Op een vroege herfstdag in oktober regent het buiten de kantoren van Complexe media, de thuisbasis van een consortium van mediasites gericht op mannen. Maar in een kamer die wordt gebruikt als studio voor de serie "Fashion Bros" van Complex.com, schijnt de zon op de achtergrond van de skyline van New York City waar gastheren Lawrence Schlossman, hoofdredacteur van Vier pinnen, en James Harris, stijlredacteur van Complex.com, filmen een interview met Ronnie Fieg, het brein achter Kith NYC.
Het geklets is bijna eindeloos; de twee struikelen praktisch over elkaar om grappen te maken in de stijl van een middelbare schooljongen over paardenlijm, lichaamsfuncties en kleine lullen - oh god, dus, dus veel lulgrappen. Je krijgt bijna medelijden met de persoon die verantwoordelijk is voor het bewerken van de beelden tot een YouTube-verteerbaar pakket. Het is het soort interview waarvan je je niet kunt voorstellen dat het plaatsvindt in een vrouwenmode-formaat; niet dat we niet liefhebben "De blik
," maar het is moeilijk voor te stellen Laura Brown adviseren Karl Lagerfeld om samen te werken met Trojaanse condooms.Maar ergens tussen Fieg vragen in welke schoenen hij zijn maagdelijkheid verloor (Timberlands) en hoe hij denkt over zijn "fuccboi/maagd/loser" klanten, Schlossman en Harris krijgen serieuze vragen over de sneakerindustrie en Fieg's ontwerpachtergrond antwoordde. De resulterende video is even interessant als hilarisch (mits je van een iets meer, eh, jeugdig gevoel voor humor houdt, wat ik ben).
"Fashion Bros" is het geesteskind van de twee, die ook zo buiten de camera schertsen. Vrienden voor ongeveer vijf jaar, Complex had geïnvesteerd in meer video-inhoud en was op zoek naar een herenmodeshow met Schlossman, maar stopte omdat er niemand was die kon overeenkomen met zijn zelfverklaarde "extreem agressieve [agressieve] en intense persoonlijkheid." Toen voegde Harris zich bij het team, en de stukken vielen in... plaats.
De gastenlijst is ook niet al te sjofel: naast Fieg hebben ook Nick Wooster, Tommy Ton en A$AP Ferg een "Fashion Bros"-interview doorgenomen. Terwijl Harris grapt dat ze hun gasten via "verschillende trucs" hebben binnengehaald, is de realiteit dat het formaat van de show hen een unieke kans biedt.
"Je kunt rappers niet echt scheiden van de manier waarop ze zich nu kleden en de hoop is dat we a platform voor deze jongens om hun expertise of het gebrek daaraan te laten zien", legt Harris uit tijdens een filmpauze. "Ik bedoel, iedereen beweert een mode-killa te zijn, maar laten we eens kijken of ze dat echt zijn en tegelijkertijd plezier hebben en geen melige vragen stellen als: 'Wat inspireert jou? Waar gaat dit liedje over?' enzovoort."
"Elke keer als we een beroemdheid hebben - of ze nu een insulaire mode-persoon zijn of een meer bekende popartiest - kom op de show, gaan we een ander soort interview geven dat vermakelijk is, maar nog steeds gericht is op mode," Schlossman zegt. "Ik heb het gevoel dat we het soort interviews kunnen hebben waar andere mensen niet eens aan zouden denken, om dat soort vragen te stellen."
Het is duidelijk dat "Fashion Bros" een uitzondering is - het is maar een gok, maar we betwijfelen of je een redactioneel artikel zult zien over hoe het "niets is om te stunten" in GQ op elk moment snel - maar die geest lijkt zeker de herenkledingindustrie te doordringen. Toen ik op de eerste rij zat bij Todd Snyder's eerste catwalkshow in september, viel het me op dat de stemming duidelijk lichter was dan bij de damesshows. Mensen waren opgewonden aan het kletsen, lachten en glimlachten zelfs toen er blikken over de landingsbaan kwamen - het was een verfrissende verandering.
Een deel hiervan heeft te maken met het feit dat de kalender voor herenkleding beduidend minder vol is dan zijn tegenhanger voor dameskleding, waardoor redacteuren kunnen genieten van de evenementen die ze bijwonen. "New York [herenkleding] neemt zo'n achterbank op de vrouwenspullen; het ziet er gewoon zo stressvol uit om elk jaar september en februari te doen", zegt Harris. "Het gaat erom mensen te zien die je misschien maar twee keer per jaar drie keer per jaar op verschillende evenementen zou zien."
John Jannuzzi, senior digitale redacteur bij GQ.com, theoretiseert dat de herenmodeshows baat hebben bij verwijdering uit het streetstyle-circus, en de stoelstelende, beroemdheidsgakende, machtspolitieke vibes die elk seizoen de tenten omringen. "Al die gekte die bij vrouwenshows plaatsvindt, wordt volledig uit de weg geruimd als je in de wereld van herenkleding werkt", zegt hij. "Het is kleiner, gemakkelijker te beheren."
"Ik denk dat als iemand een jonge man in herenkleding volgt die naar een aantal shows gaat tijdens de New York Fashion Week, het zou alleen maar het punt versterken dat ze plezier hebben omdat het deze hechte, kleinere groep is," Schlossman zegt.
Het is een fenomeen dat leidde New York Times schrijver Jon Caramanica om deze groep redacteuren van herenkleding te dubben, die begon als commentatoren of bloggers circa 2008 en zijn sindsdien professioneel begonnen in herenkleding, de "de opkomende internetherenkleding" illuminatie" in een recent artikel. "Ze kenden elkaar voordat ze redacteuren waren, omdat ze elkaar op het web hadden gevonden en het werd deze gedeelde interesse", legt Jannuzzi uit. "Ik denk dat een ding dat je ziet in herenkleding is dat het niet gemakkelijk is om in te breken, maar het is niet moeilijk om die groep mensen te vinden die erin geïnteresseerd is."
Natuurlijk is het een goed moment om in herenkleding in het algemeen te zijn, met de verkoop van herenkleding die van vrouwen overtreffen vorig jaar, en merken als Public School en Hood by Air aandacht trekken van de modegemeenschap in het algemeen. Naarmate de opties in herenkleding blijven diversifiëren, neemt ook het publiek toe.
"Ik denk dat herenkleding de afgelopen vijf jaar is opgeblazen en meer op de voorgrond is komen te staan", zegt Schlossman. "Ik heb het gevoel dat er meer hetero, bro-type jongens zijn - bij gebrek aan beter woord, om gewoon een beetje te stereotyperen - die zich nu een beetje meer op hun gemak voelen bij hun voet in het zwembad dompelen, of misschien hebben ze er al lang om gegeven en hebben ze het gevoel dat ze nu naar buiten kunnen komen - geen woordspeling bedoeld - en erover praten het."
En met het gesprek komt hun eigen insider-jargon. Een recente term die Twitter overnam met oorsprong in de herenkledinggemeenschap: "Alphet" (of, beter nog, "fire alphet") begon als een inside joke over een tweet uit French Montana, wat 'outfit' betekent.
"Wat grappig is aan herenkleding, zijn alle dingen waar mannen over praten terwijl ze hebben het over herenkleding; Ik denk dat je dat veel op Twitter ziet met memes en jargon en het is zeker iets dat we elke dag proberen te doen op sites als Vier pinnen en Complexe stijl’, legt Schlossman uit. "We hebben het over memes, we hebben het over rap, we hebben het over lifestyle-dingen. Dat is de hele context eromheen en het is gewoon omdat herenkleding inherent kleiner is."
Maar zelfs als je de nieuwe zinnen en hashtags hebt geleerd, voelt het alsof ze voortdurend veranderen en muteren - dus bijblijven wordt een ereteken in de wereld van herenkleding. "Het maakt het een stuk leuker omdat we als een bemanning zijn en we deze interne taal hebben die we met elkaar kunnen spreken," GQ stijlschrijver Jake Woolf zegt over de kameraadschap. ("Het is krankzinnig en ik raad het niet aan om eraan mee te doen", voegt hij er gekscherend aan toe. "Het is op dit moment net een toren van Babel en we voegen er gewoon aan toe - we weten het niet eens, we zijn zo ver weg.")
Geïnteresseerd zijn in mode als man is onverwacht, daarom hebben zovelen een unieke manier bedacht om erover te praten. "Als je een kerel bent die geobsedeerd is door mode, ben je tot op zekere hoogte een sukkel", zegt Schlossman. "Vrouwen kunnen nerds zijn, maar ik heb het gevoel dat er niet dat stigma aan kleeft omdat vrouwen geacht worden om mode te geven."
"Ik denk dat in de meest recente golf van mannen die om mode geven, daar wat onzekerheid in zit, zoals bij mannen die hun leven niet 100 procent aan mode wijden", voegt Harris toe. "Dus de manier waarop man met onzekerheden en interne problemen omgaat, is gewoon zichzelf voor de gek houden en gewoon plezier maken."
De inzet is ook onmiskenbaar anders. De mode-industrie is een kolos van een financiële machine geworden, met bedrijven als LVMH en Kering die miljoenen investeren in jonge damesmodeontwerpers. Het moet nog doorsijpelen in de herenkledingmarkt. "Met dameskleding staat er zoveel meer op het spel, financieel gezien", zegt Schlossman. "En hoewel herenkleding is gegroeid, is het niet het soort bedrijf dat dameskleding is."
Dat heeft een keerzijde aan het werken in herenkleding. Dat geld achter het product voedt enkele van de leukste aspecten van het werken in de mode, namelijk de over-the-top modeshows, feesten en diners. "Zoiets als de Chanel-show lijkt erg leuk - boodschappen doen bij een modeshow, geweldig - maar dat zou nooit gebeuren in herenkleding omdat er minder geld voor is", zegt Woolf. "De prikkel om zo'n spektakel op te zetten bestaat niet."
En soms is zelfs het product zelf niet zo leuk. Ondanks het steeds diverser aanbod in het veld, blijft het een feit dat vrouwen gewoon meer keuze hebben in de winkels. "Het is alsof je een kunstenaar een papier en drie kleurpotloden geeft in plaats van iemand een canvas en alle verf en aquarellen ter wereld te geven", zegt Jannuzzi.
"Als je alleen naar schoenen kijkt, heb je klassiekers zoals Manolo Blahnik, maar dan heb je" Charlotte Olympia die zegt: 'Oh mijn god, er kruipen levende spinnen in mijn schoenen!'" hij gaat verder. "Dat spul is echt leuk om naar te kijken en over te schrijven en te onderzoeken vanuit een creatief perspectief, en in herenkleding vaak als die dingen gebeuren, worden ze niet zo serieus genomen, vooral als ze op dat niveau van wack-a-doo-ness."
Dus als vrouwen alle middelen en vrijheid van meningsuiting hebben, maar mannen het voordeel van een drukvrije omgeving, wie heeft er dan echt meer plezier? Het is een ingewikkeld antwoord, maar er is zeker een tip voor moderedacteuren over de hele linie.
"Het is grappig omdat ik aan beide kanten heb gewerkt, ik weet niet of je per se kunt zeggen dat de ene kant meer plezier heeft dan de andere", zegt Jannuzzi. "Ik denk dat het gaat om de mensen die bepaalde kanten omringen - mensen in herenkleding geven echt om de kleding, ze zijn enthousiast om daar te zijn."
Of, kort gezegd: "Ik heb een geweldige tijd", zegt Schlossman. "Dat kan ik met zekerheid zeggen."