Modefotografen werden brutaal eerlijk - en politiek - tijdens de door Pirelli gesponsorde discussie over schoonheid

Het idee van een bandenbedrijf dat een panel organiseert tijdens New York Fashion Week met grote fotografen, een veelgeprezen auteur en een voor een Oscar genomineerde actrice klinkt als het soort bedrogen koortsdroom dat je zou kunnen hebben nadat je het hebt overdreven bij Galentine's blije uur. Als u niet bekend bent met de Pirelli-kalender, dat is. Natuurlijk ben je er op dit moment waarschijnlijk bekend mee - het merk noemt het tenslotte niet: 's werelds beroemdste kalender voor niets. Het is Pirelli's MO geworden om de meest getalenteerde, gewilde namen in de branche te werven - Mario Testino, Annie Leibovitz en Steven Meisel hebben allemaal hun camera uitgeleend, samen met zowat elk It-model of beroemdheid die je kunt noemen - om te zeggen samen een kalender met strakke, kunstzinnige, edgy en natuurlijk sexy afbeeldingen van enkele van de mooiste vrouwen op de planeet. Het is dus niet zo moeilijk dat het bedrijf gisteravond een aantal verheven namen bij elkaar bracht om de veranderende percepties van schoonheid te bespreken.

"Ik denk dat schoonheid het leven de moeite waard maakt", zei de geprezen fotojournalist en voormalig Pirelli-kalenderfotograaf Steve McCurry (de man achter de sluiter van die beroemde Afghan Girl-cover van) National Geographic die je kamergenote op de muur heeft gepleisterd na haar zomer bij Habitat for Humanity). Voor hem, legde hij uit, is schoonheid altijd gericht geweest op vrouwen die 'iets te zeggen hadden'.

De kalenderfotograaf van dit jaar, Peter Lindbergh Akkoord. "Ik denk dat mijn perceptie van schoonheid helemaal niet is veranderd", merkte hij op met zijn zware Duitse accent. "Ik herinner me dat ik in 1988, voor Anna [Wintour], moest weigeren Mode... Ik moest ze vertellen dat er niets inspirerends voor mij was aan deze vrouwen." In plaats van de nauwgezet dunne, glanzende lichamen en weelderige mode die het milieu van glossies uit de late jaren 80, legde Lindbergh uit dat hij aangetrokken werd tot het fotograferen van het soort meisjes waarmee hij naar de kunstacademie was gegaan, vrouwen wier perspectief zichtbaar werd in hun stijl.

Het is geen onbekend sentiment, een gevoel dat de afgelopen tien jaar aanleiding heeft gegeven tot de explosie van streetstyle-fotografie (en op zijn beurt evolueerde streetstyle tot een even gecommercialiseerde onderneming), maar Vanity Fair bijdragende redacteur en rondom badass Fran Lebowitz, in een opgerolde spijkerbroek en een epische, old school Doc Martens, wuifde het allemaal weg. "Kunstwerk kan goed zijn. Kunst is mode," zei ze, terwijl ze uitkeek over de menigte glinsterende insiders uit de industrie. "Ik weet dat we moeten zeggen dat schoonheid innerlijk is, maar kom op. Er zouden geen modellen zijn." Ze ging in op de manieren waarop de industrie zich heeft opengesteld (zij het langzaam) om meer gekleurde vrouwen mogelijk te maken, maar uiteindelijk: "Ze zijn allemaal mooi. Mensen voelen zich aangetrokken tot schoonheid. Ik denk niet dat de meest brutale eerlijkheid is wat je zoekt in de mode."

In de mode misschien niet, maar eerlijkheid was er op het paneel niet te bespeuren (bedankt, Fran!). Toen de discussie over digitale fotografie ging, schaamde Lindbergh zich niet voor zijn mening: "Mensen die zeggen dat film zo geweldig was? Bullshit." McCurry, die verwikkeld was in een kleine controverse vorig jaar stemde over photoshoppen in om het erover eens te zijn: "Digitaal is zoveel beter dan film." wat is? om niet te zeggen dat de fotografen geen problemen zien met de standaard van foto's in de industrie vandaag. "Wat de fotografie vernietigd heeft," legde Lindbergh uit, "is het verschrikkelijke scherm in de studio. Het brengt democratie met zich mee." Hij lachte, "Trump is gekozen, democratie is niet altijd goed", waarop Lebowitz, een uitgesproken tegenstander van Trump, een duim omhoog stak. "Democratie, nooit in de studio", beaamde ze.

Dat was ook niet het laatste van het politieke commentaar. Lebowitz zou later verder verklaren dat de huidige bewoner van het Witte Huis "erger is dan Mussolini, omdat mensen op hem hebben gestemd". toe te voegen: "Als er iets is dat je ooit wilde doen, en je kunt het, doe het dan nu." Lindbergh grapte dat hij geluk had om in te wonen Frankrijk. 'Je kunt niet ver genoeg weg wonen,' antwoordde Lebowitz. Modieus of niet, die eerlijkheid had zeker iets moois.

Meld u aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang elke dag het laatste nieuws uit de branche in uw inbox.