tevreden zal zijn - arctisch wit maar met duizenden gelaagde glasvezelkabels, slingerende regenboogweerhaken met kwallenachtige gratie - kunnen heel goed aantrekken een ander. En wat betreft die grote oude dames uit de hoogste regionen van Manhattan, Rucci gaf ze genoeg om over na te denken: een glinsterende tinnen overjas, getextureerd maar conservatief, en een blouse van tule en crêpe geblokkeerd in tijdloos chic panelen. Een opmerking over tule - Rucci gebruikte er heel veel van, bijna angstaanjagend met watervlekken in doorzichtige, verzamelde blousons.
Foto's: IMAXtree